FC: Πόσοι Νορβηγοί ισούνται με μια Έιμι;

Συγκλονισμένη η κοινή γνώμη από το μακελειό στη Νορβηγία. Συγκλονισμένη επίσης η κοινή γνώμη από τον θάνατο της Έιμι Γουαϊνχάουζ. Στο παγκόσμιο χωνευτήρι ειδήσεων, συναισθημάτων, συγκινήσεων και ανταλλαγής πληροφοριών που λέγεται internet, facebook, twitter ή όπως αλλιώς, τα πληκτρολόγια έχουν πάρει φωτιά. Συγκλονισμένοι είμαστε που ένας τύπος καθάρισε κοντά στα 100 άτομα επειδή έτσι γούσταρε, συγκλονισμένοι είμαστε που η σπουδαία τραγουδίστρια έφυγε από τη ζωή τόσο ξαφνικά και η μουσική έγινε φτωχότερη. Να δείτε πόσο φτωχότεροι είναι οι συγγενείς των νεκρών στη Νορβηγία...

Από τότε που ανακαλύψαμε την «επανάσταση στις σερβιέτες», την «επανάσταση στα υγρά καθαρισμού», την «επανάσταση στα ψυγεία» και τις κάθε είδους επαναστάσεις, η ίδια η έννοια της «επανάστασης» έχασε το νόημά της. Αυτή είναι μια σοφή κουβέντα που είχε κάποτε ο Παύλος Κοντογιαννίδης, όταν ήταν μέρος του ραδιοφωνικού Fight Club. Αντίστοιχα αποδυναμώθηκε και το «συγκλονίστηκα», το «γίναμε φτωχότεροι», το «R.I.P.» και κάθε άλλη εύκολη και ανέξοδη έκφραση θλίψης, οδύνης και πένθους, που εκφράζεται με το πάτημα ενός κουμπιού, με ένα «τουίτ» ή ένα ποστάρισμα στον «τοίχο» ενός διαδικτυακού μας «φίλου», που μπορεί να μην τον έχουμε δει ποτέ.

Και το χειρότερο όλων, είναι όταν η ανταλλαγή κάθε είδους παπαρολογίας, η υπερβολή, η ημιμάθεια, η ασχετοσύνη, χτυπάει κόκκινο. Κάπου έμαθα, κάπου άκουσα, κάποιος έγραψε εκεί, κάποιος μου είπε από δω, ότι ο Νορβηγός ήταν «Κου-Κλουξ-Κλαν, Μασόνος, Ναζιστής, Οικολόγος, μέλος της Μπαρτσελόνα και της Σέχτας - κάτι απ’ αυτά τέλος πάντων, ώχου, πού να τα θυμάμαι τώρα όλα»; Και δώστου παπάντζα και παπάρα που πηγαίνει σύννεφο και δώστου παραπληροφόρηση και κούφιες σκέψεις, κενές διαπιστώσεις, γεμάτες στόμφο και ρήσεις σπουδαίων ανδρών. Χέστηκαν βέβαια οι σπουδαίοι άντρες που «δανείζουν» ερήμην τους τις ρήσεις τους στον κάθε άσχετο που τις οικειοποιείται για να πουλήσει μούρη για την Έιμι και για κάθε Έιμι του κόσμου τούτου, που στην τελική δεν γούσταρε να ζήσει, ήταν εγκλωβισμένη μέσα στο ταλέντο της, ασφυκτιούσε από το star-system, αηδίαζε με τη show-biz και δούλευε επειδή «έπρεπε» κι επειδή κάποιοι ατάλαντοι θησαύριζαν με το δικό της ταλέντο. Ελαφρύ να είναι το χώμα που τη σκεπάζει, αλλά αφού δεν μπορούσε να ζήσει όπως γούσταρε, τουλάχιστον επέλεξε να πεθάνει ακριβώς όπως επιθυμούσε.

Κι από κει που είναι, δεν βλέπει και δεν ακούει τους «συγκλονισμένους», οι οποίοι είναι το νέο trend μετά τους «αγανακτισμένους». Και οι οποίοι «συγκλονισμένοι» ανατριχιάζουν σύγκορμοι διαδικτυακά με την διαπίστωση ότι ένα σωρό σπουδαίοι «έφυγαν» στα 27 τους: Τζιμ Μόρισον, Τζάνις Τζόπλιν, Τζίμι Χέντριξ, Κερτ Κομπέιν - ανάθεμά με βέβαια αν οι «συγκλονισμένοι» έχουν ακούσει ποτέ πάνω από δυο τραγούδια του Χέντριξ ή ξέρουν δυο στίχους της Τζόπλιν. Δεν έχει σημασία όμως, το διάβασαν στο facebook και τους άρεσε, οπότε το λένε κι αυτοί. Κι ας είναι «ιεροσυλία» να μπαίνουν όλα τα ονόματα στην ίδια πρόταση, ανεξάρτητα από προσφορά στη μουσική, από επίδραση σε γενιές ανθρώπων, από πολιτικά ή κοινωνικά μηνύματα, από συμβολισμούς, μόνο και μόνο επειδή πέθαναν στην ίδια ηλικία.

Τελικά, πόσοι νεκροί Νορβηγοί ισούνται με μια Έιμι; Πενήντα; Εβδομήντα; Ενενήντα τέσσερις; Πόσοι άνθρωποι που δεν ήθελαν να πεθάνουν, που δεν ξύπνησαν μια μέρα και είπαν ότι θα είναι η τελευταία τους, δεν είχαν κάνει - ενδεχομένως - και τίποτα κακό στη ζωή τους «κοστίζουν» όσο μια Βρετανίδα καλλιτέχνις, που αυτοκτόνησε από υπερβολική δόση ταλέντου; Δεν την ξέρω την απάντηση, αλλά αν μπείτε στο facebook, σίγουρα θα τη βρείτε.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr