Ο θρίαμβος του Σάντος, η πώληση Ριέρα και οι Ασαμόα, Ντιούφ!

Η Εθνική ομάδα πέρασε, λοιπόν, και από το Τελ Αβίβ και επί της ουσίας έβγαλε νοκ άουτ και τους Ισραηλινούς από την πρόκριση σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα των 10 αγωνιστικών.

Τι της έχει απομείνει αυτής της ομάδας;

Είτε να ξεπεράσει το εμπόδιο και της Κροατίας και να τερματίσει πρώτη στον όμιλο, εξασφαλίζοντας την πρόκριση στα τελικά, είτε να τερματίσει δεύτερη, να πάει στα μπαράζ και να πάρει από εκεί την πρόκριση για τα τελικά.

Του Μιχάλη Τσόχου

Βλέποντας το ματς της Παρασκευής μέσω live streaming ήταν πολύ εύκολο να καταλάβω την διαφορά αυτής της ομάδας από την αντίστοιχη του Παναθηναϊκού, που πριν 15 ημέρες διασύρθηκε σε αυτό το γήπεδο από την Μακάμπι, ή από την ομάδα του Ολυμπιακού που πριν ένα χρόνο, στο ίδιο γήπεδο, επίσης είχε αποκλειστεί από την Μακάμπι: Μα φυσικά ο προπονητής!

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η νίκη της Εθνικής στο Ισραήλ με πρωταγωνιστές παίκτες όπως ο Νίνης, ο Κατσουράνης, ο Καραγκούνης (ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ είναι αυτοί, κύριε Φερέιρα) είναι νίκη του Φερνάντο Σάντος. Προπονητής που δεν διστάζει να τολμήσει (Ζαραδούκας βασικός για πρώτη φορά σε ματς-φωτιά), προπονητής που ξέρει τι να πάρει από κάθε παίκτη και κυρίως προπονητής που -εκτός από σχέδιο και στρατηγική- ξέρει πώς να μετατρέψει τους παίκτες που δεν είναι και στα πολύ καλά τους, σε πρωταγωνιστές.

Ο Τοροσίδης, για παράδειγμα, με πολύ κακές εμφανίσεις στα φιλικά και προερχόμενος από θλάση που τον άφησε εκτός για 20 μέρες στο Ισραήλ, ήταν ο παλιός καλός Τοροσίδης. Ακόμη και ο Καφές, που έπαιξε βασικός μέχρι να τραυματιστεί, έκανε πολύ καλή δουλειά.

Ο Σάντος διατήρησε το αήττητό του με αυτή την ομάδα γιατί δεν διστάζει. Γιατί επιλέγει πάντα αυτούς που είναι στην καλύτερη κατάσταση, γιατί δεν έχει πρόβλημα να καλέσει παίκτη ακόμη και από τον Ολυμπιακό Βόλου, γιατί αν και προπονεί αυτή την ομάδα μία στο τόσο, φροντίζει πάντα να την εμφανίζει ως ομάδα με αρχή μέση και τέλος. Σε αυτόν λοιπόν ανήκει το μεγαλύτερο κομμάτι μιας ακόμη μεγάλης επιτυχίας αυτής της ομάδας.

Η άλλη μεγάλη είδηση της ημέρας ήταν η πώληση του Άλμπερτ Ριέρα από τον Ολυμπιακό. Μία πώληση που έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ήταν εκτός από αναπόφευκτη και απολύτως συμφέρουσα για τον Ολυμπιακό. Τα χρήματα που μπαίνουν στα ταμεία του Ολυμπιακού ξεπερνούν τα 4 εκατ. ευρώ (4,3 είναι το ακριβές ποσό σύμφωνα με κάποιες πηγές) ενώ ο Ολυμπιακός γλιτώνει και το συμβόλαιο του Ριέρα που με την εφορία έφτανε τα 2,5 εκατ. ευρώ το χρόνο. Το συνολικό όφελος, δηλαδή, μόνο για την φετινή χρονιά αγγίζει τα 7 εκατ. ευρώ.

Βεβαίως δεν είμαι της άποψης ότι ο Ριέρα ήταν κακός παίκτης κι ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε σώνει και καλά να τον ξεφορτωθεί. Ναι μεν δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, αλλά ήταν σίγουρα βασική μονάδα και πολύ χρήσιμος ποδοσφαιριστής, η απουσία του οποίου είναι πιθανόν να δημιουργήσει ένα ζήτημα στον αγωνιστικό σχεδιασμό του Βαλβέρδε. Από την άλλη, 7 εκατ. ευρώ είναι πάρα μα πάρα πολλά λεφτά. Ο Ολυμπιακός αν τα επενδύσει σωστά, μπορεί να βρει πάρα πολύ καλό παίκτη, πιο χρήσιμο από τον Ισπανό.

Όπως και να το δούμε, πάντως, η διοίκηση του Ολυμπιακού ορθώς έπραξε και τον έδωσε και ορθώς χειρίστηκε τις διαπραγματεύσεις, ώστε να πάρει το υψηλότερο δυνατό αντίτιμο από την πώληση του Ισπανού. Απ’ την άλλη, νομίζω ότι είναι λάθος ο Ολυμπιακός να σπεύσει να χαλάσει χρήματα τώρα για να πάρει σώνει και καλά κάποιον ελεύθερο παίκτη που θα μπορεί να παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Θα ήταν λάθος να κάνει μία τόσο βιαστική και επιπόλαιη κίνηση μόνο και μόνο για να πάρει παίκτη ή για να προλάβει τυχόν αντιδράσεις από τον κόσμο, που πολύ αμφιβάλλω αν θα υπάρξουν.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να κρατήσει τα ωραία και πολλά λεφτά των Τούρκων και μετά από 1-2 μήνες, εφόσον έχει σιγουρευτεί, να τα δώσει για να αγοράσει τον Μακούν από την Αστον Βίλα που τον έχει τώρα δανεικό και να πάρει τον Γενάρη και ένα αξιόλογο αριστερό εξτρέμ. Τώρα, αν ο Βαλβέρδε επιμείνει να ζητεί γρήγορο επιθετικό για το ελληνικό πρωτάθλημα, ας ρίξουν μία προσεκτική ματιά σε όσους έχουν ξεμείνει και ας πάρουν κάποιον με μονοετές συμβόλαιο και με λίγα λεφτά, διότι έτσι και αλλιώς από ένα καλό ψάξιμο που έκανα σε όσους έχουν απομείνει, κάτι που να ξεχωρίζει και να λες αξίζει τον κόπο δεν βρήκα να υπάρχει.

Υ.Γ. Όπως πληροφορήθηκα, η πρώτη περίπτωση που τσεκάρει ο Ολυμπιακός είναι ο Γερμανός (με αφρικανική καταγωγή) Τζέραλντ Ασαμόα, ο οποίος την χρονιά που μας πέρασε έπαιζε στην Μπουντεσλίγκα με την Σεντ Πάουλι και είχε πάνω από 20 συμμετοχές ως βασικός. Είναι βέβαια πλέον στα 33. Προτείνονται αρκετοί ακόμη, όπως οι Ελληνες Μάντζιος και Αμανατίδης, ο Γάλλος Τομέρ, ο Τούρκος Νιχάτ και ο Φορσέλ.

Υ.Γ. 2 Οι προτάσεις συνεχίζονται βροχή, Μία τελευταία που έφτασε και φαίνεται να αρέσει πολύ είναι ο Ελ Χατζί Ντιούφ, ο οποίος έμεινε ελεύθερος από την Μπλάκμπερν.