Ε όχι και ντροπή της Θεσσαλίας…

Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στο βιβλίο του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα δει μεταξύ άλλων ότι τη σεζόν 1987-88 πρωταθλήτρια αναδείχθηκε μια ομάδα, ονόματι Λάρισα, που ακόμη και μέχρι σήμερα, παραμένει η μοναδική επαρχιακή που έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα. Η ίδια ομάδα έχει στην τροπαιοθήκη της άλλα δύο… κυπελλάκια, αφού αναδείχθηκε κυπελλούχος το μακρινό 1985, αλλά και το πολύ πρόσφατο 2007, ενώ ήταν φιναλίστ του θεσμού το 1982 και το 1984. Ψάχνοντας κάποιος και το αρχείο της UEFA, μπορεί να βρει ότι η εν λόγω ομάδα έχει επτά συμμετοχές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με κορυφαία αυτή της σεζόν 1984-85, όταν έφτασε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου αποκλείστηκε από την Ντιναμό Μόσχας.

Του Τάσου Νικολόπουλου

Αν, τώρα, ψάξει κάποιος την ιστορία του Ολυμπιακού Βόλου, θα βρει τίτλους και διακρίσεις, αν μπορούν να χαρακτηριστούν τέτοιες, στη Β’, Γ’, μέχρι και στην Δ’ Εθνική, όταν είχαν αυτή την ονομασία αυτές οι κατηγορίες. Εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι δεν μπορεί να μπει στη ζυγαριά η ιστορία των δύο ομάδων κι ας έχει 27 χρόνια περισσότερα αυτή της Μαγνησίας. Μιλάμε για τη μέρα με τη νύχτα. Θα ήταν ντροπή για τη Λάρισα να συγκριθεί με τον Ολυμπιακό Βόλου, η ιστορία του οποίου είναι προτιμότερο να συγκριθεί με αυτή της γειτονικής Νίκης Βόλου.

Είναι το λιγότερο απαράδεκτο να χαρακτηρίζεται η Λάρισα ως «ντροπή της Θεσσαλίας», μια ομάδα με όλες τις παραπάνω διακρίσεις, μια ομάδα που έχει «βγάλει» ποδοσφαιριστές, όπως ο Βασίλης Καραπιάλης, ο Γιώργος Μητσιμπόνας, ο Μιχάλης Ζιώγας, ο Θοδωρής Βουτιρίτσας και ο Γιάννης Βαλαώρας. Σαφώς και δεν την τιμούν τα όσα έγιναν την περασμένη Κυριακή στην «AEL FC Arena», τόσο με το πανό που αναρτήθηκε, όσο και με την επίθεση στον δημοσιογράφο Γιώργο Γεωργούλα, αλλά δεν γίνεται να ισοπεδωθούν όλα. Κάπου ας υπάρχει κι ένα όριο… Η αλαζονεία ποτέ δεν υπήρξε καλός σύμβουλος και αυτό που εγώ μπορώ να πω είναι ότι «έχει ο καιρός γυρίσματα». Αν είναι αυτό το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου με το ύφος και τις εκφράσεις στην ανακοίνωση της ομάδας της Μαγνησίας, τότε μπορούμε να πούμε όλοι μαζί «καληνύχτα» και να πάψουμε να ασχολούμαστε με το άθλημα.

Υ.Γ.1: Πρώτη φορά βλέπω μια ΠΑΕ να… βγάζει στη σέντρα τον προπονητή της ομάδας, εν προκειμένω τον Σάκη Τσιώλη, επειδή τυγχάνει να «έχει φάει ψωμί» στη Λάρισα και να θέλει το καλό και της συγκεκριμένης ομάδας. Η επόμενη κίνηση μπορεί να είναι στην καλύτερη περίπτωση να «δοθεί σύρμα» στον κόσμο να τον γιουχάρει στο επόμενο εντός έδρας παιχνίδι για αυτή του την επιθυμία και στη χειρότερη η… πόρτα της εξόδου. Απλά αμφιβάλω, αν η φετινή πορεία θα ήταν η ίδια χωρίς αυτόν στον πάγκο. Η παρουσία του είναι καταλυτική, όσο κι αν κάποιοι πιστεύουν κάτι άλλο!

Υ.Γ.2: Αναρωτιέμαι πολλές φορές γιατί να υπάρχει στον ΚΑΠ μόνο τιμωρία απαγόρευσης εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους και όχι απαγόρευσης έκδοσης ανακοινώσεων; Ειδικά αν είναι τέτοιου τύπου…