FC: Πού’ ναι ο «Ρίνο»/ ωραίος «Ρίνο»/ πού 'χε λουλούδια/ μέσ’ την καρδιά (έλα Βασίλη!)

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον Μοϊσές Ουρτάδο.

Ίσα - ίσα που μου είναι και πολύ συμπαθής, τον σέβομαι και τον υπολήπτομαι για την πολυετή θητεία του στην Primera και τον συμπονώ για τα προβλήματα τραυματισμού που τον ταλαιπωρούν, όπως συμπονώ κάθε αθλητή, κάθε ομάδας, που υποφέρει από τραυματισμούς κι αντί για το γήπεδο κάνει «προπόνηση» σε τραπέζια φυσικοθεραπευτών, ακούει τη γκρίνια των οπαδών και γνωρίζει την αμφισβήτηση.

Αλλά δεν μπορώ να μην αισθανθώ οργή και αγανάκτηση, που ο τίμιος Μοϊσές Ουρτάδο, έφαγε τη θέση του αμυντικού χαφ, από τον έναν και μοναδικό, το «σκυλί του πολέμου», τον «Κόναν το Βάρβαρο», τον «Γουίλιαμ Γουάλας» του Μιλάνου, τον Τζενάρο Ιβάν Γκατούζο της καρδιάς μας. Εντάξει, δεν του έφαγε ακριβώς τη θέση ο Μοϊσές, αλλά ποτέ μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία.

Έβλεπα τον αγώνα της Μίλαν με την Τότεναμ και δεν τον χόρταινα τον «Ρίνο», ο οποίος αν και στα 33 πλέον, θύμιζε 23χρονο κοκοράκι: κλωτσιές, μανούρες στο γήπεδο, μανούρες με τον πάγκο της Τότεναμ, «φαμφακούλο» δεξιά κι αριστερά, μοναδικά τετ - α- τετ με τον Κράουτς, θεατράλε κοπανήματα της γροθιάς του στο χορτάρι μετά από φάουλ που σφυρίχτηκε σε βάρος του, να χτυπιέται σαν το ψάρι από αγανάκτηση, να σφίγγει τη γροθιά, να παίρνει την πιο τρομακτική του φάτσα. Γιατί να μην υπάρχει μια κάμερα να τον ακολουθεί για 90 λεπτά και να γίνει μετά μια ταινία για πάρτη του; Θα έκοβε περισσότερα εισιτήρια κι από το «Avatar»...

Ο «Ρίνο» δεν είναι ένας ακόμα ποδοσφαιριστής, ούτε ο «υπάρχηγός» της Μίλαν πίσω από τον Αμπροζίνι (ποιον;) ή απλά ένας καλός αμυντικός χαφ. Ο «Ρίνο» είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου, που δεν μαγεύτηκε ποτέ από το σταρ - σίστεμ, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να υιοθετήσει ένα τρέντι κούρεμα ή να καλλωπίσει τα γένια του, να εμφανιστεί με ένα εκκεντρικό ντύσιμο ή να φροντίσει για την υστεροφημία του. Ο «Ρίνο» τρελαίνεται την ώρα του αγώνα και βγαίνει μετά και το αποδέχεται αντρίκεια και παντελονάτα χωρίς δικαιολογίες και περιστροφές, αναλαμβάνοντας τις συνέπειες της θολούρας του. Ο «Ρίνο» πέρασε κάποτε από τη Σκωτία και τους Ρέιντζερς κι αν του δοθεί η ευκαιρία, εκεί θέλει να πάει ξανά πριν κλείσει την καριέρα του. Ο «Ρίνο» δεν ένιωσε την ανάγκη να ανοίξει εστιατόριο, κλαμπ ή να λανσάρει ρούχα και καλλυντικά, αλλά να ανοίξει ένα μαγαζάκι με δολώματα και είδη αλιείας στο χωριό του, ώστε να πάει ν’ αράξει μετά το τέλος της καριέρας του εκεί και να γουστάρει.

Ο Γκατούζο θα λείψει από τη ρεβάνς του Λονδίνου - την έψαξε την «κόκκινη», δεν την πήρε, αλλά είχε ήδη συμπληρώσει κίτρινες κάρτες. Πιθανότατα, θα φάει και μια βαριά «καμπάνα» από την πειθαρχική επιτροπή για τα καουμποϊλίκια του σε όλο το 90λεπτο, αλλά και μετά το τέλος του αγώνα, τότε που ημίγυμνος και βγάζοντας αφρούς από το στόμα πήγε να μουντάρει όλη την αποστολή της Τότεναμ ταυτόχρονα. Αν είχε γίνει η «καλή» και είχε έρθει το καλοκαίρι στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, θα είχαμε σοβαρότερα πράγματα να ασχολούμαστε, από κάποια ρεβάνς στο Λονδίνο, με κάποια Τότεναμ, για κάποιο Champions League: όλη την εβδομάδα, θα μιλάγαμε για το ντέρμπι του Φαλήρου, το match - up Γκατούζο - Καραγκούνη, τη στιγμή που θα συναντούσε στο διάβα του του τον Σισέ ή τη «μονομαχία» με τον μανούρη Λέτο. Θα είχαμε επικά πρωτοσέλιδα με τον Γκατούζο ντυμένο «Braveheart», «Κάπο ντι Κάπο» ή δεν ξέρω γω τι άλλο, με τίτλους «Τα ντέρμπι τα έχω για κολατσό» και «Ο Σισέ είναι μόνο για τη Σκάλα του Μιλάνου».

Τι κρίμα που δεν ήρθε ο Γκατούζο στον Ολυμπιακό. Αλλά τι λέμε τώρα; Εδώ δεν ήρθε στο λιμάνι ούτε καν ο «Γκατούζο των φτωχών», ο Οράσιο Καρντόζο, παίκτης περίπου συνομήλικος με τον «Ρίνο», με παρόμοια χαρακτηριστικά στο παιχνίδι και διαστήματα όπου «χάνει τα λογικά του» κι αρχίζει να μοιράζει κλωτσιές και κουτουλιές σε κάθε περαστικό. Και φτάσαμε τώρα να έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στον Μοδέστο, που αποκτήθηκε ως πολύ κεντρικός αμυντικός με ολίγη από δεξί μπακ και ελάχιστη από αμυντικό χαφ στην καριέρα του, για να μας ξελασπώνει τόσο καιρό. Φυσικά, ποτέ δεν είναι αργά και το καλοκαίρι κοντοζυγώνει. Όπως δεν είναι αργά για κανέναν που περνιέται για «νταής» και «σκληροτράχηλος», για «πολλά βαρύς και όχι», να πάρει μερικά δωρεάν μαθήματα ζωής. Ακούς Μαρκ Φαν Μπούκλεν; Ακούω να λες...

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr