FC: Εθνική με μπλε και πράσινους κόκκους

Έτσι όπως πάει το πράγμα με την Εθνική στο ποδόσφαιρο και τον έναν μετά τον άλλον που βγαίνουν νοκ - άουτ, μην απορήσετε αν σήμερα - αύριο χτυπήσει το τηλέφωνό σας και σας καλέσουν να παίξετε με τη Μάλτα... Μιλάμε για δάκο και μουχρίτσα: έξω ο Σαμαράς, έξω οι 3 τερματοφύλακες (Τζόρβας, Σηφάκης, Χαλκιάς), έξω πλέον και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, όλοι τους τραυματίες. Βάλτε και Τζαβέλα με Παπασταθόπουλο που είναι τιμωρημένοι και έδεσε το γλυκό. Τάκη Φύσσα, δεν βάζεις τη φόρμα μήπως χρειαστεί να παίξεις κανένα 20λεπτο;

Εύκολη - ξεύκολη η Μάλτα, με τα λόγια και τις παροτρύνσεις του κόσμου μόνο δεν την κερδίζεις. Και μπορεί να ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα παίξουν κλειστά και θα προσπαθήσουν να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη - αφού είναι γνωστό ακόμα και στη... Μάλτα ότι το να φτιάξουμε παιχνίδι δεν είναι το φόρτε μας - αλλά στατιστικά 2-3 φάσεις θα τις κάνουν οι Μαλτέζοι. Κι εκεί είναι ακριβώς το σημείο που πρέπει να προσέξει η Ελλάδα να μην φάει κανένα γκολ στα μουλωχτά, αλλιώς θα τρέχει και δεν θα προλαβαίνει.

Αν κάτσεις να δεις βέβαια ποιοι παίκτες είναι τραυματίες - και να χτυπήσουμε ξύλο μην χάσουμε και κανέναν ακόμα μέχρι τη μέρα του αγώνα - διαπιστώνεις πως όλοι τους, είναι παίκτες που το καλοκαίρι ήταν στο Μουντιάλ. Που έκαναν ολιγοήμερες διακοπές, που έπαιξαν πολλά ματς με τις ομάδες τους, που ταλαιπωρήθηκαν μέσα στη σεζόν κι έσφιξαν τα δόντια για να παίξουν ακόμα κι όταν είχαν ενοχλήσεις και στους περισσότερους «βγήκε» ο τραυματισμός στο τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο περίπου ταυτόχρονος τραυματισμός και των τριών τερματοφυλάκων, πράγμα αν μη τι άλλο εξαιρετικά σπάνιο. Που δείχνει όμως ότι οι γκολκίπερ δεν είναι λιγότερο κουρασμένοι ή καταπονημένοι, επειδή δεν τρέχουν όσο οι υπόλοιποι - μόνο τα πεσίματα και τα τραντάγματα να υπολογίσεις, τις υπερ-εκτάσεις χεριών και ποδιών και τα πλονζόν αυτοθυσίας στα πόδια του επιθετικού, καταλαβαίνεις...

Φταίει η προετοιμασία ή η εκγύμναση που κάνουν οι ελληνικές ομάδες; Είναι «κακομαθημένοι» και «τεμπέληδες» οι Έλληνες και δεν αντέχουν τις κακουχίες και τα πολλά παιχνίδια; Έφτασαν στα όριά τους μετά από τόσους πολλούς συνεχόμενους μήνες απαιτητικών αγώνων, με ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδας στο ενδιάμεσο; Δεν ξέρω ποια είναι η απάντηση. Ίσως να είμαστε ακόμα πίσω στον τομέα των ενισχυτικών του οργανισμού - και δεν εννοώ τίποτα «ύποπτο» ή παράνομο, αλλά βιταμίνες και ουσίες νόμιμες, που βοηθούν τον οργανισμό να αντέχει περισσότερο και να αντεπεξέρχεται στην κούραση.

Βλέπεις ας πούμε τους παίκτες της Μπαρτσελόνα, που σχεδόν όλοι τους είχαν πάει Μουντιάλ κι έπαιξαν ένα σωρό παιχνίδια, που τράβηξαν το «κουπί» μέσα στη χρονιά περίπου οι ίδιοι (αφού 14-15 χρησιμοποιεί ο Γκουαρντιόλα) και στον τελικό με τη Μάντσεστερ έτρεχαν σαν να ήταν Οκτώβριος και μόλις να είχαν λυθεί τα πόδια τους από την προετοιμασία. Ή αυτούς της Μάντσεστερ, που μέχρι να τους πάρει από κάτω το παιχνίδι και να τα ψιλο-παρατήσουν, προσπαθούσαν με αδιάκοπο τρέξιμο να κλείσουν τους χώρους και να δυσκολέψουν όσο μπορούσαν το passing - game των αντιπάλων τους. Και λες «πώς διάολο τα καταφέρνουν αυτοί, μετά από 60, 65 ή κοντά 70 ματς από τον Ιούλιο μέχρι τώρα, με ελάχιστες μέρες ξεκούρασης ανάμεσα και τρέχουν έτσι τέλη Μαΐου»;

Προφανώς και η τεχνολογία προσφέρει λύσεις και οι γυμναστές, οι διαιτολόγοι, οι ειδικοί αθλίατροι και οι εξειδικευμένοι επιστήμονες σε αποκαταστάσεις τραυματισμών, τα ειδικά κέντρα που χρησιμοποιούν πλακούντα ή οι θάλαμοι με όζον και δεν ξέρω γω τι άλλο, όλα κάνουν δουλειά. Να πούμε ότι είναι και καλύτεροι αθλητές, μαθημένοι από μικρά παιδιά στην σκληρή δουλειά; Να το πούμε. Ότι παίζουν σε γήπεδα - χαλιά, τα οποία δεν έχουν λακούβες και εξογκώματα; Σωστό και αυτό. Αλλά να πούμε ότι η φαρμακευτική πρέπει οπωσδήποτε να έχει γίνει κομμάτι της ποδοσφαιρικής τους ζωής, με τρόπους και μεθόδους που εδώ δεν έχουν φτάσει. Κι αν θέλουμε να ανέβουμε επίπεδο, πρέπει να μάθουμε τα μυστικά. Όχι δίνοντας μπλε, κόκκινα και πορτοκαλί χάπια με τις χούφτες, όπως γινόταν παλιά στη Γιουβέντους, ούτε αφήνοντας κάθε «ειδικό» να κάνει στους παίκτες ενέσεις με ουσίες που κανείς δεν ήξερε ακριβώς τι ήταν και τι επιπτώσεις θα επέφεραν μελλοντικά.

Πολλών το μυαλό μπορεί να πηγαίνει σε ουσίες που ακροβατούν στα όρια νόμιμου - παράνομου. Κάποιοι μπορούν να λένε για ουσίες που είναι παράνομες, αλλά είναι εκτός λίστας, άρα μέχρι να τις απαγορεύσουν κάποιοι μπορούν να τις χρησιμοποιούν χωρίς πρόβλημα - και μετά βλέπουμε. Επειδή όμως όλα αυτά είναι εικασίες και όχι γεγονότα και μάλιστα είναι και θέματα «λεπτά» που μπορεί να σε μπλέξουν «χοντρά» χωρίς αποδείξεις, ας μείνουμε σε ό,τι ξέρουμε. Ή για την ακρίβεια, σε ό,τι δεν ξέρουμε και πρέπει να το μάθουμε και να το εφαρμόσουμε και εδώ, για να δώσουμε την έξτρα ώθηση στους παίκτες, άρα και στο ποδόσφαιρό μας. Στη λογική του «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό» ή στην άλλη που λέει «αφού τα κάνουν έξω, γιατί να μην τα κάνουμε κι εμείς εδώ»; Είναι δυο επιχειρήματα που τόσο αγαπάμε στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως κόστους. Ή μήπως κάνω λάθος;

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr