Σεισμικές δονήσεις μέσα στη χώρα, αισθητές πανευρωπαϊκά, παγκόσμια. Η μικρή μας Ελλάδα εμφανίζεται σαν Εγκέλαδος ικανός να κουνήσει συθέμελα όλο τον κόσμο; Πόσο αλληλένδετη είναι η δική μας -μαύρη- τύχη με των αλλων χωρών απανταχού του πλανήτη;
Ακούμε γνώμες, φωνές που πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα, ειδήμονες, νομπελίστες, μέχρι μασκαρεμένους τζογαδόρους που τρίβουν τα χέρια τους στο ενδεχόμενο βύθισης της Ακρόπολης σε γαλανά νερά (βλέπε focus ) για να εισπράξουν ζεστό χρήμα. Πότε αποφασίζουν να σωθούμε πότε να σβηστούμε από το χάρτη της Ευρώπης.
Εμείς, τώρα, τι κάνουμε; Από τη στιγμή που έφυγε η τρόικα άρχισαν τα χαστούκια. Στην Πολωνία συνειδητοποιήσαμε ότι τα πραγματα είναι σοβαρά, θα σταματήσουν να μας παίζουν γιατί κατάλαβαν ότι τους κοροιδεύουμε. Γιατί, για να πούμε την αλήθεια, μάλλον αυτό συμβαίνει.
Μιλάμε πολύ, κλείνουμε συμφωνίες, ψηφίζουμε νομοσχέδια και, τελικά, τίποτα δεν αλλάζει. Παίρνουμε τις δόσεις, γίνονται δραματικές περικοπές στα συνήθη ισοζύγια, έρχονται αλλεπάλληλα δυσβάστακτα χαράτσια, αναπνέουμε με τον τρόμο του αβέβαιου αύριο, νοιώθουμε απαξιωμένοι, ταπεινωμένοι και εξαπατημένοι.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Μάριον Μιχελιδάκη στο aixmi.gr
