Δεν ξέρεις αν έχει παρακάτω!

Το τρίτο γκολ της Μακάμπι έδωσε τουλάχιστον μια ποδοσφαιρική ευθανασία σε αυτό το «πράσινο» πτώμα. Αν έμενε στο 2-0 το ματς, θα ακούγαμε για πιθανότητες ανατροπής και όλα τα επικά, ωστόσο η πικρή αλήθεια είναι πως ο ΠΑΟ όπως έστρωσε αυτό το καλοκαίρι έτσι θα κοιμηθεί. Φυσικά είναι ποδόσφαιρο και φυσικά λαμβάνω υπόψη πως στο παρελθόν έχουν γυρίσει τέτοια σκορ, αλλά, προτού αρχίσουμε τις προσευχές, καλά είναι να γίνει μια ανατομία του εγκλήματος.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Ο Παναθηναϊκός ξεφτιλίστηκε ως αποτέλεσμα του θεάτρου του παραλόγου που ξεκίνησε το 2008. Τότε, με την εμφάνιση της ΠΕΚ και των παραγόντων που θεωρούσαν πως είναι πιο ισχυροί από τον Αμπράμοβιτς, μία παράνοια που συνεχίστηκε με τη συνύπαρξη του τρόμου, που όμως έφερε πάμπολλα χρήματα στα ταμεία και σπαταλήθηκαν άσκοπα τα περισσότερα, κορυφώθηκε με την παρουσία του Πατέρα στον προεδρικό θώκο, που έφερε ένα νταμπλ αλλά και την ανάμειξη του ονόματός του σε συνδιαλλαγές με το παρασκήνιο, οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο και έφτασε στο ναδίρ τον σύλλογο με τη συνεχιζόμενη διοικητική αδιαφορία.

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη, παρά τη δικαιολογημένη πικρία της, δεν μπορεί να αποποιηθεί των τεράστιων ευθυνών της. Κυρίως δεν μπορεί, αν και κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών, να ενεργεί ως μειοψηφία.

Δεν γίνεται, αλλά ταυτόχρονα δεν βρίσκεται και κανείς να αγοράσει, κάτι που χρόνια αποτελούσε την επιθυμία μεγάλης μερίδας των οπαδών. Το κακό με τον ΠΑΟ δεν είναι πως έχει πέσει χαμηλά, αλλά πως δεν ξέρει κανείς αν υπάρχει και παρακάτω! Το να σταθούμε στο χθεσινό ματς στο ότι δεν μέτρησε ένα γκολ ή πως οι επιθετικοί σου έπρεπε να σκοράρουν στα τετ α τετ είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος. Ακουσα στο ραδιόφωνο την περίφημη ατάκα «ο Σισέ θα το έβαζε» και θέλω να πω ότι διαχρονικά οι απόντες είναι οι κορυφαίοι!

Η ουσία είναι πως η ομάδα που παρουσιάζει ο Φερέιρα δεν έχει αρχή, μέση και τέλος, δεν έχει φυσική κατάσταση και, κυρίως, δεν έχει ψυχή. Ο Πορτογάλος δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος, αλλά είναι σημαντικά τα λάθη του. Πολύ φοβάμαι πως και αυτός θα ακολουθήσει τον δρόμο όσων στο παρελθόν έπαθαν ανάλογα κάζα. Επί τη ευκαιρία, μήπως κάποιος ξέρει πού να βρίσκεται αυτή ψυχή, ο Κούπερ;

Λένε κάποιοι πως και ο Ολυμπιακός έπεσε πέρυσι στο ίδιο γήπεδο, αλλά η απομάκρυνση του Λίνεν τού βγήκε σε καλό. Μόνο που ο Μαρινάκης μόλις είχε αναλάβει, η ψυχολογία ήταν διαφορετική και ο Βαλβέρδε ήρθε άμεσα και στηρίχτηκε με μεταγραφές. Βλέπει κανείς την παραμικρή ομοιότητα με τον ΠΑΟ;

Αυτό που έπαθε χτες ο Παναθηναϊκός τον πάει χρόνια πίσω. Εχει αποκλειστεί και το 1996 μέσα σ' ένα μήνα και από τις δύο ευρωπαϊκές διοργανώσεις και εκείνη η «σφαλιάρα» τελείωσε τον Ρότσα. Δεν είναι το ίδιο, όμως, γιατί αν και απέτυχε παταγωδώς, στη συνέχεια, τερματίζοντας έκτος και μένοντας έξω από την Ευρώπη, είχε τον Γιώργο Βαρδινογιάννη στο τιμόνι, ο οποίος βρήκε στο πρόσωπο του Δανιήλ έναν άνθρωπο που έβαλε τις βάσεις για να χτίσει στη συνέχεια με την τολμηρή απόφαση της πρόσληψης του Κυράστα την ομάδα που εντυπωσίασε για χρόνια. Αυτή τη στιγμή ποιες είναι οι αληθινές επιλογές;