«Θέλουμε να το πάμε μέχρι τέλους»

Την «πείνα» τους για έναν ακόμα ευρωπαϊκό τίτλο έδειξαν οι Μάικ Μπατίστ και Ντρου Νίκολας.

Οι δύο παίκτες του Παναθηναϊκού, δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στα ματς κόντρα στην Μπαρτσελόνα, στον ημιτελικό με τη Σιένα, τις αναμνήσεις τους από τα παλαιότερα Final Four, αλλά και τη συγκατοίκησή τους στα ταξίδια των «πρασίνων».

Σε συνέντευξή τους στην εφημερίδα “Εξέδρα”, οι δυο Αμερικανοί είπαν:

Για την συγκατοίκηση τους:
Μπατίστ: «Από την πρώτη μέρα που ήρθε ο Ντρου στην ομάδα γίναμε συγκάτοικοι στις αποστολές. Δέσαμε πάρα πολύ καλά. Έχουμε πάρα πολλά κοινά. Τη μουσική, τα βιντεοπαιχνίδια, μας αρέσει να διαβάζουμε βιβλία και γενικά να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί».

Νίκολας: «Επειδή έχουμε πολλά κοινά, η συγκατοίκηση μας είναι εξαιρετικά εύκολη. Για παράδειγμα αν θέλει να βάλει τη μουσική του δεν με πειράζει, γιατί και εμένα η ίδια μουσική μου αρέσει. Επίσης βλέπουμε τα ίδια πράγματα στην τηλεόραση».

Για την αξιολόγηση του άλλου ως συγκάτοικου:
Μ: «Είναι καλός. Είναι ήσυχος και δεν ροχαλίζει! Σε αφήνει να έχεις τον χώρο σου. Είναι πραγματικά βολικός και αυτό είναι πολύ καλό για εμένα».

Ν: «Ο Μάικ δεν ροχαλίζει… ε, δηλαδή ροχαλίζει καμιά φορά, αλλά όχι πολύ δυνατά. Το παθαίνει όταν είναι κουρασμένος ή όταν κοιμάται ανάσκελα. Κατά τα άλλα είναι ήσυχος».

Για τα videogames:
Ν: «Παλιά παίζαμε συνεχώς ΝΒΑ, αλλά φέτος δεν έχουμε παίξει καθόλου. Τώρα παίζουμε CallofDuty. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές κερδίζει αυτός».

Για την συγκέντρωση πριν τους αγώνες:
Μ: «Για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό, γιατί όταν μπεις στο γήπεδο δεν μπορείς να γυρίσεις τον διακόπτη και να πεις τώρα είμαι έτοιμος να παίξω. Πρέπει να προετοιμάζεις από πριν τον εαυτό σου. Συνεπώς, το να έχεις καλό συγκάτοικο βοηθάει. Είχα στο παρελθόν συγκάτοικους που ήταν διαφορετικοί από εμένα και με δυσκόλευαν. Εγώ ήθελα να συγκεντρωθώ και εκείνοι ήταν συνεχώς στο τηλέφωνο. Προσωπικά δεν μιλάω σε κανέναν τρεις ώρες πριν το παιχνίδι».

Για το σημείο που πίστεψαν ότι δεν θα τα καταφέρουν:
Μ: «Ήταν όταν βρεθήκαμε στο -16 στο δεύτερο παιχνίδι στη Βαρκελώνη».

Ν: «Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, γιατί αυτή η ομάδα δεν τα παρατάει ποτέ. Όμως δεν θα είμαι χαρούμενος που απλώς πάμε στο φάιναλ φορ. Θέλουμε να το πάμε μέχρι τέλους. Θέλουμε το ευρωπαϊκό. Εξακολουθούμε να είμαστε πεινασμένοι για τίτλους. Στο μπάσκετ αυτό είναι το μοναδικό κομμάτι που επιτρέπεται να είσαι εγωιστής. Πρέπει να προσπαθείς να πάρεις όσο περισσότερους τίτλους μπορείς».

Για τις αναμνήσεις τους από τα φάιναλ φορ:
Μ: «Το 2007 ήταν αξέχαστο για όλους μας, πλην του Αλβέρτη και του Παπανικολάου, ήταν το πρώτο. Το 2009 η αίσθηση ήταν η ίδια, αλλά όταν κερδίζεις το δεύτερο νιώθεις ακόμη πιο ενθουσιασμένος γιατί σκέφτεσαι πόσοι έχουν καταφέρει να κερδίσουν έστω μια φορά το Ευρωπαϊκό; Δεν είναι πολλοί. Πόσο μάλλον να έχουν κατακτήσει δυο. Πόσο μάλλον να έχουν κατακτήσει δυο; Φαντάζομαι πως αν κερδίσω και το τρίτο μου στην Βαρκελώνη, θα νιώσω το ίσιο, αν και ξέρω πως σύντομα η καριέρα μου θα τελειώσει. Γι’ αυτό θα είναι πιο ιδιαίτερο. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί τίποτα στο μπάσκετ. Πάμε στο φάιναλ φορ χρόνο παρά χρόνο, οπότε αν το κερδίσουμε θα είναι πιο ξεχωριστώ, γιατί ίσως να είναι το τελευταίο μου».

Ν: «Δεν θα ξεχάσω το σουτ του Σισκάουσκας και ότι, μέχρι να το χάσει, είχα την αίσθηση ότι η μπάλα ήταν στον αέρα μια αιωνιότητα. Όταν διαπίστωσα ότι αστόχησε, με πλημμύρισε απίστευτη χαρά. Είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Αν το κερδίσουμε στη Βαρκελώνη, μάλλον θα νιώσω τα ίδια συναισθήματα. Αν και υπάρχει κάτι που θα το κάνει πιο ξεχωριστό. Στο ξεκίνημα της σεζόν οι περισσότεροι πίστευαν πως επειδή έφυγαν οι Σπανούλης, Πέκοβιτς και Γιασικεβίτσιους δεν θα τα καταφέρουμε. Πολλοί μας αμφισβήτησαν. Όταν έχει την ευκαιρία να αποδείξεις στους άλλους ότι κάνουν λάθος, αυτομάτως ο τίτλος γίνεται πιο γλυκός. Όλα όσα ειπώθηκαν μας έδωσαν επιπλέον κίνητρο να παλέψουμε για τον στόχο μας».

Μ: «Ήταν λίγο περίεργο όλο αυτό που έγινε, γιατί εξακολουθούσαμε να έχουμε αρκετούς καλούς παίκτες στο ρόστερ: τον Ντρού, τον Διαμαντίδη, τον Τσαρτσαρή, τον Φώτση, εμένα… συνεχίζουμε να διαθέτουμε παίκτες που μπορούν να κάνουν τη δουλειά και αυτή η αμφισβήτηση με ενόχλησε. ΟΚ, μπορεί να μην έχουμε τους ίδιους παίκτες με πέρυσι, αλλά το να πει κάποιος ότι δεν είμαστε καλή ομάδα είναι ενοχλητικό. Δεν μας έδωσαν καν την ευκαιρία. Άρχισαν να λένε διάφορα προτού καν αρχίσει η σεζόν».

Για την Σιένα:
Ν: «Μετά το πρώτο παιχνίδι δεν πίστευα ότι η Σιένα θα μπορούσε να προκριθεί. Για να είμαι ειλικρινής, ακόμη και μετά το διπλό στο ΣΕΦ πίστευα ότι ο Ολυμπιακός θα κατάφερνε να προκριθεί».

Μ: «Το να χάνει μια ομάδα, όπως η Σιένα, με πενήντα πόντους, είναι κάτι απίστευτο. Ωστόσο, εγώ θυμάμαι ότι είχα πει στον Ντρου. Δεν ξέρω αν η Σιένα θα κερδίσει στον δεύτερο αγώνα, αλλά θα παίξει πολύ καλύτερα από ότι στον πρώτο. Και όταν μετά μάθαμε ότι κέρδισε , δεν ένιωσα τόσο μεγάλη έκπληξη. Η Σιένα είναι καλή ομάδα, με χαρακτήρα. Έχει παίκτες μαχητές, που παίζουν με καρδιά και περηφάνια. Αυτό δεν το απέδειξαν μόνο στα προημιτελικά, αλλά και στο top 16, όταν είχαν ξεκινήσει με 0-2, αλλά βρήκαν τον τρόπο να ανακάμψουν. Ύστερα από κάτι τέτοιο, αξίζεις να βρίσκεσαι στο φάιναλ φορ. Συνεπώς θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και συγκεντρωμένοι στον ημιτελικό για να τους κερδίσουμε».

Για το αν είναι φαβορί:
Ν: «Μπορεί να λένε τώρα ότι είμαστε το φαβορί, αλλά πριν δεν μας πίστευε κανείς. Τι έγινε λοιπόν; Ξαφνικά γίναμε φαβορί; Όχι δεν νιώθουμε φαβορί. Τη στιγμή που θα αρχίσεις να σκέφτεσαι έτσι, όλα θα τελειώσουν άσχημα».

Μ: «Φάιναλ φορ δεν είναι μια ομάδα που παίζει εναντίον του εαυτού της. Είναι άλλες τρεις που έχουν τον ίδιο στόχο και όλες έχουν από 25% πιθανότητες να φτάσουν στο τρόπαιο».

Νίκος Μάρκου