Φραντσέσκο Τότι: Il capitano

Το παιχνίδι με την Πάρμα ήταν ένα παιχνίδι-ορόσημο για τον αρχηγό της Ρόμα και όλους τους υποστηρικτές της ομάδας. Πραγματικό ορόσημο, όχι σαν τα δικά μας που βρίσκουν θέση μόνο στις εφημερίδες και ποτέ στο γήπεδο. Ευκαιρία για γιορτή, ευκαιρία για να τιμήσει η Ρόμα ακόμα μία φορά το σύμβολό της με αφορμή την 600ή «Giallorossi» του εμφάνιση. Μέσα στον αγωνιστικό χώρο, με τον κόσμο να τον αποθεώνει, όχι σε κάποια αίθουσα με μόνους καλεσμένους τα κανάλια και κάποιους γραβατωμένους χλιαρούς χειροκροτητές.

Διανύοντας τη 19η σεζόν του στην ομάδα, δεν είναι υπερβολή να πεις ότι ο Τότι είναι η Ρόμα και η Ρόμα είναι ο Τότι. Πράγμα δύσκολο αν σκεφτείς ότι ο μικρός Φραντσέσκο μεγάλωσε θαυμάζοντας τη σπουδαιότερη ίσως Ρόμα όλων των εποχών. Μια ομάδα που είχε στις τάξεις της μεταξύ άλλων τον Προύτσο, τον Κόντι, τον Φαλκάο, τον Νέλα και τον Ρομπέρτο Τζιανίνι, σημάδεψε την δεκαετία του ‘80 και τα αστέρια της φαινόταν σχεδόν αδύνατο να ξεπεραστούν σε λάμψη στο εγγύς μέλλον. Αυτούς θαύμαζε και ο Τότι -κυρίως το εγκεφαλικό παιχνίδι του Τζιανίνι. Και σ’ αυτόν ήθελε να μοιάσει. Απ’ αυτόν είχε θαμπωθεί όταν έπειθε τη μητέρα του να αρνηθεί την πρόταση των φυτωρίων της Μίλαν το 1989, διότι στο μυαλό του υπήρχε μόνο η ομάδα της πόλης του, αυτή με την κόκκινη και κίτρινη φανέλα.

Δεν έλεγε ψέμματα. Πήγε εκεί και έμεινε για πάντα. Σε ηλικία 16,5 ετών ο Βουγιαντίν Μποσκόφ του έδωσε το «βάπτισμα του πυρός» στη Serie A κόντρα στη Μπρέσια και τρεις μέρες πριν συμπληρώσει τα 18 του σκόραρε το πρώτο του τέρμα, εναντίον της Φότζια. Ακολούθησαν άλλα 251 και έπονται κι άλλα, το συμβόλαιό του με την ομάδα άλλωστε λήγει το καλοκαίρι του 2014. Από εκεί και πέρα τα βήματα του Φραντσέσκο έγιναν άλματα. Το 1997, μόλις στα 21 του, παίρνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού στη Ρόμα και ουσιαστικά το κάνει τατουάζ που κοσμεί το μπράτσο του μέχρι σήμερα. Τον Οκτώβριο της επόμενης χρονιάς καλείται στην εθνική Ιταλίας, με την οποία θα κατακτήσει το 2006 το Παγκόσμιο Κύπελλο. Στο τέλος της σεζόν 2000/1 πανηγυρίζει το πρώτο -και μοναδικό μέχρι τώρα- πρωτάθλημα της καριέρας του. Οι ομαδικοί και οι ατομικοί τίτλοι που έχει μέχρι στιγμής κερδίσει είναι πάνω από 30, ωστόσο η καταγραφή τους εδώ δεν κρίνεται αναγκαία. Αριθμοί είναι μόνο και τίποτ’ άλλο, οι οποίοι θα τον συνοδεύσουν σαν ρέκβιεμ όταν αποφασίσει να ολοκληρώσει την καριέρα του, παρότι ακόμα κι έτσι θα είναι ανίκανοι να κλείσουν μέσα τους τα συναισθήματα χαράς και περηφάνιας που περικλείουν τη σχέση ζωής Τότι-Ρόμα και Τότι-ποδοσφαιρόφιλοι όπου γης.

Για τις τεχνικές και εκτελεστικές αρετές του ποδοσφαιριστή Τότι μιλάει εδώ και χρόνια η εικόνα. Παρέα με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο και τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο αποτελούν τον ορισμό και ταυτοχρόνως την επιτομή του «trequartista», του παίκτη δηλαδή που λειτουργεί ως δεκάρι και δεύτερος επιθετικός ταυτοχρόνως (σ.σ. «εννιαμισάρι» ή «in the hole» αγγλιστί, με χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Πρέμιερ Λιγκ τον Τέντι Σέριγχαμ), έχοντας την ίδια υψηλού επιπέδου ικανότητα να πασάρει και να σκοράρει -ρόλος που περιορίζεται αισθητά τα τελευταία χρόνια στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, λόγω της απαίτησης για μεγαλύτερη συμμετοχή όλων των παικτών στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας.

Πέρα και πάνω απ’ όλα όμως ο Τότι είναι η έκφραση της ψυχής των «τιφόζι» της Ρόμα. Το δικό τους παιδί («il piccolo di Roma») που δεν τους απαρνήθηκε ποτέ για τα μάτια μιας σπουδαιότερης ή πλουσιότερης ομάδας, αλλά έμεινε στην γενέτειρά του και εξάντλησε και το τελευταίο ψίχουλο του ταλέντου του για χάρη της Ρόμα. Ένας τοπικός ήρωας παγκόσμιου βεληνεκούς που επέλεξε το «σπίτι» του εξαρχής και έμεινε πιστός σ’ αυτό για πάντα. Και είναι τέτοια η ταύτισή του με το σύλλογο και η αμφίδρομη λατρεία με τον κόσμο, που αν ποτέ στο μέλλον η ομάδα αποφασίσει να εμπλουτίσει το έμβλημά της ένα είναι σίγουρο: Στο πλάι της λύκαινας, του Ρωμύλου και του Ρέμου ο καλλιτέχνης θα φροντίσει ν’ αφήσει χώρο και για τον αρχηγό.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr