Συνεχίζουν να ζουν μια ψευδαίσθηση (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η ώρα της κρίσης για την Αγγλία έφτασε. Κάθε λάθος πια και δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Οι εφημερίδες στο νησί έβαλαν ένα υποθετικό τεστ: αν αντί του Ερικσον η Αγγλία είχε στον πάγκο τον Γκους Χίντινκ, πόσο θα άλλαζαν τα πράγματα; Οσο και αν η απάντηση σε κάθε είδους θεωρητικό ερώτημα συνήθως είναι ανάλογη με την προδιάθεση, μοιάζει πολύ δύσκολο να μην απαντήσεις θετικά.

Ο Χίντινκ έχει αυτό που φαίνεται πως λείπει πολύ από τον Σουηδό τεχνικό. Την ικανότητα να παίρνει το μάξιμουμ από τους ποδοσφαιριστές. Τη δυνατότητα να αλλάζει τα συστήματα και να προσαρμόζει την ομάδα του στις συνθήκες του αγώνα. Από την πρώτη μέρα της Αγγλίας σε αυτό το τουρνουά, το 1-0 επί της Παραγουάης, ήταν φανερό πως τα χαφ δεν έχουν χημεία. Προτάθηκε από πολλούς να γυρίσει το σύστημα σε 4-5-1, άλλοι είπαν πως το πρόβλημα είναι η έλλειψη εξτρέμ, άλλοι πως η παρουσία του Τζέραρντ υποβαθμίζεται (ή υποβαθμίζει ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς) την αντίστοιχη του Λαμπάρντ. Σε όλα είχαν δίκιο. Οπως δίκιο έχει ο κάθε κριτικός όταν αυτό που βλέπει παρουσιάζει ατέλειες.

Η Αγγλία δεν είναι κακή ομάδα. Εχει το καλύτερο υλικό εδώ και πολλά χρόνια, έχει ποδοσφαιριστές που σε άλλες ομάδες θα ήταν το κατάλληλο παζλ για να φτιαχτεί ο ιδανικός πίνακας. Φανταστείτε τη Γερμανία να είχε τον Τέρι για κεντρικό αμυντικό και τον Ρούνεϊ δίπλα στον Κλόζε. Ή απλώς προσθέστε τον Τζέραρντ στα χαφ της Βραζιλίας για να τρέχουν ο Κακά και ο Ροναλντίνιο απερίσπαστοι.

Ομως η Αγγλία δεν είναι και η υπερομάδα που ο κόσμος της φαντάζεται. Πάντα σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο, σε κάθε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, οι οπαδοί στην Αγγλία ζουν σε μια ψευδαίσθηση. Πιστεύουν πως η ομάδα τους δικαιωματικά ξεκινά φαβορί. Λάθος!

Είναι αουτσάιντερ. Μία φορά άρχιζαν φαβορί δικαιολογημένα, το 1996 στη δική τους διοργάνωση του Euro. Διέθεταν εξαιρετικό τεχνικό (τον Βέναμπλς), πολύ καλή άμυνα (Ανταμς, Νέβιλ, Πιρς), καλό τερματοφύλακα (Σίμαν), έναν χαφ που στη μέρα του μπορούσε να νικήσει μία ομάδα μόνος του (Γκασκόιν) και ένα δίδυμο φορ υποδειγματικό (Σίρερ, Σέρινγχαμ). Και απέτυχαν! Αρα τι τους κάνει να πιστεύουν πως μπορεί να πετύχουν κάτι παραπάνω από τις άλλες φορές, είναι απορίας άξιον!

Ηδη σε αυτό το Μουντιάλ έχασαν τον Οουεν. Χωρίς να είναι στα καλύτερά του, παραμένει ο κορυφαίος μετά τον Σίρερ κυνηγός που έβγαλε η Βρετανία. Ο Ρούνεϊ είναι ένα τεράστιο ταλέντο, αλλά δεν είναι Μαραντόνα, όπως κακώς πιστεύουν στο νησί. Ενα νέο παιδί είναι, με μεγάλο ταλέντο, αλλά όχι ικανός να πάρει στις πλάτες του μια ενδεκάδα όπως ο Ντιέγκο το '86 και το '90 και να την πάει στον τελικό!

Η νίκη της Γερμανίας επί του Εκουαδόρ γλίτωσε την Αγγλία από τον πονοκέφαλο να αντιμετωπίσει τους διοργανωτές -και δική της ομάδα εφιάλτη- στους «16». Αν δεν περάσει την (έτσι κι αλλιώς) καλή ομάδα του Ισημερινού ο Ερικσον θα είναι αδικαιολόγητος. Το ίδιο και οι ποδοσφαιριστές του. Το Εκουαδόρ ήρθε εδώ για μία καλή εμφάνιση. Την έκανε... Δεν έχει τίποτα να χάσει. Αντίθετα για τους ποδοσφαιριστές που προέρχονται από το πιο ακριβοπληρωμένο πρωτάθλημα του πλανήτη δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

«Κλειδί» ο Τζο Κόουλ

Εκείνο που χρειάζεται η Αγγλία σήμερα είναι ενέργεια στα χαφ. Ο καιρός υπολογίζουν στη Στουτγκάρδη πως θα είναι πολύ ζεστός, κοντά στους 33 βαθμούς, με αρκετή υγρασία. Οι παίκτες του Εκουαδόρ σαφέστατα πιο συνηθισμένοι σε ανάλογες συνθήκες τρέχουν πολύ και θα φέρουν στα άκρα τις αντιστάσεις των Αγγλων. Η παρουσία ενός ανασταλτικού χαφ κρίνεται απαραίτητη και ο Ερικσον δείχνει ότι θα επιχειρήσει το πιο μεγάλο του στοίχημα στη διοργάνωση. Τον Χάργκριβς, που πέρασε με επιτυχία το… σουηδικό τεστ στην Κολωνία, δεξί μπακ στη θέση του Γκάραχερ και αμυντικό χαφ τον Κάρικ. Τον μέσο της Τότεναμ, που έκανε καταπληκτική χρονιά στην Πρέμιερ, αλλά ο Σουηδός δεν εμπιστεύτηκε ποτέ, παρά μόνο σε ένα φιλικό με τη... Λευκορωσία. Ο Τζέραρντ και ο Λαμπάρντ μπορούν έτσι να επικεντρωθούν στα επιθετικά καθήκοντα, αλλά το κλειδί για τους Αγγλους θα είναι ο Τζο Κόουλ. Αυτά που έκανε στο ματς με τους Σουηδούς έπεισαν και τον πλέον δύσπιστο πως αυτός είναι ο παίκτης που μπορεί να πάει τη βαλίτσα μακριά. Το τεράστιο δώρο του Ζοζέ Μουρίνιο στο αγγλικό ποδόσφαιρο είναι ο Κόουλ. Ενα άναρχο αγωνιστικά παιδί, που έκανε του κεφαλιού του, μετατράπηκε με την καθοδήγηση του Πορτογάλου στην Τσέλσι σε ώριμο χαφ, που παίζει είτε εξτρέμ είτε κρυφός επιθετικός.

Οσο για τον Μπέκαμ, τα νέα αναφέρουν πως ο Ερικσον χάνει την υπομονή του με τον αρχηγό της ομάδας. Μόνο μία φορά σε αυτά τα πέντε χρόνια του Σουηδού στον πάγκο της εθνικής ο Μπέκαμ έγινε αλλαγή σε επίσημο ματς. Το 2002 με τη Σουηδία στο πρώτο ματς του μετά τον τραυματισμό στο μετατάρσιο που παραλίγο να του στερήσει τη συμμετοχή στο Μουντιάλ.

Αν είναι στη μέρα του, ο Μπέκαμ είναι ένας πολύ καλός παίκτης. Η σέντρα του παραμένει η καλύτερη στον κόσμο και το γκολ του Κράουτς στο ματς με το Τρίνινταντ ήταν κλασική απόδειξη. Ομως η συνολική του συνεισφορά στην αγωνιστική ανάπτυξη της ομάδας είναι θέμα διαφωνίας και ο Ερικσον για πρώτη φορά παραδέχτηκε πως αν δεν βελτιωθεί ο Μπέκαμ δεν θα διστάσει να τον αφήσει εκτός ομάδας. Με τον Ααρον Λένον της Τότεναμ να είναι έτοιμος να πάρει την ευκαιρία του, μετά το άκρως ελπιδοφόρο ντεμπούτο του σε μεγάλη διοργάνωση στο ματς με το Τρίνινταντ. Σήμερα στο «Γκότλιμπ Ντάιμλερ» η Αγγλία προσεύχεται και ελπίζει. Για να εισακουστούν οι προσευχές όμως πρέπει να κάνει κάτι και η ίδια η ομάδα στον αγωνιστικό χώρο!