Η… άλλη συνταγή μιας επιτυχίας

Θεωρούμε δεδομένο ότι δεν φτάνει να είναι ισχυρή μια ομάδα για να κερδίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Δεν είναι επίσης αρκετό να παίζει για 30 αγωνιστικές συναρπαστικό ποδόσφαιρο προκειμένου να καταλάβει μια θέση στην «ευρωπαϊκή» πεντάδα.

Αυτό τουλάχιστον μαθαίνουμε μετά τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Ενας μόνον άνθρωπος είναι αρκετός για να καθορίζει την τελική έκβαση της προσπάθειας. Να οδηγήσει στην επιτυχία. Και αυτό διότι:

Δεν είναι φλώρος και φορά παντελόνια. Αυτά είναι τα δύο πρώτα και πολύ σημαντικά προσόντα… Έχει πλούσιο ρεπερτόριο και οι ανακοινώσεις, που φέρουν την υπογραφή του, αποτελούν μνημεία για τη σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαίρου. Σχεδόν πρότυπα επικυρωμένα από το κράτος σαν τη δήλωση του νόμου 105. Δημιουργεί μονίμως, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει λόγος, αντιπάλους.

Νομίζει ότι οι δημοσιογράφοι, στην πλειοψηφία τους, τον κατατρέχουν και -όπως είναι λογικό…- στηρίζουν τους αντιπάλους που έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Προφανώς υπάρχει μανία καταδίωξης. Εφαρμόζει τακτικές που δεν αντιπροσωπεύουν ούτε τους θεσμούς που κατά καιρούς «υπηρετεί», ούτε και το ίδιο το ποδόσφαιρο ως δημοφιλές άθλημα.

Κόβει βόλτες γύρω από τον αγωνιστικό χώρο και απειλεί θεούς και δαίμονες λίγο έξω από την γραμμή του πλαγίου. Περιφέρεται τα αποδυτήρια των διαιτητών και… προειδοποιεί για το μέλλον τους. Τους υπόσχεται μοναδικές στιγμές μέχρι να φτάσουν σώοι και αβλαβείς στα σπίτια τους, όπως έχει αποθανατίσει ο τηλεοπτικός φακός. Φροντίζει να βρίσκεται πάντα στο στόχαστρό του ένας τουλάχιστον παράγοντας του αντιπάλου και τον χαρακτηρίζει, συνήθως «υπάλληλο» ή κάτι άλλο, πιο… βαρύ.

Προσφάτως συμμετέχει σε «κασέτα-gate», πράγμα που ίσως, μετά από παραπομπή σε δίκη, θα έπρεπε να αποθαρρύνει τόσο τον ίδιο όσο και τους ομοϊδεάτες του κι αυτούς που τον στηρίζουν, αλλά… στην Ελλάδα όλα επιτρέπονται. Επίσης, στην Ελλάδα όλα ξεχνιούνται μέσα σε λίγες μόνο μέρες.

Μετά από αυτά τα ολίγα, διαρρηγνύει τα ιμάτια του και υποστηρίζει ότι δίνει μάχη ζωής και θανάτου για το καλό του ποδοσφαίρου. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να αγαπάς το ποδόσφαιρο και να πετυχαίνεις στον αντικειμενικό σου σκοπό.
Κι όλοι εμείς, που νομίζαμε ότι φτάνει μια ομάδα να έχει καλούς παίκτες και έναν αξιόλογο προπονητή, είμαστε αφελείς και ηλίθιοι. Αλλού κρύβεται η επιτυχία.

Εκτός κι αν δεχθούμε ότι αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, η ομάδα θα μπορούσε να είχε φτάσει πιο ψηλά. Δεν αποκλείεται, η συμπεριφορά του να αποδυνάμωσε την προσπάθεια για την έξοδο στην Ευρώπη κι όλα να είχαν κριθεί ευνοϊκά πολύ νωρίτερα.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απόλυτα τυχαία. Τα παραπάνω αποτελούν αυτούσιες κι όχι επεξεργασμένες εικόνες συχνής και πρόσφατης τηλεοπτικής μετάδοσης που αφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο.