Ποιος Σισέ και ποιος Μιραλάς…

Του Μιχάλη Τσόχου

Όλα τα φώτα αυτού του ντέρμπι είναι στραμμένα πάνω στους επιθετικούς. Αυτοί είναι που θα βάλουν το γκολ, αυτοί είναι που θα κερδίσουν τα πρωτοσέλιδα την επόμενη μέρα, αυτοί είναι που θα πάρουν τον τίτλο του MVP. Δεν διαφωνώ ότι ο Σισέ ή ο Μιραλάς και ο Τζεμπούρ είναι αυτοί που θα σκοράρουν και ως εκ τούτου θα θεωρηθεί ότι έκριναν το ντέρμπι.

Κατά την άποψή μου όμως σε αυτό το ματς οι λιγότερο καθοριστικοί ποδοσφαιριστές θα είναι αυτοί ακόμη και αν κάποιος τους κάνει χατ τρικ. Και εξηγώ τι εννοώ. Ο Ολυμπιακός είναι φέτος μία ομάδα που τις νίκες τις παίρνει από την άμυνά του και τον τρόπο που συμπεριφέρεται συνολικά η ενδεκάδα του ανασταλτικά. Αυτό είναι το παιχνίδι του Βαλβέρδε και από αυτό θα κριθεί η απόδοση του Ολυμπιακού στο ντέρμπι. Προσέξτε δεν εννοώ ότι ο Ολυμπιακός παίζει αμυντικά, το αντίθετο. Παίζει πολύ επιθετική άμυνα και αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημά του. Από το αν αυτή η επιθετική άμυνα, που προβλέπει πρέσινγκ ψηλά και πίεση στη μπάλα σε όλους τους χώρους, θα κριθεί αν θα εγκλωβιστεί ο Παναθηναικός. Αν δηλαδή αυτή η επιθετική άμυνα μεταφέρει την κατοχή της μπάλας στον Ολυμπιακό και ασκήσει τέτοιου είδους πίεση στην ομάδα του Παναθηναϊκού που θα την αναγκάσει να παίξει με γιόμες και βαθιές μπαλιές προς τον Σισέ, τότε ο Ολυμπιακός θα κυριαρχήσει και θα έχει σοβαρό προβάδισμα νίκης.

Πώς τώρα θα έχει προβάδισμα νίκης ο Παναθηναϊκός. Για να φτάσει ο Σισέ να σκοράρει μία ή δύο φορές θα πρέπει να γίνουν μία σειρά από πράγματα. Πρώτον οι αμυντικοί του Παναθηναϊκού να μην πανικοβληθούν από το πρέσινγκ του Ολυμπιακού και να μεταφέρουν τη μπάλα σωστά στα χαφ και όχι με γιόμες. Δεύτερον να συνεχίσει ο Παναθηναϊκός να έχει κοντά τις γραμμές του όπως τις έχει στα 3-4 τελευταία ματς που έχει βελτιωθεί η εικόνα του. Τρίτον τα χαφ του να μην πουλήσουν τη μπάλα εύκολα να ανοίξουν το παιχνίδι σε όλο το πλάτος του γηπέδου για να μην είναι εύκολο το πρέσινγκ του Ολυμπιακού ή τέλος πάντως να κουράζει πολύ τους παίκτες του Ολυμπιακού (άλλο να πρεσάρεις σε όλο το πλάτος του γηπέδου και άλλο μόνο στον άξονα) και βέβαια να εκμεταλλευτούν την ταχύτητα του Σισέ με τη μπάλα στα πόδια, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να του τη στείλουν στα πόδια και όχι στον αέρα. Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να τα πετύχει όλα αυτά τότε θα έχει αυτός τις πιθανότητες με το μέρος του να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο.
Ως εκ τούτου αν έπρεπε να διελέξω δύο και δύο πρόσωπα που θα κρίνουν το ντέρμπι θα διάλεγα από τους κόκκινους τον Ιμπαγάσα και τον Φουστέρ και από τους πράσινους τον Κατσουράνη και τον Νίνη αν παίξει.

Τέλος κάτι που ισχύει και για τους δύο. Και μπορεί να αποδειχτεί το μεγάλο κλειδί της νίκης. Αν οι δύο ομάδες σχεδόν αλληλοεξουδετερωθούν είναι πιθανό το ντέρμπι να το κρίνουν οι στημένες φάσεις. Και οι δύο δουλεύουν ορισμένες κομπίνες τις οποίες έχουμε δει και στα ματς. Ο Ολυμπιακός περισσότερες γιατί πλεονεκτεί στους εκτελεστές, (Ιμπαγάσα, Ριέρα), ο Παναθηναϊκός λιγότερες, αλλά πιο σωστά δουλεμένες. Στον Παναθηναϊκό η κομπίνα συνήθως αφορά την ομάδικη δουλειά που προβλέπει τη συμμετοχή αρκετών παικτών. (π.χ. μία εκτέλεση κόρνερ προβλέπει την επαφή με την μπάλα πολλές φορές και τριών ποδοσφαιριστών, αλλά και την ανάποδη κίνηση άλλων δύο ή τριών προκειμένου να υπάρξουν οι χώροι). Στον Ολυμπιακό η κομπίνα αφορά την εκτελεστική ικανότητα που έχουν ο Ιμπαγάσα και ο Ριέρα οι οποίοι τόσο στις εκτελέσεις φάουλ όσο και σε αυτές των κόρνερ μπορούν να πασάρουν με εκπληκτική ακρίβεια και να στείλουν την μπάλα σε εκείνο ακριβώς το σημείο που θέλουν ώστε να υπάρξει αμαρκάριστο σουτ. Θυμίζω το πρόσφατο παράδειγμα με την εκτέλεση φάουλ του Ριέρα που έβγαλε τετ α τετ τον Τοροσίδη. Μία τέτοια κόκκινη ή πράσινη κομπίνα ίσως να είναι αυτή που θα κρίνει το σημερινό ντέρμπι.