Χάουαρντ: «Μάλλον είμαι ξεροκέφαλος»

Έτοιμος για τίτλους είναι ο Ματ Χάουαρντ. Ο Αμερικανός φόργουορντ του Ολυμπιακού, αφήνει πίσω του την κολεγιακή ομάδα, έχοντας ως στόχο να παίξει το ίδιο σκληρά στο μεγάλο λιμάνι, ακόμη και αν αυτό του κοστίσει.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στην εφημερίδα «Πρωταθλητής»

Για το πόσο θέλει να κατακτήσει τίτλους, κάτι που δεν κατάφερε με το Μπάτλερ:
«Ναι, ναι, ναι. Οπωσδήποτε! Θέλω να φτάσω στην κορυφή. Δεν το πέτυχα στην πατρίδα μου, αλλά θα ήταν τέλειο να το κάνω εδώ».

Για τις διαφορές ανάμεσα σε μία κολεγιακή και μία επαγγελματική ομάδα:
«Μερικά πράγματα είναι σαφώς διαφορετικά. Ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας σίγουρα. Αλλά πάντα σκέφτομαι πως μιλάμε για μπάσκετ. Το άθλημα είναι το ίδιο. Σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος προσαρμογής σε κάποια πράγματα, αλλά το ίδιο συνέβη και στο κολέγιο. Νομίζω πως όλα θα πάνε καλά».

Για την πίεση που υπάρχει στον Ολυμπιακό:
«Ξέρεις, όμως, η πίεση αυτή μπορεί να βγει σε καλό. Σε κάνει να δουλεύεις σκληρότερα. Όταν χρησιμοποιείς αυτή την πίεση με το σωστό τρόπο, τότε δεν γυρνάει εναντίον σου. Έχω διαπιστώσει πως πολλά από τα παιδιά ξέρουν πώς να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση. Θα μας κάνει συνεχώς καλύτερους».

Για το εάν μπορεί να υποσχεθεί πως θα παίζει το ίδιο σκληρά όπως με το κολέγιο και στον Ολυμπιακό:
«Ναι, μπορώ να το υποσχεθώ. Πολλοί μου λένε ότι δεν είναι έξυπνο να παίζω με αυτό τον τρόπο σε κάθε παιχνίδι, γιατί θα τραυματίσω τον εαυτό μου και θα έχω μικρότερη σε χρόνια καριέρα. Μάλλον όμως είμαι ξεροκέφαλος. Είναι ο μόνος τρόπος που έχω μάθει να παίζω. Όποτε, ναι. Είναι πολύ πιθανό να με δεις να… βουτάω για τις μπάλες.

Για το πόσο δύσκολο είναι να παίξει σε ένα πρωτάθλημα που δεν ξέρει καμία ομάδα:
«Ίσως χρειαστεί κάποιο διάστημα, αλλά όπως στο κολέγιο εκμεταλλευόμασταν τον περίσσιο χρόνο μας για να μελετήσουμε κάθε αντίπαλο παρακολουθώντας βίντεο με αγώνες τους, έτσι θα κάνω και εδώ. Απλώς θα χρειαστεί να… κάτσω λίγο περισσότερο στο θρανίο για να τους μελετήσω».

Για το γεγονός πως στο παρελθόν έπαιζε συχνά μακριά από τη ρακέτα:
«Είχε να κάνει με τους συμπαίκτες. Μέχρι πέρυσι δεν είχαμε ψηλούς όπως ο Ανδρέας (δείχνει το Γλυνιαδάκη) για να παλεύει στο «ζωγραφιστό». Ήμουν ο μοναδικός ψηλός. Αλλά πέρυσι βρήκαμε ένα σέντερ περίπου στο ύψος του νέου μου συμπαίκτη. Ανάλαβε τη δράση μέσα και εγώ βγήκα πιο έξω. Ήταν μάλλον περισσότερο θέμα ομάδας».

Για τις πρώτες εντυπώσεις του:
«Μου αρέσουν. Είναι πολύ φιλικοί. Περίμενα περισσότερο μία αντιμετώπιση… ρούκι, αλλά ευτυχώς ακόμα δεν το έχω βιώσει. Ίσως… αργότερα. Δεν ξέρω αν πρέπει να περιμένω κάτι τέτοιο. Είναι καλοί, με βοηθάνε σε ό,τι χρειάζομαι