Ο τρελο-Τζακ Σπάροου επιστρέφει την Πέμπτη στις μεγάλες οθόνες και μαζί η μοναδική ικανότητα του Τζόνι Ντεπ να αλλάζει πρόσωπα και να αναγκάζει το κοινό να αποδεχθεί πως κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να υποδυθεί καλύτερα το συγκεκριμένο ρόλο (αλλά και πολλούς ακόμα) όσο ο ίδιος. Εκκεντρικός, ευφάνταστος, ευαίσθητος ακόμα και… ψυχάκιας.
Το www.sport-fm.gr σας παρουσιάζει πέντε πρόσωπα του Τζόνι Ντεπ που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε:
Ραούλ Ντιούκ (Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας, 1997)
Καραφλίτσα, ντύσιμο ψαρά από την Φλόριντα και μία ομιλία βγαλμένη με ολίγον από καπνό καθώς η πίπα του τσιγάρου είναι αναπόσπαστο κομμάτι σε όλη τη διάρκεια της περιπλάνησης στο Λας Βέγκας.
Ο Ψαλιδοχέρης (Ο Ψαλιδοχέρης, 1990)
Κουρεύει το γκαζόν σας, το σκύλο σας ακόμα κι εσάς και είναι τόσο γλυκός που τα παρά τα χέρια-ψαλίδια οι γυναίκες τον ερωτεύονται. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της πρώτης συνεργασίας των Ντεπ και Μπάρτον.
Έντουαρντ Γουντ (Ed Wood, 1994)
Το υλικό υπήρχε εκείνος φρόντισε να το αναδείξει. Η ζωή του πιο… αποτυχημένου σκηνοθέτη στα «χέρια» του πιο εκκεντρικού ηθοποιού σε φόντο ασπρόμαυρο.
Γουίλι Γουόνκα (Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας, 2005)
Δόντια λίγο πεταχτά και ημίψηλο, πλαισιωμένα από τους Ούμπα Λούμπα!
Τζορτζ Τζανγκ (Blow, 2001)
Η άνοδος και η πτώση ενός ντραγκ ντίλερ. Από το ζενιθ στο ναδίρ. Α! Στο πλευρό του όπως και στο ''Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides'', η Πενέλοπε Κρουθ.