Και οι οκτώ έσονται τέσσερις

Το πραγματικό μπάσκετ αρχίζει τώρα. Η Βαρκελώνη μπορεί να φιλοξενήσει μόνο τέσσερις ομάδες και πλέον λάθη και αβλεψίες πληρώνονται. Ολυμπιακός-Σιένα, Μπαρτσελόνα-Παναθηναϊκός, Κάχα Λαμποράλ-Μακάμπι Τελ Αβίβ και Ρεάλ Μαδρίτης-Βαλένθια ρίχνονται από αύριο στη μάχη για ένα εισιτήριο για το Final 4 και το www.sport-fm.gr αναλύει τα ζευγάρια στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας.

Ολυμπιακός-Σιένα

Έτοιμος να δρέψει τους καρπούς της πολύ καλής πορείας του στην Ευρωλίγκα και να φτάσει για τρίτη συνεχή χρονιά στο Final 4 είναι ο Ολυμπιακός. Οι αλλαγές στο ρόστερ, αλλά και στον πάγκο, μπορεί να μην επέτρεψαν στους «ερυθρόλευκους» να ρολάρουν από την αρχή της περιόδου, αλλά τερμάτισαν σχετικά εύκολα πρώτοι στην αρχική φάση των ομίλων (ρεκόρ 7-3) αφήνοντας πίσω τους ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Ουνικάχα Μάλαγα. Προϊόντος του χρόνου, η δουλειά του Ντούσαν Ίβκοβιτς άρχισε να φαίνεται και μπορεί το ποδαρικό στο Top 16 να έγινε με το αριστερό, έπειτα από τη βαριά ήττα στο ΣΕΦ από τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, αλλά η συνέχεια ήταν εξαιρετική. Πέντε νίκες σε ισάριθμα ματς και νίκη-ορόσημο το 80-65 στην Κωνσταντινούπολη. Ο νέος ηγέτης της ομάδας, Βασίλης Σπανούλης, ο αναγεννημένος Θοδωρής Παπαλουκάς, ο αγέραστος Ράσο Νεστέροβιτς και οι ξεγραμμένοι στις αρχές της σεζόν, αλλά πλέον πολύτιμοι Έρτσεγκ και Χαλπερίν δείχνουν έτοιμοι, υπό την καθοδήγηση του «Ντούντα» να τα καταφέρουν. Αν ο Μίλος Τεόντοσιτς βρει τον εαυτό του στην πιο κρίσιμη στιγμή της σεζόν και ο Γιάννης Μπουρούσης επιστρέψει δυναμικά από την «καραντίνα», το εισιτήριο για τη Βαρκελώνη δεν χάνεται. Και ποιος ξέρει, μετά την απλή συμμετοχή του 2009 και την παρουσία στον τελικό του 2010, ίσως ήρθε η στιγμή της επιστροφής στον ευρωπαϊκό θρόνο μετά από 14 χρόνια.

Η Σιένα, βέβαια, έχει διαφορετική άποψη. Μπορεί το καλοκαίρι να έχασε τον Τερέλ ΜακΙντάιρ και τον Ρομέιν Σάτο, μπορεί να μείωσε αρκετά το μπάτζετ της, αλλά παραμένει τουλάχιστον ανταγωνιστική. Ο Μπο ΜακΚάλεμπ, που σημειωτέον πέρυσι ταλαιπώρησε αφάνταστα τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του Παρισιού ως παίκτης της Παρτιζάν, οδήγησε τους πρωταθλητές Ιταλίας μέχρι τα μέσα της σεζόν. Ο τραυματισμός του (κάταγμα στο πέμπτο μετατάρσιο του αριστερού ποδιού) στις αρχές Ιανουαρίου θεωρήθηκε από πολλούς και ως καίριο πλήγμα στις ελπίδες της Σιένα να πετύχει κάτι περισσότερο από τη δεδομένη της κυριαρχία στην Ιταλία. Ο Νίκος Ζήσης προήχθη σε ρόλο ηγέτη, τα πήγε περίφημα και η ομάδα του επί σειρά ετών τιμονιέρη Σιμόνε Πιανιτζάνι διέψευσε όλα τα σε βάρος της προγνωστικά και προκρίθηκε στα προημιτελικά, όπου θα διεκδικήσει την τέταρτη παρουσία της σε Final 4 μετά το 2003. Έχοντας μάλιστα στις τάξεις της τον υγιή πλέον Μπο ΜακΚάλεμπ.

Μπαρτσελόνα-Παναθηναϊκός

Έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ευρώπη, το καλύτερο και πληρέστερο υλικό, το πλεονέκτημα έδρας, τα… μέσα (ας όψεται η καταλανική ηγεσία της διοργανώτριας αρχής) και φιλοξενεί το Final 4. Γίνεται λοιπόν η οικοδέσποινα να λείπει από το δικό της πάρτι; Οι οιωνοί όλοι είναι με το μέρος της Μπαρτσελόνα. Η αργή εκκίνηση της σεζόν-παρά τη φιλική νίκη επί των Λέικερς-δεν στοίχισε, καθώς η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ «ζεστάθηκε» εγκαίρως και προκρίθηκε ως πρώτη από τον όμιλό της με ρεκόρ 7-3. Οι τραυματισμοί των Πιτ Μάικλ και Τζιανλούκα Μπαζίλε έπληξαν τους πρωτοπόρους της ACB Liga, αλλά ο Άλαν Άντερσον αποδείχτηκε απρόσμενα ικανός αντικαταστάτης του Αμερικανού στη θέση «3», ενώ η εξαιρετική άμυνα και οι ασύλληπτες συνεργασίες στην επίθεση παραμένουν σημεία αναφοράς στο παιχνίδι της ομάδας. Στο Top 16 οι «μπλαουγκράνα» έκαναν απλώς επίδειξη δύναμης με έξι νίκες σε ισάριθμα ματς και δεν δείχνουν καμία διάθεση να επιτρέψουν σε κάποιον άλλο να καθίσει στην κορυφή της Ευρώπης, πόσω μάλλον στην πόλη τους.

Εκτός κι αν ο περσινός πρωταθλητής τους σταματήσει. Ο Παναθηναϊκός των πέντε ευρωπαϊκών τίτλων μπορεί να μη διανύει και την καλύτερη στιγμή της ιστορίας του, αλλά ουδείς αμφισβητεί πως έχει το χαρακτήρα να πάρει τέτοια παιχνίδια. Η μοναξιά του Διαμαντίδη στη θέση του πλέι μέικερ και η αδυναμία στη θέση «5», τουλάχιστον όσο καιρό έλειπε ο τραυματίας Άλεξ Μάριτς, μπορεί να μην στοίχισαν στην πρώτη φάση, όπου οι πρωταθλητές Ελλάδος στρογγυλοκάθισαν στην κορυφή με ρεκόρ 7-3, αλλά στο Top 16 εμφανίστηκαν στο χειρότερο δυνατό σημείο. Η ήττα-σοκ στο ΟΑΚΑ από τη Λιέτουβος Ρίτας μετέτρεψε το μονοπάτι προς το Final 4 από λεωφόρο σε κακοτράχαλο σοκάκι με ένα τεράστιο-ανυπέρβλητο για πολλούς-εμπόδιο, αυτό της Μπαρτσελόνα. Το παραδοσιακό φορμάρισμα της ομάδας του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο τελευταίο τρίμηνο της σεζόν, η επάνοδος του Άλεξ Μάριτς, αλλά και η καρδιά του πρωταθλητή που συνεχίζει να χτυπά δυνατά είναι στοιχεία που δείχνουν ικανά να αντιπαρατεθούν στη θεωρητική υπεροχή των Καταλανών.

Κάχα Λαμποράλ-Μακάμπι Τελ Αβίβ

Πιθανώς το πιο αμφίρροπο ζευγάρι των προημιτελικών. Η Κάχα Λαμποράλ, σε πείσμα όσων έχουν σπεύσει πολλάκις να την ξεγράψουν, συνεχίζει να δίνει αποστομωτικές απαντήσεις. Έτσι μετά τον περσινό θρίαμβο στους τελικούς της ACB Liga απέναντι στην Μπαρτσελόνα (3-0), οι Βάσκοι συνέχισαν και φέτος να τιμωρούν όσους τους υποτιμούν. Στην πρώτη φάση μπορεί να μη φόβισαν κανέναν τερματίζοντας δεύτεροι με ρεκόρ 5-5, αλλά εκμεταλλευόμενοι και τα «δώρα» του Παναθηναϊκού πρώτευσαν στο Top 16 και πλέον έχουν την τύχη να διεκδικούν την πρόκριση στο Final 4 με πλεονέκτημα την καυτή «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα» της Βιτόρια. Με τον «στρατηγό» (δικτάτορα κατά πολλούς) Ντούσκο Ιβάνοβιτς στον πάγκο, τους Μαρσελίνιο Χουέρτας, Φερνάντο Σαν Εμετέριο και Μίρζα Τελέτοβιτς να καλύπτουν συλλογικά το ηγετικό κενό που προκάλεσε η μετακόμιση του Τιάγκο Σπλίτερ στο ΝΒΑ, αλλά και ευχάριστες εκπλήξεις όπως την παρουσία του Στάνκο Μπάρατς, η ικανή για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο Κάχα Λαμποράλ μπορεί να φτάσει στη γειτονική Βαρκελώνη και να διεκδικήσει αυτό που τόσα χρόνια (κι έχοντας πολύ ανώτερες ποιοτικά ομάδες) μάταια προσπαθεί, να καθίσει στο θρόνο της Ευρώπης.

