Όσοι ανήκουν ηλικιακά τουλάχιστον στη γενιά που μετράει καμιά 40ριά χρόνια ζωής, ξέρουν να εκτιμούν ονόματα όπως αυτό του Γιάννη Καλογερά. Όταν οι σημερινοί scouts φόραγαν ακόμα μπειμπιλίνο, ο Καλογεράς όργωνε τους ωκεανούς και έσκιζε τους αιθέρες, για να κάνει κατασκοπεία παικτών για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Και όχι με κανέναν χλιδάτο τίτλο, όπως «Τεχνικός Διευθυντής», «αρχι-σκάουτ» ή «Football Manager», αλλά σκέτα - νέτα «κατάσκοπος». Σαν να λέμε ότι ήταν ο Σον Κόνερο του Τζέιμς Μποντ, που τίμησε τον ρόλο του μέχρι τελευταίας σκηνής, ενώ σήμερα της μοδός είναι κάποιος κατσίφλωρας Ντάνιελ Κρεγκ, που μας έχει φλομώσει στα μούσκουλα και τις γελοίες ατάκες, ανακατεμένες με περίεργα γκάτζετς και ειδικά εφέ...
Εν πάσει περιπτώσει, μέγεθος σαν τον Γιάννη Καλογερά δεν υπάρχει σήμερα στον Παναθηναϊκό. Εδώ που τα λέμε, πέρα από τον προπονητή και τους παίκτες, δεν υπάρχει κανένας άλλος ούτε για δείγμα: ούτε πρόεδρος, ούτε τεχνικός διευθυντής, ούτε γενικός αρχηγός, αλλά ας μην τα συζητάμε τώρα αυτά και μελαγχολούμε. Υπάρχει βέβαια μια στρατιά σκάουτς ακροβολισμένων σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη, οι οποίοι βλέπουν παίκτες, αλλά δεν έχουν σε ποιον να πουν το μυστικό και πού να εισηγηθούν απόκτηση παίκτη - όχι πως όταν είχαν σε κάποιον να τα πουν, η ομάδα αξιοποιούσε τους σκάουτς της, αλλά τέλος πάντων. Όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, αν ο γίγας Νάνι συνάψει συμφωνία με τον Παναθηναϊκό. Για να γίνει ο «νέος Καλογεράς» της Πανάθας.
Τι εστί Νάνι; Είναι αυτός που φεύγει λίγο περίεργα από τις ομάδες που συνεργάστηκε ως τώρα, αλλά κατά βάθος είναι καλό παιδί και παρεξηγημένος. Είναι αυτός που πέταξε ένα διετές συμβόλαιο που είχε με τη Μπρέσια κι έφυγε «σαν φίλος». Είναι βέβαια και αυτός που είπε «νιώθω υπεύθυνος για τον υποβιβασμό» και τρέμω στην ιδέα να πει την ίδια ατάκα του χρόνου τέτοιον καιρό, φεύγοντας από τον Παναθηναϊκό... Είναι αυτός που οι Ιταλοί λένε ότι προκάλεσε αναστάτωση στα αποδυτήρια, τη στιγμή που ο ίδιος λέει «δεν είναι αλήθεια ότι με μισούσαν οι παίκτες». Μάλιστα. Περί αγάπης μεταξύ εσού και των παικτών, φαντάζομαι ούτε συζήτηση, έτσι;
Είναι αυτός που το περασμένο καλοκαίρι πήγε στην ομάδα της καρδιάς του φεύγοντας από τη Γουέστ Χαμ, παρότι θα μπορούσε να πάει στον Παναθηναϊκό ή τη Λάτσιο. Στον Παναθηναϊκό δεν γνωρίζουμε πόσο σκληρό μπρα-ντε-φέρ παίχτηκε μεταξύ Νάνι και Φρέιτας, ούτε πώς κατάφερε να κερδίσει ο συμπαθής Πορτογάλος σαν νέος Σταλόνε στο «Over the top». Στη Λάτσιο άραγε καταλαβαίνουν τι κελεπούρι έχασαν όταν ο Νάνι πήγε στην ομάδα της καρδιάς του, η οποία θα παίζει του χρόνου στη Serie B; Μάλλον δεν το ξέρουν. Μάλλον «Άγιο είχαν».
Αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία πλέον. Ο Νάνι είναι ελεύθερος κι ωραίος, διαθέσιμος και αρχοντικός, πολύπειρος και κοσμογυρισμένος, με ένα filofax που στενάζει από τα χιλιάδες τηλέφωνα παικτών, μάνατζερ και διοικήσεων ομάδων σε όλο τον κόσμο. Ο Νάνι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ξεδιπλώνει αργά και προσεκτικά την αφίσα του Γιάννη Καλογερά που είχε πάνω απ’ το κρεβάτι του από τότε που πήγαινε δημοτικό, την κάνει ένα ρολό και τη βάζει στη βαλίτσα του. Ο Νάνι έρχεται, τα προβλήματα φεύγουν. Μπιενβενούτο κι ας άργησες...
Κώστας Βαϊμάκης
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr