Το όραμα, οι συνεργάτες και οι ευθύνες του Ζαγοράκη

Η τετραετία του προέδρου Θεόδωρου στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ περιέχει, σε διαφορετικές ποσότητες, όλα τα συστατικά των προηγούμενων διοικήσεων.

Χρησιμοποιούνται με σκοπό κυρίως να απορροφήσει κραδασμούς σε κρίσιμες περιόδους και ο συνδυασμός τους έχει στόχο την ανώδυνη κατάληξη για αυτούς που διοικούν και συχνά βρίσκουν τον μπελά τους λόγω των αποτυχιών.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Στον ΠΑΟΚ υπάρχει το όραμα και το οποίο έχει μετατραπεί σε καραμέλα στο στόμα κάθε διοίκησης. Και η διοίκηση Ζαγοράκη, μέσα από την τοποθέτηση του ίδιους του προέδρου Θεόδωρου, κάνει λόγο για όραμα, άνευ διαστάσεων.

Το λογικό είναι να μην υπάρχουν διαστάσεις από τη στιγμή που η περσινή επιχείρηση «πρωτάθλημα» απέτυχε παταγωδώς. Το όραμα του πρωταθλήματος αποσύρθηκε άρον άρον και έγινε κάτι σαν… πρωταθλητισμός. Ο Ζαγοράκης ζήτησε συγγνώμη που δεν τα μέτρησε σωστά και αρχικά νόμιζε ότι με τον Μπερέτα και στη συνέχεια με τον Δερμιτζάκη και κυρίως με την ομάδα που συνέθεσε, θα κτυπούσε τον ΠΑΟ και κυρίως τον Ολυμπιακό.

Τώρα, συζητά για όραμα και δεν τολμά να μιλήσει για κάτι περισσότερο, όπως θα έκανε κάθε άλλος στη θέση του. Το πρωτάθλημα βρίσκεται σε εξέλιξη, υπάρχουν τα πλέι-οφ και η προετοιμασία για την επόμενη περίοδο είναι στο πρόγραμμα.

Προφανώς θα ήταν παρακινδυνευμένο να ανοίξει τη συζήτηση και να δώσει συγκεκριμένες διαστάσεις στο όραμα όταν πριν από λίγες μέρες, η ομάδα του απώλεσε και την τελευταία ελπίδα για την κατάκτηση ενός τροπαίου κατά την τετραετή θητεία του.

Από το όραμα σε ένα στοιχείο που αποτελεί συνήθως αφορμή για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Ο πρόεδρος Θεόδωρος έχει απέναντί του όσους δεν τον θέλουν και τον αποδοκιμάζουν.

Τον αποδοκιμάζουν επειδή ζητούν επιτροπή διαφάνειας. Τον αμφισβητούν επίσης γιατί επιμένουν να κρίνουν τις επιλογές του.
Το δεύτερο τον ενοχλούσε κυρίως στο πρώτο μέρος της θητείας του. Δεν άντεχε την αυστηρή κριτική από παραδοσιακούς ΠΑΟΚτσήδες που κάθονται στα αριστερά των «επισήμων».

Όταν αντιλήφθηκε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος και η θέση του επιτρέπει -και επιβάλει- την κριτική κάθε οπαδού, στο πλαίσιο της λογικής κι όχι με ακραίες αντιδράσεις, έπαψε να ενοχλείται το ίδιο πολύ.

Επίσης, αντιλήφθηκε ότι τον θέλουν, αλλά, ταυτόχρονα επιθυμούν να ασκούν κριτική κι όχι απλά να τον επιβεβαιώνουν ως τον καλύτερο ηγέτη για την ΠΑΕ.

Υπάρχουν κι αυτοί που αποτελούν την ομάδα διοίκησης και που έχει αποψιλωθεί σε σύγκριση με την αρχική της εικόνα. Στη βάση της υπάρχουν ακόμη αρκετά από τα πρόσωπα που τον ακολούθησαν πριν από τέσσερα περίπου χρόνια.

Δείχνουν σχεδόν αόρατοι (με το συμπάθιο, για τον βαρύ χαρακτηρισμό) δίπλα του, ίσως γιατί δεν αποτελούν εμβληματικές ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες. Όλοι τους πιστοί στον Ζαγοράκη, αλλά, ο πρόεδρος Θεόδωρος φείδεται συμβούλων που θα τον εκπαιδεύσουν. Η εκπαίδευση προκύπτει μέσα από την καθημερινή τριβή. Αυτό συνεπάγεται λάθη σε χειρισμούς και σε ορισμένες περιπτώσεις καθοριστικούς για την ομάδα.

Όπως για παράδειγμα φέτος, που οι επιλογές του καλοκαιριού, με τη συμμετοχή του Βρύζα (να μην ξεχνιόμαστε) φαίνεται ότι καθόρισαν την πορεία της ομάδας, κυρίως εντός συνόρων.

Οι συνεργάτες του ποτέ δεν χρεώθηκαν μια καλή στιγμή του ΠΑΟΚ.

Σε πολλές περιπτώσεις, κατακρίθηκε ο Ζαγοράκης, που του λείπει η εμπειρία του παράγοντα, επειδή δεν διαθέτει καταρτισμένους ή επαγγελματίες παράγοντες για να τον συμβουλέψουν. Όλοι απλώς τον υπηρετούν. Μοιραία τα λάθη χρεώνονται αποκλειστικά στον ίδιο. Αλλά, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Εκείνο που λείπει είναι ορισμένοι παράγοντες που το ειδικό βάρος της γνώμης τους θα αποπνέει μεγαλύτερο σεβασμό για τις επιλογές της διοίκησης.

Αποτελεί επιλογή του προέδρου Θεόδωρου να έχει ανθρώπους που δεν θα ζητούσε κανείς ευθύνες για την επιλογή του Χάβου ή κάποιου από τους… παικταράδες που αποκτήθηκαν τον Ιανουάριο. Ούτε καν στον Παντελή Κωνσταντινίδη που αντικαθιστά τον Ζήση Βρύζα σε μια υπεύθυνη θέση, όπως είναι αυτή του τεχνικού διευθυντή.

Οι εποχές που όλα πρέπει να περάσουν από τον πρόεδρο έχουν περάσει.

Ίσως, έπρεπε να δημιουργηθεί μια ομάδα παραγόντων, εδώ και τέσσερα χρόνια που δεν θα είναι απλά και μόνον οι συνεργάτες του Ζαγοράκη, αλλά, στελέχη της ΠΑΕ τα οποία θα παίζουν σημαντικό ρόλο στο εσωτερικό του ΠΑΟΚ και στα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου.

Δεν θα περιμένουν δηλαδή πότε θα πάει ο Ζαγοράκης στη Λίγκα, πότε θα κάνει μια δήλωση ή μια συνέντευξη Τύπου για να τον ακολουθήσουν.

Θα έπρεπε να έχει ορισμένους από τους στενούς του συνεργάτες στο ίδιο κάδρο και να μοιράζονται τις ευθύνες.

Υ. Γ. Το ότι στεκόμαστε συχνά στις ευθύνες του Ζαγοράκη και ασκούμε κριτική δεν καταδεικνύει την πλήρη αντίθεση με όσα επιλέγει. Προφανώς, δεν υπάρχει πρόσωπο που να συσπειρώνει στο βαθμό που καταφέρνει ο Ζαγοράκης τους ΠΑΟΚτσήδες και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε σε καμία περίπτωση.

Πολλά και μεγάλα τα ανδραγαθήματά του και ίσως, αν δεν ήταν αυτός, ο ΠΑΟΚ να βολόδερνε… Κι ας επιμένουν κάποιοι, από κεκτημένη ταχύτητα, ερχόμενοι από άλλες εποχές, ότι είναι γωνιακό μαγαζί.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε όσα συμβαίνουν. Διατηρώντας το κριτικό μας πνεύμα, εμείς κι αρκετοί ακόμη, προφανώς με καλή προαίρεση, ελπίζουμε ότι θα καλύπτουμε την ανάγκη -γιατί περί ανάγκης πρόκειται- της διοίκησης να λαμβάνει μηνύματα που δεν φτάνουν εύκολα στο εσωτερικό των γραφείων.