Η Μακάμπι Τελ Αβίβ επιχειρεί την επιστροφή της στην ελίτ της Ευρώπης. Η αύξηση του μπάτζετ ανέβασε και τον πήχη των προσδοκιών. Ο Ντέιβιντ Μπλατ μετά το αποτυχημένο του πέρασμα από τον Άρη έχει μετατρέψει την παρηκμασμένη ομάδα των προηγούμενων χρόνων σε ένα δυναμικό σύνολο στο οποίο ξεχωρίζει-και λόγω όγκου-η μορφή του δικού μας Σοφοκλή Σχορτσανίτη. Μετά το εντυπωσιακό 9-1 στην πρώτη φάση (μοναδική ήττα από την Κάχα Λαμποράλ στη Βιτόρια με 94-78 στην πρεμιέρα) ακολούθησε μία μέτρια παρουσία στο Top 16, που όμως δεν στοίχισε και την πρόκριση πίσω από την ασυναγώνιστη Μπαρτσελόνα. Πέραν του «Σόφο», η ομάδα του λαού ποντάρει πολλά στην παρουσία του Λιόρ Ελιάχου, μέλους της Κάχα Λαμποράλ την περασμένη περίοδο, αλλά και τους Αμερικανούς Τζέρεμι Πάργκο, Τσακ Έιντσον και Ντορόν Πέρκινς.

Ρεάλ Μαδρίτης-Βαλένθια

Ένας ισπανικός εμφύλιος ανάμεσα σε under και over achievers. Η Ρεάλ Μαδρίτης που δαπάνησε πολλά εκατομμύρια ευρώ για μία ακόμη χρονιά συνεχίζει να βλέπει την πλάτη της Μπαρτσελόνα στην ACB Liga και να μην πείθει για την ικανότητά της να φτάσει μέχρι τέλους στην Ευρωλίγκα. Αποκορύφωμα της… παράνοιας στις τάξεις της «βασίλισσας», το γεγονός ότι παρά την πρόκριση στα προημιτελικά και την εξασφάλιση πλεονεκτήματος έδρας, ο Ετόρε Μεσίνα αποτέλεσε παρελθόν και τη θέση του μέχρι το καλοκαίρι πήρε ο Λελέ Μολίν. Όπως και να έχει, 15 χρόνια μακριά από Final 4 είναι πολλά για μία ομάδα με τόσο βαριά κληρονομιά. Ο πολύπειρος Πάμπλο Πριγκιόνι (μοναδικός διαθέσιμος πλέι μέικερ μετά τον τραυματισμό του Σέρχιο Ροντρίγκεθ), οι σημαίες της ομάδας Σέρχιο Γιουλ και Φελίπε Ρέγες, αλλά και οι ταλαντούχοι πλην άπειροι Άντε Τόμιτς, Κάρλος Σουάρεθ και Νίκολα Μίροτιτς, θα προσπαθήσουν να βάλουν τέλος σε αυτή την αναμονή.

Η Βαλένθια, στον αντίποδα, ανεβάζει διαρκώς τον πήχη. Από τη… χαρά της συμμετοχής που εξασφαλίστηκε μέσω της κατάκτησης του περσινού Eurocup, μέχρι την πρόκριση στο Top 16 κι εν συνεχεία στα προημιτελικά, οι «νυχτερίδες» έχουν μετατρέψει τις υπερβάσεις σε αγαπημένη συνήθεια τη φετινή περίοδο. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Σβέτισλαβ Πέσιτς με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου στην πρώτη φάση αποδείχτηκε κομβικό σημείο στη σεζόν της Βαλένθια. Το άναρχο και βιαστικό παιχνίδι της ομάδας έδωσε τη θέση του σε μία άμυνα που τσάκιζε κόκκαλα και μία αγωνιστική φιλοσοφία που δεν κερδίζει… θαυμαστές, αλλά την ουσία, από μία ομάδα δίχως αστέρια πρώτης γραμμής, αλλά με ένα αξιοθαύμαστο σύνολο και διακριτούς ρόλους. Ο σοβαρός τραυματισμός του Βίκτορ Κλαβέρ «φρέναρε», αλλά δεν σταμάτησε τη Βαλένθια, που έφτασε στους «οκτώ» και κανείς δεν μπορεί να της απαγορεύσει να κοιτάζει ψηλότερα.



Επιμέλεια: Χρήστος Ρομπόλης