Ομπράντοβιτς: «Μόνο ένας χαζός δεν αλλάζει»

Ο Ζέλικο Ομπράντοβις μπαίνει στον εικοστό χρόνο της προπονητικής του καριέρας. Η ισπανική ιστοσελίδα, “lavanguardia” φιλοξενεί συνέντευξη του προπονητή του Παναθηναϊκού στην οποία αυτός αναλύει κάποιες από τις σκέψεις του για το μπάσκετ. «Μόνο ένας χαζός δεν αλλάζει», αναφέρει ο «Ζοτς» για την ανάγκη ενός προπονητή να διαμορφώνει τον τρόπο δουλειάς του ανάλογα με την ομάδα που βρίσκεται. Ποιος είναι ο άνθρωπος που σημάδεψε την καριέρα του…

Αναλυτικά η συνέντευξη:

-Θα επιστρέφατε για δουλειά στην Ισπανία;
«Ποτέ δεν είχα συζητήσει με άλλη ομάδα όσο είχα συμβόλαιο. Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεσμεύομαι με συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό, δεν θα μιλήσω με κανέναν. Σε αυτό το επάγγελμα δεν είναι εύκολο να σχεδιάσεις το μέλλον. Όταν υπέγραψα στη Χοβεντούτ, σκεφτόμουν ότι θα μείνω εκεί για πολύ καιρό, αλλά έφυγα έναν χρόνο μετά. Στην Αθήνα συνέβη το αντίθετο. Πίστευα ότι θα μείνω για λίγο, αλλά ήδη είμαι εδώ 12 χρόνια και συνεχίζω να απολαμβάνω και την ομάδα και την πόλη. Και τους οπαδούς».

-Γιατί δεν έχετε μάθει ελληνικά;
«Είναι μία συνειδητή επιλογή. Στην Αθήνα κυκλοφορούν 14 αθλητικές εφημερίδες κι αν ήξερα τι ακριβώς γράφουν, πιθανότατα θα τρελαινόμουν! Έτσι νιώθω προστατευμένος. Αυτά που γράφονται στον Τύπο δεν με επηρεάζουν καθόλου».

-Στο φάιναλ-φορ του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος λαμβάνουν μέρος τέσσερις ομάδες και πάντα νικάει ο Ομπράντοβιτς:
«Πρώτα από όλα δεν νικώ πάντα. Έχω χάσει και ορισμένα. Το σημαντικό όμως είναι να κρατά την ευφορία όταν νικάς και να μην φέρνει την καταστροφή όταν χάνεις»

-Από ποιον προπονητή που είχε έμαθε περισσότερα:
«Από όλους πήρα και κάτι. Από τότε που ήμουν παίκτης θυμάμαι να σημειώνω κάθε άσκηση που κάναμε και να προσπαθώ να καταλάβω το «γιατί». Το σημείο «κλειδί» στην καριέρα μου ήταν η άφιξη του Νίκολιτς. Υπό τις οδηγίες του η Γιουγκοσλαβία κατέκτησε το Παγκόσμιο με αυτόν στον πάγκο. Ήταν ένας αρκετά ιδιοφυής άνθρωπος πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του. Ένα από τα πράγματα που με έμαθε είναι πως και ο προπονητής μαθαίνει από τους παίκτες του. Όταν ανέλαβα στην Χουβεντούτ αμέσως κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι από αυτά που είχα κάνει όταν είχαν πιάσει δουλειά στην Παρτιζάν. Μόνο ένας χαζός δεν αλλάζει»

-Έχεις κουραστεί από το μπάσκετ:
«Όχι. Ποτέ δεν με κουράζει. Κάθε καλοκαίρι πηγαίνω σπίτι μου για έναν μήνα. Κι όμως μετά από δύο ημέρες προσπαθώ να βρω κάποιον για να μιλήσω για μπάσκετ. Είμαι αρκετά τυχερός στη ζωή μου γιατί κάνω αυτό που μου αρέσει. Μετά από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού στην Βαρκελώνη έδωσα δύο ημέρες ρεπό στους παίκτες και περίμενα σαν τρελός να επιστρέψω για να δουλέψω και πάλι».

-Πάντα είχες παίκτες-αστέρες στις ομάδες σου…
«Είχα πολλούς. Αλλά οι μεγάλοι παίκτες είναι μεγάλοι όχι λόγω του ονόματος αλλά λόγω της ικανότητας που έχουν να αντιδρούν σωστά τις κρίσιμες στιγμές».

-Ταλέντο ή δουλειά;
«Και τα δύο… Το ταλέντο χωρίς δουλειά είναι ασήμαντο».