Το είπε, το έκανε και τώρα περιμένουμε την απάντηση!

O μύθος θέλει τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον να δηλώνει στους πρώτους μήνες του στο «Ολντ Τράφορντ» το 1987, πως δεν θα ησυχάσει αν δεν ρίξει «τη Λίβερπουλ από τον γαμ.. θρόνο της». Αν και μοιάζει σχεδόν αδύνατο να το είπε τότε, γιατί θα τον έδεναν με ζουρλομανδύα, αφού η Λίβερπουλ έπαιρνε απανωτά πρωταθλήματα και η Γιουνάιτεντ ήταν άτιτλη από το 1967, το βέβαιο είναι πως κάποια μέρα το ξεστόμισε.

Πιθανότατα το 1993, όταν πια ξεπερνώντας τις αμφισβητήσεις -κυρίως εκ των έσω- και τις φωνές των οπαδών που το 1990 απαιτούσαν την απομάκρυνσή του, είχε καταφέρει επιτέλους να βάλει τέλος στα πέτρινα χρόνια με το πρώτο πρωτάθλημα. Ακολούθησαν άλλα 11 με το χθεσινό, που επισφραγίστηκε με το πέναλτι του Ρούνεϊ στο εκτός έδρας ματς με την Μπλάκμπερν και πια ο 19ος τίτλος που και επίσημα φέρνει τη Γιουνάιτεντ πάνω από τη Λίβερπουλ στη λίστα είναι γεγονός. Ο Φέργκι κατάφερε κάτι που έμοιαζε αδιανόητο όχι μόνο δύο δεκαετίες πίσω, αλλά έχω την αίσθηση ακόμη και το 2006.

Τότε που η Γιουνάιτεντ έμενε τέταρτη χρονιά χωρίς πρωτάθλημα, που η Τσέλσι του Μουρίνιο σάρωνε τα πάντα και η Λίβερπουλ με τον Μπενίτεθ έμοιαζε σε σαφή άνοδο, έχοντας κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ και το Κύπελλο Αγγλίας, με δύο δραματικές ανατροπές. Ο σερ Αλεξ μπόρεσε και αναδιοργάνωσε την ομάδα του, αν και οι νέοι ιδιοκτήτες οι αδελφοί Γκλέιζερ δεν του έδιναν πολλά χρήματα για μεταγραφές και δημιούργησε μία καινούργια ομάδα. Με τρεις σερί τίτλους και ένα τέταρτο σε πέντε χρόνια που επισφραγίστηκε χθες, με ένα Τσάμπιονς Λιγκ και άλλους δύο τελικούς σε τέσσερις σεζόν (και με πιθανότητα σε λίγες μέρες να κατακτήσει ακόμη ένα κύπελλο Ευρώπης) αυτό που υποσχέθηκε κάποτε, το έκανε.

Την ίδια στιγμή, στο «Ανφιλντ» παρακολουθούν με πόνο την ανατροπή αλλά και με ελπίδα για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια. Η επιστροφή του Νταλγκλίς τον Γενάρη δεν άλλαξε μόνο την ψυχολογία, αλλά και αγωνιστικά την ομάδα. Η αναγεννημένη Λίβερπουλ, που έχει σκοράρει και στα 16 ματς πρωταθλήματος που ξανακάθισε στον πάγκο της ο «Κινγκ Κένι», κερδίζει με χαρακτηριστική άνεση, οι παίκτες ξαναβρήκαν το χαμόγελό τους, το ίδιο και οι οπαδοί, ενώ σε βαθμολογικό επίπεδο αν το πρωτάθλημά είχε αρχίσει τον Γενάρη, τότε θα ήταν πάνω και από τη Γιουνάιτεντ!

Ολα αυτά φυσικά δεν σημαίνουν τίποτα, αφού πρακτικά κανείς δεν εγγυάται πως η Λίβερπουλ θα μπορέσει όταν αρχίσει και πάλι τον Αυγουστο η Πρέμιερ Λιγκ να πρωταγωνιστήσει. Ωστόσο και μόνο το γεγονός πως ο Νταλγκλίς οδήγησε τη Λίβερπουλ από τέσσερις πόντους πιο πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού στο κατώφλι του Γιουρόπα Λιγκ καλύπτοντας 12 πόντους διαφορά από την Τότεναμ, είναι ένα δείγμα του πόσα πολλά άλλαξαν μέσα σε 120 μέρες. Και από μόνη της η παρουσία του Νταλγκλίς κάνει τους φίλους της Λίβερπουλ να αντιμετωπίζουν πιο στωικά τη σκληρή πραγματικότητα με τη Γιουνάιτεντ να κρατά στα χέρια της έναν ακόμη τίτλο και μάλιστα αυτόν που τη φέρνει από πάνω τους!

Η κόντρα του σερ Αλεξ Φέργκιουσον με τον (σίγουρα κάποια στιγμή σερ επίσης) Κένι Νταλγκλίς κάνει και πιο «πιπεράτη» την επόμενη χρονιά. Οταν έφυγε το 1991 ο Νταλγκλίς από το «Ανφιλντ», ο Φέργκιουσον βρήκε τον χρόνο να χτίσει τα πρώτα κομμάτια της δικής του αυτοκρατορίας. Ο Νταλγκλίς ήταν αυτός που έβαλε ανάχωμα ρίχνοντάς τον με την Μπλάκμπερν Ρόβερς από την κορυφή το 1995, αλλά πια το ποτάμι δεν γύριζε πίσω. Η σημερινή Γιουνάιτεντ μοιάζει σχεδόν αδύνατο να πέσει από τον θρόνο. Μόνο που η ιστορία διδάσκει πως το ίδιο αδύνατο έμοιαζε το 1990 να γκρεμιστεί η Λίβερπουλ.

Ο Νταλγκλίς δεν θα το πει ποτέ δημόσια, όπως τότε ο Φέργκιουσον αλλά ποιος πιστεύει πως χθες, μόλις η Γιουνάιτεντ πανηγύριζε το 19ο πρωτάθλημά της, σε κάποια γωνία του σπιτιού του στο Σάουθπορτ πίνοντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, δεν θα υποσχέθηκε στον εαυτό του να γκρεμίσει την ομάδα και τον άνθρωπο που του πήρε τον θρόνο; Αν μη τι άλλο τα επόμενα χρόνια αν οι δύο προπονητές από τη Γλασκώβη παραμείνουν στους πάγκους, δεν θα πλήξουμε με την κόντρα τους!