«Η συνέχεια του Κόκκαλη ο Μαρινάκης»

Ως συνέχεια του Σωκράτη Κόκκαλη χαρακτήρισε τον Βαγγέλη Μαρινάκη ο Αντώνης Νικοπολίδης μιλώντας στον ΟΠΑΠ TV. «Ερχόταν πάντα στα εκτός έδρας. Το ίδιος έκανε και ο κ. Κόκκαλης στην αρχή», τόνισε.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στο ΟΠΑΠ TV ο Αντώνης Νικοπολίδης:

Για την πρώτη σκέψη να σταματήσει το ποδόσφαιρο:
«Την έκανα το 2008 και την μοιράστηκα με τη σύζυγό μου. Πάντα θέλω να ακούω μία ακόμη γνώμη. Το καλοκαίρι του 2010 αποφάσισα να σταματήσω, αλλά τελικά μεταπείστηκα, έμεινα έναν ακόμη χρόνο για να βοηθήσω την ομάδα. Δεν μετάνιωσα γιατί άλλαξα γνώμη κι έμεινα στον Ολυμπιακό. Το σκέφτηκα, καταλάβαινα ότι θα δεχόμουν κριτική επειδή είχα προαναγγείλει ότι θα σταματήσω. Είχα, όμως, και κίνητρο. Να σταματήσω ως πρωταθλητής γι αυτό κι έμεινα τελικά ακόμη έναν χρόνο».

Για την πρώτη χρονιά του Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό:
«Πήραμε το κύπελλο σε έναν εκπληκτικό τελικό, είχα βάλει και το γκολ, αισθανόμουν ότι ήταν η ώρα να αποχωρήσω»

Για την απόφασή του να πάει στον Ολυμπιακό:
«Η αλήθεια είναι ότι από τον Μάιο και μετά υπήρχε το EURO 2004 με την Εθνική. Ήθελα από την άλλη να διασφαλίσω την οικογένειά μου. Ήμουν στα 33 μου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει το βάρος των υποχρεώσεών μου, διότι είχα την Εθνική και την τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Την σκέψη για μεταγραφή την άφησα για αργότερα. Η δυσκολία ήταν η πρώτη μου ημέρα στο Ρέντη. Σαν ψάρι έξω από το νερό. Δεν γνώριζα που ήμουν. Όταν επί 15 χρόνια είναι ο μεγάλος σου αντίπαλος, δύσκολα κάνεις το βήμα. Ξαφνικά αλλάζεις, περνάς στο άλλο στρατόπεδο. Η αλήθεια είναι πως ήταν δύσκολη η συγκυρία. Η δεύτερη πιο δύσκολη ήταν το πρώτο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη και είχε να κάνει με τους πρώην συμπαίκτες μου. Μεγαλώσαμε με αυτά τα παιδιά στον ΠΑΟ».

Για τις πρώτες του ημέρες στο μεγάλο λιμάνι:
«Στον Ολυμπιακό, ο Τζόρτζεβιτς με βοήθησε να εγκλιματιστώ περισσότερο. Μιλάγαμε για διάφορα πράγματα που υπάρχουν στον Ολυμπιακό. Την πίεση. Αγαπάει πολύ τους παίκτες της ομάδας ο κόσμος, ίσως κάποια φορά όμως ξεφεύγει, αλλά ειλικρινά τον βλέπω με πολύ οικείο βλέμμα. Ο στόχος είναι η νίκη κάθε Κυριακή και πρακτικά δεν αλλάζει η πίεση σε σχέση με τον Παναθηναϊκό αφού οι επιδιώξεις είναι οι ίδιες. Αλλάζει ή ένταση της προσωποποιημένης πίεσης. Στον Ολυμπιακό για καθέναν είναι πιο προσωπικό το ζήτημα της πίεσης που ασκείται από τον κόσμο. Πάντως εμένα με βοήθησε η υπόθεση του 2004. Δεν είχα να αναπληρώσω ένα κενό αλλά έπρεπε να δημιουργήσω την δικιά μου ιστορία. Ήξερα πως αυτό που ήθελαν στον Ολυμπιακό, μία ηρεμία, μια σιγουριά, μια σταθερότητα, μπορούσα να το προσφέρω. Τους ενδιέφερε αυτό και ήξερα πως θα το καταφέρω. Νομίζω ότι σε επτά χρόνια κατάφερα να δικαιώσω την επιλογή τους».

Για το αν μετάνιωσε που δεν πήρε μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού:
«Ήθελα να παίξω στο εξωτερικό. Έφτασα μία χρονιά, το 2000 ή το 2001, να έχω επίσημη πρόταση από ομάδα Β’ Εθνικής. Ήταν η Μπόλτον και με ήθελαν να παίξω για τα πλέι οφ. Μετά το EURO είχα προτάσεις. Όμως είχα υπογράψει για τον Ολυμπιακό και δεν θα άλλαζα την απόφασή μου».

Για την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο:
«Βαρέθηκα την γκρίνια και την βία, πρέπει επιτέλους αυτό να αλλάξει. Η πολιτεία, η ομοσπονδία, οφείλουν να ασχοληθούν. Το θέμα είναι να θέσουν κανόνες σωστής συμπεριφοράς. Να θέσουν όρους, όπως κάνουν με τις αδειοδοτήσεις. Έχουμε ζήσει πάρα πολλά. Πάμε με το... μήπως, μήπως αλλάξει κάτι και βρισκόμαστε στο έσχατο σημείο να μπει και να δείρει ο οποιοσδήποτε, οπουδήποτε. Πρέπει να σταματήσει αυτό. Και για να σταματήσει θα πρέπει να υπάρξει πρόληψη κι όχι καταστολή. Από το 2004 και μετά το Καραϊσκάκη είναι ένα ασφαλές γήπεδο. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι η οικογένειά μου κινδυνεύει. Είναι ένα σύγχρονο γήπεδο. Εκεί είναι το λάθος της πολιτείας. Πρέπει να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για σύγχρονα γήπεδα. Να το κάνουν για τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ».

Για το τι μένει χαραγμένο στο μυαλό του:
«Σαν κορυφαία στιγμή της καριέρας μου είναι ο τελικός του EURO 2004. Πέρασαν πολλά χρόνια, ξεθωριάζουν οι μνήμες. Οι λεπτομέρειες ξεχνιούνται. Οι αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ είναι οι αγώνες υψηλού επιπέδου. Αξίζει να είσαι εκεί, σκοτωνόμασταν να είμαστε εκεί κάθε χρόνο. Η γυναίκα μου με βοήθησε να προσγειωθώ μετά τον Ιούνιο του 2004. Μιλάμε πολύ ανταλλάσσουμε απόψεις. Πολλές φορές ήμουν επιθετικός, απότομος, λίγο στριφνός. Περισσότερο ήταν ένας μηχανισμός άμυνας. Έμοιαζα και ήμουν αντι-δημοσιογραφικός, αλλά το έκανα για να αμυνθώ, ήμουν πάντα χαμηλών τόνων. Πήγαμε στην Αυστραλία κάποτε και ξαφνικά πέρασε μπροστά μας ένα παιδί στα 14 του. Ήταν ελληνικής καταγωγής κι αισθάνθηκε υπερήφανος. Μας κοιτούσε με δέος. Το επίτευγμά μας κι αυτό που πάντα θα θυμάμαι, είναι ότι κάναμε τα νέα παιδιά, εκτός Ελλάδας, να αισθανθούν υπερήφανα. Ενώσαμε τον κόσμο τότε. Όλος ο ελληνισμός βγήκε πιο δυνατός, πιο ενωμένος».

Για το ''αντίο'' του στη φιέστα με τη Λάρισα:
«Είναι κενό το μυαλό στα τελευταία βήματα. Το είχα ήδη πάρει απόφαση ότι θα φύγω από το ποδόσφαιρο. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση και από τον κόσμο και από τους συμπαίκτες. Με έκαναν να αισθανθώ ιδιαίτερα. Το ίδιο ήταν και με την Εθνική. Άφησα μία παρέα επτά ετών. Υπάρχουν νέα παιδιά που θα πάρουν την θέση μου. Όπως ο Σηφάκης και ο Τζόρβας θα πρέπει κάθε χρόνο να σταθεροποιούνται και να ανεβαίνουν ένα σκαλί την φορά. Υπάρχει και ο Κώστας Χαλκιάς και ο Στέφανος Κοτσόλης. Πέρασε από δύσκολες καταστάσεις ο Στέφανος. Του το χρώσταγαν να παίξει στην Εθνική. Είναι καλός τερματοφύλακας ίσως κάποιες επιλογές στην καριέρα του να τον κράτησαν πίσω. Έχει μία δεύτερη ευκαιρία για την καριέρα του. Θα πρέπει να την αρπάξει. Για τον Ολυμπιακό, με ρώτησαν ποιο θα ήταν το ιδανικό δίδυμο για μένα και είπα ότι ήταν ο Σηφάκης με τον Ούρκο Πάρντο. Είναι νέα παιδιά τα οποία θα έδεναν πολύ καλά».

Για τους Μαρινάκη και Κόκκαλη:
«Για μένα ο Μαρινάκης είναι η συνέχεια του Κόκκαλη για τον Ολυμπιακό. Βρισκόταν κοντά σε όλους μας, ένας νέος άνθρωπος με ορμή και ενθουσιασμό. Ερχόταν πάντα στα εκτός έδρας. Το ίδιο έκανε και ο κ.Κόκκαλης στην αρχή».

Για τα ταλέντα του Ολυμπιακού:
«Έχουν πολύ ταλέντο ο Φετφατζίδης και ο Μήτρογλου. Σωστά πράττει ο Βαλβέρδε και τον χειρίζεται έτσι ώστε να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα. Προσπαθεί να μην τον κάψει, διότι στην Ελλάδα μας αρέσει πολύ γρήγορα να τους ανεβάζουμε όλους και στο τέλος τους καίμε. Ο Κώστας δικαιούται μία δεύτερη ευκαιρία. Έδειξε στον Πανιώνιο ότι αξίζει. Αν κατανοήσει ότι στον Ολυμπιακό χρειάζονται κι άλλα πράγματα θα τα καταφέρει».

Για τον Βαλβέρδε:
«Η φιλοσοφία του Βαλβέρδε και του Ολυμπιακού ταιριάζουν. Του αρέσει πολύ η επίθεση που είναι και λίγο ρίσκο. Με τον Βαλβέρδε, χαίρεσαι το παιχνίδι ακόμα και στην προπόνηση. Δεν είναι βαρετή η δουλειά μαζί του. Αν και οι άλλες ομάδες προσπαθούσαν να μπουν στον ρυθμό του Ολυμπιακού θα βλέπαμε καλύτερο ποδόσφαιρο, θα παρακολουθούσαμε πιο ωραίους αγώνες».