Προσκυνώ την… πλάτη σου, λαέ μου!

Είναι γραφτό της πια.

Πώς τα πάνε, πώς τα φέρνουν όσοι… καπετανεύουν στην ΑΕΚ -στη φουρτούνα πάντα ο κόσμος της καλείται να σώσει το καράβι!

Η νέα παράκληση να «βάλουν πλάτη» αφήνει στους φίλους της «Ένωσης» γνώριμη γεύση -αλλά και ερωτήματα πώς και γιατί πρέπει οι ίδιοι να πληρώσουν τα «σπασμένα» των μετόχων.

Το www.sport-fm.gr τα εντοπίζει στη συνέντευξη Αδαμίδη και… ανακαλύπτει πού μας έκανε εκείνη σοφότερους.

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Ok, ο πρόεδρος της ΑΕΚ είπε αλήθειες στη συνέντευξή του. Ok, διατήρησε -τουλάχιστον- το «παράσημο» της ειλικρίνειας από πλευράς διοίκησης απέναντι στον κόσμο. Εκείνο που δεν διατήρησε (όπως είχε δεσμευτεί στις δηλώσεις μετά τον τελικό Κυπέλλου) είναι η αισιοδοξία που «έπρεπε» να έχει ο φίλος της «Ένωσης» για την επόμενη μέρα. Ίσως γιατί το άγχος για ‘κείνη «φορτώθηκε» (ξανά) στις πλάτες του. Διότι τι έμαθε ο ΑΕΚτζής από τη συνέντευξη Τύπου του προέδρου που ΔΕΝ γνώριζε πριν;

Α) Ότι εκτός του Πέτρου Παππά, που δημοσιοποίησε προ ημερών την πρόθεσή του να «κλείσει την κάνουλα» και να κάνει… στην άκρη για το πλάνο με τη συμμετοχή του κόσμου, και ο Νίκος Νοτιάς (όπως άφησε να εννοηθεί ο Αδαμίδης) θα μεταλλαχθεί σε «Supporter» -με… διακριτική οικονομική παρουσία, όποτε χρειαστεί.

Β) Ότι το περιβόητο χρέος της ΠΑΕ ανέρχεται στα 33.754.000 ευρώ, ότι μετά το τέλος της χρονιάς (κι αφού έχει κλείσει η χρήση της τρέχουσας περιόδου) θα φτάσει τα 27.804.000 ευρώ και ότι εκείνο μειώθηκε -από ενέργειες της νυν διοίκησης- σε σχέση με πέρυσι κατά 7 εκατ. ευρώ.

Γ) Ότι η κακοδιαχείριση του Ντέμη Νικολαΐδη (παρόλο που εκείνος «έκανε πολλά καλά στην ΑΕΚ») ξεκίνησε το ξεχείλωμα του χρέους, ότι εκείνη ενδεχομένως θα διωχθεί («δεν θα κάνουμε τα στραβά μάτια») και ότι το διάστημα των τριών μηνών που έχει μεσολαβήσει από τον διαχειριστικό έλεγχο προφανώς δεν ήταν αρκετό για να έχει συμβεί ήδη αυτό.

Δ) Ότι ο κόσμος -εκτός της ακούσιας ανακήρυξής του σε μοναδικό «σωτήρα» της ΑΕΚ- έχει μερίδιο ευθύνης για την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, λόγω της σταδιακής απομάκρυνσής του από το γήπεδο και της (όχι εντυπωσιακής) αγοράς εισιτηρίων διαρκείας.



Όλα αυτά τα άκουσε ο φίλος της ΑΕΚ. Εκείνα που ΔΕΝ άκουσε -ειδικά προτού του ζητηθεί να γίνει βασικός αιμοδότης- ήταν απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα που θα τον έκαναν (τουλάχιστον) αισιόδοξο πως δεν θα «μάτωνε» ξανά τσάμπα:

1) Πώς ο κόσμος -χωρίς όραμα και εν μέσω οικονομικής κρίσης- θα δεχθεί να καλύψει ξανά χρέη που υπάρχουν πολλές εκδοχές (και κατηγορίες) ανάμεσα σε μετόχους και διαχειριστές για το ποιος τα δημιούργησε, αλλά σίγουρα δεν τα δημιούργησε ο ίδιος (αν και εμμέσως του καταλογίστηκε κι εκείνου μερίδιο ευθύνης με την απουσία από το γήπεδο).

2) Τι θα γίνει σε περίπτωση που το πλάνο των Supporters δεν προχωρήσει ή δεν το κάνει αρκετά αποτελεσματικά, ώστε να συγκεντρωθούν πολλά από τα 6 εκατ. ευρώ που απαιτούνται μέχρι το καλοκαίρι. Το μόνο χειροπιαστό που υπάρχει σε αυτή την περίπτωση είναι… η ΜΗ δέσμευση των μεγαλομετόχων Παππά και Νοτιά ότι θα τα καλύψουν.

3) Από πού ορμώμενη η διοίκηση βασίζει την επόμενη μέρα σε περικοπές (εκτός των άλλων) 20% στο ρόστερ «μέσω στοχευμένων κινήσεων στη μεταγραφική αγορά και επενδύσεων σε νέους παίκτες». Ποιες ενθαρρυντικές ενδείξεις έχει δώσει η μέχρι τώρα πολιτική της στους τομείς του σκάουτινγκ, των διασυνδέσεων (ή και των ακαδημιών) -μέσω των οποίων μπορεί να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος- ώστε να υπάρχει αισιοδοξία ότι θα λειτουργήσει αυτή η προσέγγιση τη νέα χρονιά.

4) Πώς προχωρά η (μόνη ικανή να δώσει όραμα) υπόθεση του γηπέδου. Πόσο καιρό ακόμα θα διαρκέσουν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες (που έχουν δρομολογηθεί, κατά τη διοίκηση) και κυρίως ΠΟΥ βασίζεται η -σε κάθε ευκαιρία εκφραζόμενη- αισιοδοξία ότι «αν ξεπεραστούν τα υπόλοιπα, οι πόροι για τη χρηματοδότηση θα βρεθούν».