FC: Δεν φταίω εγώ, δεν φταις εσύ, μπορεί να φταίει το Νησί...

...όπου «Νησί», βάλτε τη Μεγάλη Βρετανία και όχι τη Σπιναλόγγα, το τηλεοπτικό «Νησί» με τους λεπρούς και καταφρονεμένους. Ομοιότητες φυσικά υπάρχουν στα δυο «Νησιά», τόσο σε ενδιαφέρον και νούμερα τηλεθέασης, όσο και ανθρώπους «αποκλεισμένους»: ο Φερνάντο Τόρες, ας πούμε, μοιάζει με ποδοσφαιρικά «λεπρό», στον οποίο έχει απαγορευτεί να έρχεται σε επαφή με τα δίχτυα. Μιλάμε για την απόλυτη ηδονή για τους φίλους της Λίβερπουλ, άσχετα που μόλις στρέψουν το βλέμμα τους στον άνθρωπο που ήρθε να αντικαταστήσει τον Ισπανό, τον Κάρολ δηλαδή, τους κόβεται το χαμόγελο μαχαίρι...

Η περίπτωση του Τόρες, είναι η πλήρης κατάρρευση πολλών στερεοτύπων, όπως του «παίρνουμε παίκτη που ξέρει το Αγγλικό ποδόσφαιρο και δεν θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί». Όχι μόνο δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της νέας του ομάδας, όχι απλά δεν μοιάζει σαν κάποιος που κατηφόρισε μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα νότια (από το Λίβερπουλ στο Λονδίνο), αλλά μοιάζει περισσότερο με παίκτη που ήρθε από άλλη ήπειρο ή και από άλλο άθλημα. Είναι επίσης η κατάρρευση του «πήραμε μπόμπερ που έχει τα 20 γκολ τη σεζόν για πλάκα». Πλάκα κάνουν οι άλλοι με τον Τόρες, όχι ο ίδιος με τους αντίπαλους αμυντικούς. Αγχωμένος, «μπουκωμένος», με ένα χαμένο βλέμμα στο πρόσωπο, με δυσκολία να συνεργαστεί με τους διπλανούς και τους πίσω του, ο Φερνάντο είναι μέχρι τώρα ένα στρογγυλό μηδενικό κι ένας άνθρωπος που περιφέρεται άσκοπα στο γήπεδο. Και στη δική του περίπτωση, το «ανοίγει χώρους και τραβάει πάνω του αντιπάλους για να σκοράρουν οι συμπαίκτες του» δεν θα ακουστεί ποτέ. Ούτε καν το «έβγαλε καταπληκτική ασίστ». Για να βάζει γκολ τον χρυσοπλήρωσε ο Αμπράμοβιτς, ούτε για να ανοίγει χώρους, ούτε για να δίνει πάσες.

Αν η Τσέλσι δεν καταφέρει να ανατρέψει το 0-1 που έχασε από τη Γιουνάιτεντ, θα αποχαιρετίσει όχι απλά τον τελευταίο φετινό της στόχο, αλλά και το μεγάλο βασανάκι του ιδιοκτήτη της. Το απωθημένο του Αμπράμοβιτς, που ζει μ’ αυτό από τη μέρα που ανέλαβε την ομάδα, που έφτασε άλλοτε κοντά κι άλλοτε πολύ κοντά, αλλά ποτέ δεν το χάρηκε. Άλλοτε γκολ που ακόμα αναρωτιόμαστε αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή, άλλοτε το γλίστρημα του αρχηγού στο κρίσιμο πέναλτι, άλλοτε η ατολμία κι άλλοτε η ατυχία, κάτι πάντα έφταιγε στην ομάδα. Και να πει κανείς ότι δεν το έψαξε; Κοτζάμ Μουρίνιο έφερε αντικαθιστώντας τον Ρανιέρι, Άβρααμ Γκραντ δοκίμασε, Γκους Χίντινγκ επιστράτευσε (με «δανεισμό» από την Εθνική Ρωσίας αλλά χωρίς «οψιόν αγοράς»), Αντσελότι έφερε, παίκτες πήρε και ξαναπήρε, αλλά προκοπή δεν λέει να δει.

Λένε μάλιστα ότι είναι τόσο στραβωμένος από την ήττα από τη Γιουνάιτεντ και από την απόδοση του Τόρες, που αν δεν γίνει το «κόλπο γκρόσο» στο Μάντσεστερ και η πρόκριση στον ημιτελικό, δεν αποκλείεται να ξαποστείλει τον Τόρες από κει που ήρθε. Όχι στο Λίβερπουλ βέβαια, από κει που ήρθε γενικώς: στην Ισπανία και όχι απαραίτητα στην Ατλέτικο. Κάπου καλύτερα και για τον ίδιο τον παίκτη και για τον Αμπράμοβιτς, που θα προσπαθήσει να πάρει πίσω όσα περισσότερα από τα 56 περίπου εκατομμύρια έδωσε. Ίσως να κοιτάξει μια ανταλλαγή με κάποιον που στοίχισε ακόμα παραπάνω, περί τα 65 εκατομμύρια, αλλά ούτε αυτός τα έχει καταφέρει και ψάχνουν μπας και τον δώσουν. Πάει κάπου το μυαλό σας μήπως;

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr