FC: Κύριε Μιραλάς, το μοναστήρι να είναι καλά. Και θα είναι

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι ακριβώς «παίζεται» στην υπόθεση του Μιραλάς. Διότι τα πράγματα, ενώ ήταν ξεκάθαρα, ξαφνικά έγιναν μπερδεμένα: η ιστορία που ξέραμε, έλεγε για δανεισμό από τη Σεντ Ετιέν με οψιόν αγοράς τα 2,5 εκατομμύρια, συγκεκριμένο συμβόλαιο 3,3 εκατομμυρίων για 3 χρόνια σε περίπτωση αγοράς του από τον Ολυμπιακό και ρήτρα 4,2 εκατομμυρίων, όπου αν τα έδινε κάποιος, τον έπαιρνε την άλλη μέρα. Στην υπέροχη νεοελληνική μυθολογία μάλιστα, πριν ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός αρχίσει τους εράνους για να μαζέψει λεφτά για τους καφέδες και τις τυρόπιτες των Δ.Σ., είχε γραφτεί ότι θα τα δώσει εκείνος τα 4,2 για να κάνει πλάκα στον Ολυμπιακό.

Αυτή τη στιγμή, η πλευρά Μιραλάς δεν αναγνωρίζει το ιδιωτικό συμφωνητικό, ο Ολυμπιακός του δίνει πλέον περίπου 6 εκατομμύρια για 4 χρόνια ζητώντας να ανέβει αντίστοιχα και η ρήτρα, η απάντηση είναι «ναι στις αυξημένες αποδοχές, όχι στην αλλαγμένη ρήτρα» και οι συζητήσεις είναι – προς το παρόν – άκαρπες. Διαβάζω ότι πλέον υπάρχει σοβαρή περίπτωση ο παίκτης να μας αποχαιρετίσει. Και ερωτώ: ποια είναι αυτά που δεν γνωρίζουμε για την υπόθεση; Διότι αν τα πράγματα ήταν όπως τα ξέραμε, θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να του δώσει αυτά που είχαν συμφωνηθεί εξ’ αρχής, να τον «δέσει» για 3 χρόνια και να περιμένει αν θα εμφανιστεί κανείς να σκάσει τα 4,2. Σε περίοδο οικονομικής ύφεσης παγκοσμίως, με τον παίκτη να έχε προίκα μόνο τα γκολ που πέτυχε στη Σούπερ Λίγκα κι όχι ευρωπαϊκές εμφανίσεις, ούτε συμμετοχές με την Εθνική του ή προηγούμενες καρπερές χρονιές στη Γαλλία, δεν είναι και το πιο πιθανό σενάριο να εμφανιστεί κάποιος και να δώσει τόσα λεφτά. Αλλά στην τελική, και να εμφανιζόταν κάποιος, ο Ολυμπιακός θα έβγαζε μάνι – μάνι ζεστό money: 4,2 που θα έπαιρνε, μείον τα 2,5 που είχε δώσει, σημαίνει 1,7 στην τσέπη. Λίγα ενδεχομένως για την αξία και τις προοπτικές του παίκτη, αλλά δεν τα λες και για πέταμα.

Εδώ λοιπόν προφανώς ο λάκκος έχει φάβα κι εμείς δεν γνωρίζουμε κάτι σημαντικό για την όλη υπόθεση, που κάνει τη διαφορά, δίνει τη δυνατότητα στον παίκτη να παίζει παιχνίδια και αναγκάζει τον Ολυμπιακό να δίνει πολύ περισσότερα λεφτά για να τον δέσει απ’ όσα είχαν συμφωνηθεί πριν έναν χρόνο. Αλλά η κουβέντα από την πλευρά του παίκτη «αν η ρήτρα πάει σε διψήφιο νούμερο εκατομμυρίων, θέλουμε 2,5 το χρόνο», ενώ μοιάζει λογική (όταν κοστολογείς έναν παίκτη για 10 εκατομμύρια, πρέπει να τον πληρώνεις και ανάλογα), ταυτόχρονα ακούγεται και παράλογη: ρε παιδιά, από το 1, 1,1 και 1,2 που προέβλεπε η αρχική συμφωνία, πάμε στο 1,5 περίπου το χρόνο, κάνουμε το τριετές συμβόλαιο τετραετές κι εσείς ζητάτε 2,5;

Οπότε τι λέμε σ’ αυτή την περίπτωση; Γη και ύδωρ για να μείνει ο παιχταράς ή το μοναστήρι να’ ναι καλά; Χωρίς να μου πέφτει λόγος, εγώ θα έλεγα το δεύτερο. Ο Ολυμπιακός θα παίξει στο Champions League και είναι από τώρα φαβορί και για το επόμενο πρωτάθλημα. Έχει οικονομική ασφάλεια, πολύ κόσμο, γεμάτο γήπεδο και δυναμική. Όλα τα εχέγγυα δηλαδή για έναν παίκτη που είναι μεν καλός, αλλά όχι μεγάλο όνομα ευρωπαϊκά, να κάνει πέντε πράγματα, να ευχαριστηθεί το ποδόσφαιρο, να προσφέρει, να αγαπηθεί και μελλοντικά να κάνει μια μεταγραφή κάπου ψηλότερα και καλύτερα, που θα αποφέρει καλά χρήματα και στην τσέπη του και στην ομάδα του. Αν πάλι δεν θέλει και επιθυμεί να γυρίσει στη Σεντ Ετιέν και να εξαντλήσει τον έναν χρόνο συμβολαίου που έχει ακόμα, είναι δικαίωμά του: μπορεί ο μάνατζέρ του να του έχει πει ότι του χρόνου που θα είναι ελεύθερος, θα του βρει ομάδα με καλύτερα λεφτά. Ας θυμάται όμως ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία κι αν έχει απορίες, ας πάρει ένα τηλέφωνο τον Γιοβάνοβιτς, που έκανε περίπου το ίδιο: πήγε ως ελεύθερος στη Λίβερπουλ που του έδινε τα λεφτά που ζητούσε και λίγους μήνες μετά έψαχνε (και ψάχνει) τρόπο να φύγει και να πάει κάπου όπου θα υπολογίζεται ως βασικός, θα τον εκτιμούν και θα τον αποθεώνουν.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr