Την άποψή του πως το άγχος στον αυριανό τελικό του Κυπέλλου ΟΠΑΠ θα το έχει η ΑΕΚ εξέφρασε ο Γιώργος Σπανός. Ο πρόεδρος του Ατρομήτου αναφέρθηκε στους οπαδούς της ομάδας που «εξαφάνισαν» τα εισιτήρια, οι οποίοι είναι και το μέλλον της.
Αναλυτικότερα ένα μέρος όσων δήλωσε στην εφημερίδα “Εξέδρα”, ο ισχυρός άνδρας των Περιστεριωτών:
Για το… ταβάνι του Ατρομήτου:
«Αυτό που με ενδιέφερε από την πρώτη μέρα ήταν να δημιουργήσουμε κάτι που θα αποπνέει υγεία και θα κερδίσει την εκτίμηση της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Μια ομάδα που δεν θα έχει αντιπάθειες. Νομίζω ότι αυτό το έχουμε καταφέρει. Το επόμενο βήμα είναι να φτιάξουμε ένα σύνολο που να διεκδικεί το κάθε χρόνο ευρωπαϊκό εισιτήριο. Για να συμβεί αυτό βέβαια πρέπει να πάρουμε ώθηση από τον κόσμο. Αυτός κάνει τη διαφορά, αυτός ανεβάζει επίπεδο την ομάδα».
Για τους παίκτες που προτιμά από τη Σούπερ Λίγκα:
«Τον Ντιέ, που παίζει με μοτέρ στα πόδια, τον Μήτρογλου, που έχει το εύκολο γκολ και τον Βιεϊρίνια, ο οποίος είναι εξαιρετικός».
Για το αν υπάρχει κέρδος από τον Ατρόμητο:
«Όχι, ποτέ. Στην καλύτερη περίπτωση θα μπούμε λίγο μέσα. Ο προγραμματισμός γίνεται με βάση τι αντέχει η τσέπη μου. Δεν πρόκειται ποτέ να εκτεθώ ή να θέσω την ομάδα σε κίνδυνο».
Για τα εισιτήρια του τελικού:
«Το παιχνίδι με την ΑΕΚ είναι ιστορικό για τον Ατρόμητο και ήμουν σίγουρος ότι ο κόσμος διψούσε για μια τέτοια γιορτή. Στόχος μας είναι να κρατήσουμε ένα μεγάλος μέρος του κόσμου που θα έρθει στο ΟΑΚΑ. Περιμένω πως και πώς να δω τη δική μας μπλε γωνιά στο Ολυμπιακό Στάδιο».
Για το πλεονέκτημα του Ατρομήτου κόντρα στην ΑΕΚ:
«Το ότι ο κόσμος και ο Τύπος θεωρούν ως φαβορί την ΑΕΚ».
Για το αν θα υπάρξει happy end:
«Δεν λέω τίποτα, απλώς εύχομαι και ελπίζω. Δεν έχουμε πάντως κάτι να χάσουμε ως Ατρόμητος».
Για τα διάφορα… περίεργα που συμβαίνουν στην Ελλάδα:
«Η θέση μου είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη. Όλες οι ομάδες πρέπει να ξεκινούν από την ίδια αφετηρία, με τις ίδιες βάσεις. Ο,τιδήποτε άλλο αποτελεί νοθεία. Νομικό πλαίσιο υπάρχει, απλώς πρέπει κάποτε να εφαρμοστεί. Δεν γίνεται κάποιοι να είναι συνεπείς και κάποιοι όχι».
Νίκος Μάρκου