Στις 5 Σεπτεμβρίου 1972 γράφτηκε η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Τριάντα εννιά χρόνια μετά, ένα πελώριο «γιατί;» συνεχίζει να αιωρείται. Η θλιβερή επέτειος της εισβολής των Παλαιστινίων τρομοκρατών στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου, που κόστισε τις ζωές 11 αθώων Ισραηλινών αθλητών και συνοδών, εξακολουθεί να συνοδεύεται από ένα σωρό αναπάντητα ερωτήματα, για τα λάθη που οδήγησαν σ’ αυτό το άνευ προηγουμένου μακελειό, το οποίο κηλίδωσε το ολυμπιακό πνεύμα.
Του Ευάνθη Γκόγκουλη
Όλα άρχισαν τις πρώτες πρωινές ώρες της 5ης Σεπτεμβρίου 1972, ενδέκατης ημέρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Οπλισμένοι άνδρες της τρομοκρατικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», κατάφεραν να εισβάλουν στο Ολυμπιακό Χωριό χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τις δυνάμεις ασφαλείας και να φτάσουν στο κτίριο 41, όπου φιλοξενούνταν τα μέλη της αποστολής του Ισραήλ. Οι σκηνές που ακολουθούν είναι δραματικές.
Οι τρομοκράτες πιάνουν τους Ισραηλινούς κυριολεκτικά στον ύπνο. Πρώτα δοκιμάζουν να ανοίξουν την πόρτα του δωματίου του διαιτητή πάλης, Γιοσέφ Γκουτφρόιντ, ο οποίος ξυπνάει έντρομος και με την αντίσταση που προβάλλει, δίνει την ευκαιρία στον συγκάτοικό του, τον προπονητή της άρσης βαρών, Τούβια Σοκολόφσκι, να δραπετεύσει από το δωμάτιό του πηδώντας από το παράθυρο. Ο προπονητής της πάλης, Μοσέ Βάινμπεργκ, αντιστέκεται πιο σθεναρά και τραυματίζεται από τα πυρά των τρομοκρατών, οι οποίοι υπό την απειλή των όπλων τον υποχρεώνουν να τους οδηγήσει στα δωμάτια των αθλητών της αποστολής. Ένας από αυτούς, ο αρσιβαρίστας, Γιοσέφ Ρομάνο, προσπαθεί να αντισταθεί, αλλά οι Παλαιστίνιοι τον εκτελούν, μαζί με τον Βάινμπεργκ.
Διαβάστε τη συνέχεια στο sday.gr