H δικαίωση του μεγάλου Τράι

Μία τεράστια φυσιογνωμία και ένας πολύ σπουδαίος αθλητής που στην Ελλάδα θα μπορούσε να έχει χαθεί, αλλά δεν το επέτρεψε ο ίδιος στον εαυτό του. Ευτυχώς στην καριέρα του έκανε τόσα πράγματα που ούτε ο ίδιος δεν τα είχε φανταστεί. Και του άξιζαν όλα μέχρι και την τελευταία επιτυχία, μέχρι και την τελευταία στιγμή ευτυχίας που έζησε.

Του Μιχάλη Τσόχου

Το σημαντικό όμως για έναν αθλητή πέρα από όλα τα άλλα είναι πώς τελειώνει την καριέρα του, πώς βάζει την τελευταία πινελιά στον πίνακα που έχει φτιάξει επί σειρά ετών στα γήπεδα. Και αυτό ήταν κάτι για το οποίο μπορούσε ο καθένας από εμάς να ανησυχεί. Αν και ο Δέλλας δεν βρίσκεται σε τέτοια ηλικία που να σε κάνει να… ανησυχείς, όταν το περασμένο καλοκαίρι υπέγραψε στην ΑΕΚ σκέφτηκα ότι το φινάλε στην καριέρα του μπορεί να μην είναι τέτοιο που του αξίζει. Όπως και εγώ έτσι και οι περισσότεροι πέσαμε έξω.

Πέσαμε πολύ έξω με αυτόν τον ποδοσφαιριστή για μία ακόμη φορά. Όπως έπεσαν έξω πολλοί (δεν ήμουν ανάμεσά τους) όταν αναρωτήθηκαν τι δουλειά έχει ο Δέλλας στο Καμπιονάτο, όπως έπεσαν έξω πολλοί όταν έκανε τη μεταγραφή στη Ρόμα με σχόλια του τύπου «που πάει να μπλέξει ο Δέλλας με τους κορυφαίους αμυντικούς του κόσμου, τους Ιταλούς», όπως έπεσαν πολλοί έξω όταν απορούσαν γιατί ο Ρεχάγκελ ξεκινούσε επί σειρά ετών την Εθνική Ελλάδος από αυτόν, όπως έπεσαν πολλοί έξω όταν είπαν ότι πήγε για τα τελευταία ένσημα στην Κύπρο με την Ανόρθωση και ο Δέλλας ως αμυντικός χαφ οδήγησε την Κυρία του κυπριακού ποδοσφαίρου στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και σε εντυπωσιακές εμφανίσεις και σε αυτό το επίπεδο.

Και ήρθε η φετινή σεζόν. Οπου λίγο πολλοί όλοι στην αρχή της είτε υπέθεσαν ότι η ΑΕΚ έκανε λάθος που τον επέλεξε, είτε υπέθεσαν ότι τον πήρε όχι για να παίζει, αλλά για να βάζει καμία φωνή στα αποδυτήρια (ανάμεσα σε αυτούς τους τελευταίους ήμουν και εγώ). Χθες το βράδυ ο Δέλλας έβαλε τη σφραγίδα του σε μία χρονιά που περισσότερο από κάθε άλλη στην καριέρα του επιβεβαίωσε πόσο μεγάλη καρδιά έχει αυτός ο τύπος και πόσο σπουδαίος ποδοσφαιριστής είναι. Με ένα γκολ που δύσκολα θα το έβαζε και ένας μικρόσωμος και ευέλικτος σκόρερ ο Δέλλας χάρισε στην ΑΕΚ μία τεράστια πρόκριση και την οδηγεί σε έναν τίτλο που από άποψη πρεστίζ τόσο πολύ ανάγκη τον έχει. Με την συνολική παρουσία του στη Τούμπα έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε μία χρονιά που λίγο έλειψε να ξεκινήσει για αυτόν ως βοηθός προπονητή του Σάντος και ίσως να κλείσει με τον ίδιο να οδηγεί την ΑΕΚ σε έναν τίτλο που σε μεγάλο βαθμό θα τον οφείλει στη δική του εντυπωσιακή παρουσία στη διάρκεια της σεζόν. Αυτό το φινάλε δεν θα είναι ονειρικό για τον Τραϊανό Δέλλα, θα είναι απλά δίκαιο. Αυτή η φωτογραφία, αν τυχόν και βγει με τον Δέλλα να σηκώνει το Κύπελλο ως αρχηγός θα είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να προσφέρει το ποδόσφαιρο σε έναν τύπο που τόσα του προσέφερε.

Υ.Γ.
Για όσα έγιναν στην Τούμπα (για πολλοστή φορά φέτος) μπορείς να γράψεις και να πεις πολλά. Η ουσία είναι ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα σταματήσουν, ούτε στην Τούμπα, ούτε στο ΟΑΚΑ, ούτε στο Καραϊσκάκη, ούτε σε κανένα άλλο ελληνικό γήπεδο, όσο ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ να τα σταματήσουμε.