FC: Ο μικρός Αλέξις στη μεγάλη Μπαρτσελόνα

Αφού πέρασε ο παραδοσιακός -για αθλητικό καλοκαίρι- μήνας των διαπραγματεύσεων μέχρι το προξενειό να καταλήξει σε «γάμο», φαίνεται ότι τελικά Αλέξις Σάντσεζ και Μπαρτσελόνα οσονούπω θα «ενωθούν εις σάρκαν μίαν». Τα 40 «τούβλα» στα οποία οι Καταλανοί συμφώνησαν με την Ουντινέζε φαίνονται ίσως πολλά σε πρώτη θεώρηση. Ο 23χρονος Χιλιανός όμως έχει ήδη καταθέσει με επιτυχία τα ποδοσφαιρικά του διαπιστευτήρια επί τριετία παίζοντας βασικός με τη φανέλα της ιταλικής ομάδας, ενώ έδωσε την ευκαιρία στους όπου γης afficionados της φαντασίας να θαυμάσουν τις ικανότητές του στον συγκεκριμένο τομέα στο περσινό Παγκόσμιο Κύπελλο.

Αν δούμε τις, εκτός Μασία, μεταγραφές της Μπαρτσελόνα τον τελευταίο καιρό θα παρατηρήσουμε ότι κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να τρυπώσει στην ενδεκάδα και να «κουμπώσει» με το σύστημα Γουαρδιόλα άσχετος παίκτης. Οι μόνοι που τα κατάφεραν εύκολα ήταν οι Ντάνι Άλβες και Νταβίντ Βίγια, οι οποίοι όμως ξεκινούσαν εξαρχής με πλεονέκτημα την κορυφαία κατάρτισή τους και το γεγονός ότι είχαν ξεχωρίσει σε επίπεδο Πριμέρα από πριν - συν τον Αμπιντάλ και φυσικά τον Πικέ, που όμως ήταν γνήσιο τέκνο των ακαδημιών. Ένα βήμα πίσω τους θα βάζαμε τον Γιάγια Τουρέ και τον Μαστσεράνο, που αφενός χρειάστηκαν τον χρόνο τους για να εγκλιματιστούν και να κατανοήσουν τις ιδιαιτερότητες του παιχνιδιού της «Μπάρτσα» και αφετέρου ποτέ δε λογίστηκαν ως «αναντικατάστατοι». Από εκεί και πέρα, Αντριάνο, Μάξγουελ και Κεϊτά ακόμα το παλεύουν, αποδεικνύοντας του λόγου το αληθές, ο Αφελάι το ίδιο και περισσότερο ως πιο νέος, ενω τους Χλεμπ και Ιμπραίμοβιτς τους «ξέρασε» σύντομα το σύστημα.

Ο Σάντσεζ έρχεται να ενσωματωθεί σε μία ομάδα, έχοντας να αντιμετωπίσει τη δυσκολότερη πρόκληση της ζωής του: Αυτή του να τιθασεύσει και να χαλιναγωγήσει το πλούσιο ταλέντο του, υποτάσσοντάς το ταυτοχρόνως στις απαιτήσεις ενός πολύ συγκεκριμένου και ιδιαιτέρως πολύπλοκου σχεδίου. Για να μπορέσει ο Χιλιανός να διεκδικήσει στα ίσα τη θέση του στη βασική ενδεκάδα έναντι (πρωτίστως) του Πέδρο ή (δευτερευόντως) του Βίγια, δηλαδή στο δεξί ή το αριστερό άκρο της επίθεσης, θα χρειαστούν πολλά περισσότερα από αυτά που έχει ήδη στο «οπλοστάσιό» του. Δεν θα αρκέσει το ότι λ.χ. ντριμπλάρει καλύτερα από τον Πέδρο ή το ότι μπουκάρει καλύτερα στην περιοχή λόγω «έκρηξης» σε σχέση με τον Βίγια.

Ακόμα κι αν κατακτήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα την απαιτούμενη τακτική παιδεία του «μπλαουγράνα» επιπέδου, θα χρειαστεί τουλάχιστον α) να έχει καλύτερη επαφή με τα δίχτυα, κάτι στο οποίο υστερεί με τους «ανταγωνιστές» του, β) να μάθει να αμυνεται ως μέρος ενός συνόλου κι όχι απλώς να τρέχει για να σωριάσει με τάκλιν τον πρώτο αντίπαλο που θα τολμήσει να του κλέψει την μπάλα και γ) να κατανοήσει ότι οι έννοιες «κάθετη πάσα» και «χώρος» διευκολύνουν τη ζωή όλων περισσότερο όταν εξισσοροπούνται ποσοτικά εντός παιχνιδιού με τις φαντεζί ντρίμπλες και τα ξεπετάγματα στην πλάτη των αμυντικών.

Έτσι ή αλλιώς, ο χαρακτήρας του ανδρός θα καθορίσει το μέλλον του: Είτε ο Σάντσεζ θα κάνει πολλαπλή ταχύρρυθμη αφομοίωση, παρακολουθώντας κυρίως από τον πάγκο αυτούς που ήδη «το κατέχουν», και σταδιακά θα διεκδικήσει τη θέση του ανάμεσά τους ή θα κάτσει πάνω στον εγωϊσμό της γνώσης του ταλέντου και των χαρισμάτων του και κατά τον Δεκέμβριο θα πάει δανεικός για να «ισιώσει» το μυαλό του. Αν επιλέξει το δρόμο του εγκλιματισμού, η απόσβεση της επένδυσης θα αρχίσει να γίνεται πολύ σύντομα. Αν όμως περπατήσει αυτόν του «σωφρονισμού», το σίγουρο είναι ότι γι’ αυτό δεν θα φταίνε «οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα που τον αδίκησαν», αλλά το ξερό του κεφάλι και μόνο.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr