Δεν υπάρχει plan b αν δεν έχεις αρχικό πλάνο

Το είπε κάποτε ο Βασίλης Δανιήλ και δαιμονοποιήθηκε, τον Μάρτη του 2000 όταν χάσαμε από τη Γερμανία 4-2 στο ΟΑΚΑ. «Οι αντίπαλοί μας έμειναν με δέκα και αυτό μας αποδιοργάνωσε», ήταν τα λόγια του και εννοούσε ότι μέχρι να βρει η ελληνική ομάδα τα πατήματά της, οι αλλαγές των Γερμανών μέσα στο γήπεδο τους ώθησαν να πάρουν τη νίκη από το 2-2 που ήταν το σκορ τη στιγμή της αποβολής του Ντάισλερ, μισή ώρα πριν από το τέλος.

Η τεχνική επιτροπή της ΦΙΦΑ το έχει επιβεβαιώσει με τη βούλα μετά το Μουντιάλ του 2006 πως μία ομάδα που μένει με δέκα, αν προλάβει να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις μέσα στο γήπεδο, συχνά απορρυθμίζει τους αντιπάλους της. Και αν τη στιγμή της αποβολής δεν χάνει, αλλά είναι μπροστά στο σκορ ή ισόπαλη, τότε είναι ακριβώς ίδιες οι πιθανότητες με όσες υπήρχαν πριν από την αποβολή!

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Η ανάλυση του περσινού ημιτελικού ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και την Ιντερ το επιβεβαιώνει. Οπως αναφέρει και ο τεχνικός διευθυντής της ΟΥΕΦΑ, Σκωτσέζος Αντι Ρόξμπορο, ο Μουρίνιο μετά την κόκκινη στον Τιάγκο, και μάλιστα στο πρώτο ημίχρονο, «κλείδωσε» τον χώρο του κέντρου μεταφέροντας τον Ετό και τον Μιλίτο στα άκρα, φέρνοντας τον Σνάιντερ στην κορυφή σε ένα άτυπο 4-4-1. Ο Ζανέτι μεταφέρθηκε να δίνει βοήθεια στον Μαϊκόν και ο Καμπιάσο στον Κίβου, περιορίζοντας τους έτσι και αλλιώς ελάχιστους διαδρόμους προς την εστία του Σέζαρ. «Ενα δωρεάν σεμινάριο του πώς στήνεις αμυντικά την ομάδα σου», το χαρακτήρισε ο παλιός σέντερ φορ της Μίλαν και της Γιουβέντους Ζοζέ Αλταφίνι, ο κορυφαίος ίσως σχολιαστής της ιταλικής τηλεόρασης. Και αυτή η εικόνα αποδεικνύει το πόσο διαφορετική εικόνα έχει ο κόσμος στο μυαλό του όταν ακούει για παίκτη παραπάνω σε έναν αγώνα.

Μόνο που άλλο είναι να μένεις με δέκα και άλλο όπως στην περίπτωση του ΠΑΟΚ στο ματς με την ΑΕΚ με εννιά και το ματς να έχει σχεδόν είκοσι λεπτά ακόμα. Εκεί πια οι χώροι, όσο καλά και να αμυνθείς, υπάρχουν και αν ο αντίπαλός σου διαθέτει δύο εναλλακτικά πλάνα ανάπτυξης τότε φτάνει στο γκολ. Η ΑΕΚ όμως, τέσσερις μήνες μετά την άφιξη του Χιμένεθ, δεν διαθέτει ούτε βασικό πλάνο ανάπτυξης, οπότε το να ψάχνουμε για εναλλακτικά ακούγεται ουτοπικό. Η ΑΕΚ σπατάλησε σε αυτό το ματς την ευκαιρία να κερδίσει έστω και με 1-0, σκορ που θα ήταν πολύ καλό για τη ρεβάνς στην Τούμπα. Εκείνο που προβληματίζει στην «Ενωση» είναι ακριβώς αυτή η προβλεψιμότητα στο παιχνίδι της, που δεν δικαιολογείται ύστερα από είκοσι εβδομάδες δουλειάς για έναν προπονητή. Οσο για τον ΠΑΟΚ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, με μία ομάδα που ξέρει το μάθημά της από χρόνια και που προσαρμόζεται στις συνθήκες κάθε ματς πολύ γρήγορα. Και αυτή η «μνήμη παιχνιδιού», που έλεγε κάποτε ο Χάπελ και την έχει επαναδιατυπώσει εξαιρετικά ο Μουρίνιο, δηλαδή οι δυνατότητες των παικτών να βγάζουν υπό συνθήκες πίεσης αυτά που έχουν καταγραφεί στον «σκληρό δίσκο» της μνήμης τους από την προπόνηση, αποτελεί και το αβαντάζ του σε αυτή τη διαδικασία πρόκρισης.

Για κάθε Σίλβα και κάποιος ...Ντεγκέν!

Το έχουμε στην Ελλάδα το ...χούι να ηρωοποιούμε όποιον έρχεται για δουλειά στα μέρη μας. Βρίσκουμε κάποια θετικά και τα διογκώνουμε, αλλά αν βρούμε κάτι που χαλάει την εικόνα προτιμούμε να τα αγνοήσουμε. Ο Εντουάρντο Μαθία, που συζητάει με τον Ολυμπιακό για να εργαστεί στις ακαδημίες, είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον Νταβίντ Σίλβα) και τον πήγε στη Βαλένθια. Αλλά είναι και αυτός που πρότεινε στη Λίβερπουλ τον Φιλίπ Ντεγκέν, τον Ελβετό αμυντικό που όμοιός του δεν πρέπει να φόρεσε ποτέ τη φανέλα των «ρεντς» αφού κατάφερνε να τραυματίζεται με την ...αναπνοή! Ο Μαθία, όπως κάθε επαγγελματίας, έχει και καλές και κακές στιγμές. Μόνο που στη δική του περίπτωση η αντιστοιχία είναι ένας με πολλούς! Για κάθε Σίλβα ή Εντού στη Βαλένθια και Λούκας ή Πατσέκο, ακόμα και Λέτο ή Νέμεθ που πρότεινε στη Λίβερπουλ, τον «στοιχειώνουν» αμέτρητες γκέλες (Μαρκ Γκονζάλες, Ινσούα, Παλέτα, Ντεγκέν, Βέιλ) και πολλοί ακόμη που προστέθηκαν σε ένα υπεράριθμο ρόστερ και χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια για να καταφέρει η ομάδα να τους ξεφορτωθεί.

Ο Μαθία είναι κλασικός σκάουτερ, αλλά όχι τεχνικός διευθυντής. Και γενικά από τη Λίβερπουλ, στην οποία δούλεψε από το 2006, δεν ακούς καλά λόγια για τη δουλειά του. Και γενικά περιπτώσεις σαν αυτόν φέρνουν στην επιφάνεια το πρόβλημα του ελληνικού αθλητικού Τύπου που προκειμένου να μη δυσαρεστήσει την πελατεία του, γράφει επιλεκτικά για κάποιες καλές επιλογές, κρύβοντας κάτω από το χαλάκι τις ακαθαρσίες, όπως η γάτα, για τα όποια λάθη του.