Προφάσεις εν αμαρτία…

Τι είναι τελικά πιο επικίνδυνο για τον ΠΑΟΚ:

Ο μεταγραφικός του σχεδιασμός ή μήπως οι αναπάντεχα πολυάριθμες (11-12) θλάσεις που απογυμνώνουν τον βασικό κορμό και τον αναγκάζουν να παρατάσσεται με ενδεκάδα ανάγκης;

Το ότι ο Θόδωρος Ζαγοράκης δεν δέχθηκε την ανεπίσημη χρηματοδότηση των μεταγραφών του ΠΑΟΚ (τριών και σπουδαίων, όπως λένε…) από τους Φλωρίδη και Σαχπατζίδη, είναι μια απόφαση που -δικαίως- βρήκε πολλούς υποστηρικτές.

Ποιος μπορεί να γνωρίζει αν τελικά αυτοί οι δυό και ειδικά ο Φλωρίδης θα ολοκληρώσει ποτέ την αγορά του ΠΑΟΚ;

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Με όσα ακούμε και όσα βλέπουμε, με την ΕΕΑ να έχει ήδη ρίξει μια προειδοποιητική βολή και τον Φλωρίδη να έχει δυό μήνες που προσπαθεί να συγκεντρώσει τα απαραίτητα έγγραφα, δεν θα περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τον πρόεδρο Θόδωρο, που συνδυάζει την αναποφασιστικότητα τις άμυνες που ανέπτυξε προκειμένου να αποφύγει δυσάρεστες συνέπειες για τον ίδιο και τον ΠΑΟΚ. Στις μέρες που διανύουμε, δεν είναι κακό…

Ο πρόεδρος Θόδωρος και κυρίως το επιτελείο του, για το οποίο, όπως αντιλαμβάνεται κι ο πιο αδαής, είναι υπεύθυνος, εκτέθηκε με όσα ΔΕΝ συνέβησαν έστω και τις τελευταίες ώρες των μεταγραφών, με αποτέλεσμα, ο ΠΑΟΚ να μένει «γυμνός», άνευ ουσιαστική ενίσχυσης. Κι όχι γιατί δεν δέχθηκε τα χρήματα των Φλωριδω-Σαχπατζίδηδων. Όχι, βέβαια. Υπάρχει ένας τουλάχιστον πολύ σοβαρότερος λόγος που αναδεικνύει κυρίως την προχειρότητα με την οποία ορισμένοι διαχειρίζονται μεταγραφικά ζητήματα.

Καταρχάς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και να δεχθούμε ότι ο ΠΑΟΚ έχει τη δυνατότητα να ενισχυθεί με δύο και τρεις ποδοσφαιριστές, με δεδομένα ότι δεν υπάρχει Φλωρίδης και έχει προκριθεί στους ομίλους του Europa.

Αν δεν την έχει αυτή τη δυνατότητα επειδή υπάρχει ένα σημαντικό άνοιγμα στο οποίο θα πρέπει να «απαντήσει» άμεσα, χωρίς να διογκωθεί και γίνει πιο επικίνδυνο, είναι κάτι που δεν έχει δημοσιοποιηθεί ποτέ και εξακολουθεί να αποτελεί σκοτεινό σημείο της επικοινωνίας της διοίκησης με τον βασικό χορηγό και χρηματοδότη, τον κόσμου του.

Επισήμως, λοιπόν, λεφτά υπάρχουν γιατί κανείς δεν είπε ότι λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν. Όπως επίσης κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ξεκαθαρίσει ότι:

Υπάρχει χρέος, γιατί όσα κάναμε μέχρι σήμερα είχαν το κόστος τους (και θα συμφωνήσουμε απόλυτα) και πρέπει να το καλύψουμε. Κάντε υπομονή και θα προσπαθήσουμε σεμνά και ταπεινά να ενισχύσουμε την ομάδα. Τότε επιλέγεις τον Δημήτρη Παπαδόπουλο που σημειωτέον είχε αρνηθεί δις σε προγενέστερες προτάσεις του ΠΑΟΚ.

Όσο για τις εξηγήσεις που προσπάθησε να δώσει ο Παντελής Κωνσταντινίδης, θα ήταν προτιμότερο να μην είχαν γίνει γιατί δεν… χρυσώνουν το χάπι. Ο Κωνσταντινίδης ή δεν δίνει σημασία στις ειρωνείες του Μπόλονι σε βάρος της διοίκησης (προσεύχομαι να γίνουν μεταγραφές) ή νομίζει ότι ο Ρουμάνος είναι χαζός και θα εκτεθεί στοχεύοντας σε στόχο κορυφής χωρίς το απαραίτητο υλικό.

Σημειωτέον, ο Κωνσταντινίδης έριξε λάδι στη φωτιά: Ο Μπόλονι ζήτησε μεταγραφές κι ο τεχνικός διευθυντής, φαίνεται ότι δεν τις εγκρίνει καθότι έχει αντίθετη άποψη, εκτιμώντας ότι (επί λέξει), «το ρόστερ μπορεί να ανταπεξέλθει και μπορεί να αποδώσει».

Ο δε Βρύζας που έσπευσε να τον συμπληρώσει για να καλύψει πρόσωπα και καταστάσεις, περισσότερο προβλημάτισε με την τοποθέτησή του, «αποφασίσαμε φέτος να μην κάνουμε τρέλες», παρά αποσαφήνισε το σκηνικό.

Ήθελε να πει ότι φέτος δεν θα γίνουν τρέλες, όπως έγιναν πέρσι με τον Σαλπιγγίδη, στον οποίο πρότειναν μείωση. Φέτος -ευτυχώς- δεν υπάρχει Μουσλίμοβιτς των 600 χιλιάδων, που δεν ανταποκρίθηκε ούτε στο ελάχιστο σε αυτό που αναφέρει ο Βρύζας, τη συμφέρουσα σχέση τιμής-απόδοσης.

Υ. Γ. (και μεγάλο, μάλιστα…) Πηγαίνοντας πίσω, στους τελευταίους μήνες της προηγούμενης περιόδου, τα ταξίδια του Παντελή Κωνσταντινίδη στο εξωτερικό και οι συχνές επισκέψεις στα εγχώρια γήπεδα για να παρακολουθήσει μεταγραφικούς στόχους, ονομάστηκαν «μεταγραφικός σχεδιασμός». Το αποτέλεσμα ήταν να αποκτηθεί νέος αναπληρωματικός, ο Ρομπέρ από τον Πανθρακικό.

Ο Ζήσης Βρύζας φασκέλωσε τον ΠΑΟ και σηκώθηκε έφυγε από την Εθνική για να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ. Επιλέγει τον Γιώργο Γεωργιάδη και ελπίζει ότι δεν θα είναι ο νέος Κουτσιανικούλης… Ο Γεωργιάδης παίζει λόγω απουσίας βασικών παικτών, αλλά, είναι βέβαιο ότι άμα επιστρέψουν όλοι, θα κάνει παρέα στον Ρομπέρ.

Ο Μπόλονι φέρνει τον Λαζάρ και η ομάδα αποκτά μια αξιόπιστη λύση.

Ωστόσο, τα κενά ένα μεγάλα και οι απαιτήσεις αυξήθηκαν. Αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο όταν η εικόνα του ελληνικού πρωταθλήματος δίνει την αίσθηση ότι ο ΠΑΟΚ με τη σωστή -κι όχι απαραίτητα ακριβή- μεταγραφική ενίσχυση, θα φτάσει στο Champions League. Κάτι τέτοιο θα στριφογυρίζει στο μυαλό του Μπόλονι που ειρωνεύεται τη διοίκηση επειδή δεν προχωρά σε μεταγραφές.

Ο Βρύζας ανοίγει την πόρτα της Ίντερ και γίνεται συμφωνία για να αποκτηθεί δανεικός ο παροπλισμένος Νέλσον Ρίβας, με συστάσεις που θα προβλημάτιζαν ακόμη και τους ακραιφνείς οπαδούς του. Οι συμμετοχές του, πηγαίνοντας δανεικός σε υποδεέστερες ομάδες, είναι μετρημένες στα δάχτυλα των άνω άκρων.

Δεν ρώτησε κανείς τον Ρίβας αν θέλει να παίξει στον ΠΑΟΚ, ως δανεικός. Ο Κολομβιανός συμφωνεί με την Ίντερ να φύγει ελεύθερος, οι Μιλανέζοι γλιτώνουν ένα κάρο λεφτά και ο Ρίβας πάει στην πατρίδα του.

Τελικά, όχι απλά δεν άνοιξε η πόρτα της Ίντερ, αλλά, ο ΠΑΟΚ έφαγε πόρτα από τον Ρίβας.

Φτάσαμε 48 ώρες πριν τη λήξη των μεταγραφών και μαθαίνουμε για τη συνάντηση των «τεσσάρων» (Ζαγοράκης – Βρύζας – Φλωρίδης – Σαχπατζίδης) στην οποία… οριστικοποιείται το πλάνο και το μπάτζετ των μεταγραφών: Ο ΠΑΟΚ ενδιαφέρεται για τον Δημήτρη Παπαδόπουλο. Ε, όχι δα.