Αυτή τη φορά είναι πραγματικό ντέρμπι...

Πέρασαν σχεδόν σαράντα χρόνια για να έχουμε και πάλι ντέρμπι κορυφής ανάμεσα στις ομάδες του Μάντσεστερ και το σημερινό ματς πιστοποιεί πόσο άλλαξαν τα πράγματα τους τελευταίους 36 μήνες. Πριν από τρία χρόνια τέτοιες μέρες, πάνω στην επέτειο των 50 χρόνων από το δυστύχημα του Μονάχου, για πρώτη φορά από το 1974 η Μάντσεστερ Σίτι «άλωνε» το «Ολντ Τράφορντ» και σε συνδυασμό με τη νίκη και στον πρώτο γύρο έκανε κάτι σπάνιο στις αναμετρήσεις των δύο πλευρών. Εκείνο που ελάχιστοι, πάντως, ξέρουν είναι το πόσο σημαντικός υπήρξε ένας άνθρωπος που βρέθηκε στο επίκεντρο της τραγωδίας του 1958, που ενώνει ιστορικά τις δύο αιώνιες εχθρούς. Ο Ματ Μπάσμπι, ο άνθρωπος που έγινε σερ αργότερα οδηγώντας τη Γιουνάιτεντ στην κορυφή της Ευρώπης, ως παίκτης ήταν το αστέρι της Σίτι τη δεκαετία του '30. Τότε που οι «μπλε» είχαν το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις, με σημαντικότερη τη νίκη με 3-1 μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» το 1931.

Στη δεκαετία του '50 ο Ματ Μπάσμπι ανέλαβε τη Γιουνάιτεντ και με την ομάδα των «μπέμπηδων», αυτή που χάθηκε στις στάχτες του δυστυχήματος του Μονάχου, μπόρεσε να κοντράρει την (κυρίαρχο της εποχής) Γουλβς.

Τη δεκαετία του '60 η Γιουνάιτεντ, ξαναχτίζοντας την ομάδα που χάθηκε στην τραγωδία του Μονάχου το 1958, είχε γερή αντίσταση από μία Σίτι, που με καθοδηγητές τον Τζο Μέρσερ και τον Μάλκολμ Αλισον μπόρεσε να δημιουργήσει τη δική της χρυσή εποχή. Μία αλησμόνητη για τους οπαδούς των «σίτιζενς» εξαετία διακρίσεων και τίτλων από το 1968 έως και το 1974.

Τον Μάρτη του 1968 η Σίτι σκόρπισε τη Γιουνάιτεντ με 3-1 και πήρε προβάδισμα στην κούρσα για τον δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος στην ιστορία της, σεζόν που ολοκληρώθηκε με επικό τρόπο χάρη σε μία ανατροπή του σκορ στο Νιούκαστλ από 1-3 σε 4-3 με μεγάλο πρωταγωνιστή το Νιλ Γιανγκ, ο οποίος έφυγε πριν από λίγες μέρες από τη ζωή. Η χαρά των «σίτιζενς», ωστόσο, κράτησε μόλις δέκα μέρες. Η Γιουνάιτεντ κατάφερε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών να λυγίσει την Μπενφίκα και να γίνει η πρώτη αγγλική ομάδα που κατακτούσε το τρόπαιο!

Τα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ η Σίτι διεκδικούσε κάθε χρόνο το πρωτάθλημα, κατακτούσε το Κύπελλο Αγγλίας το 1969, έκανε διπλή επιτυχία το 1970 με το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων, η Γιουνάιτεντ πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Οταν μάλιστα αποχώρησε οριστικά ο σερ Ματ Μπάσμπι, μαζί με την αποχώρηση σε ηλικία 27 ετών του Τζορτζ Μπεστ και το τέλος της καριέρας του μυθικού Μπόμπι Τσάρλτον, ήταν θέμα χρόνου η κατάρρευση.

Με ηγέτες τον Κόλιν Μπελ, τον Μάικ Σάμερμπι και τον Φράνσις Λι η Σίτι «πετούσε φωτιές» και όταν οι δύο ομάδες συναντήθηκαν τον Απρίλιο του 1974 στο «Ολντ Τράφορντ» η συγκυρία ήταν ιστορική. Η Γιουνάιτεντ ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού και μονάχα ένας σατανικός συνδυασμός αποτελεσμάτων μπορούσε να τη γλιτώσει από την ντροπή του υποβιβασμού μόλις έξι χρόνια μετά τον απόλυτο θρίαμβο με την Μπενφίκα!

Η Σίτι όχι μόνο δεν τη λυπήθηκε, αλλά τη νίκησε κιόλας. Το πώς θα μπορούσε να γίνει σενάριο ταινίας: με τακουνάκι του Ντένις Λόου, παίκτη που έκανε τεράστια καριέρα στους «κόκκινους διαβόλους», αλλά είχε μείνει ελεύθερος και είχε επιστρέψει το καλοκαίρι του '73 στην ομάδα με την οποία έγινε γνωστός στην αρχή της δεκαετίας του '60! Ο Λόου σοκαρισμένος δεν μπορούσε να πανηγυρίσει ένα γκολ που σφράγιζε μία ολόκληρη εποχή! Η «μπλε» πλευρά έπλεε σε πελάγη ευτυχίας και πολλοί οπαδοί της Σίτι θεωρούν εκείνη τη μέρα την ευτυχέστερη της ζωής τους! Ο ίδιος ο Λόου, μιλώντας μου χθες για λογαριασμό του NovaΣΠΟΡ FM 94,6 και του England365.gr, έκανε λόγο για τη χειρότερη στιγμή της ζωής του και τόνισε πως η καρδιά του χτυπάει πάντα για τη Γιουνάιτεντ!

Το στοίχημα, όμως, η Σίτι, να γίνει αφεντικό της πόλης το έχασε, αφού η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επέστρεψε αμέσως και ξαναπήρε σύντομα τα ηνία.

Στη δεκαετία του '90 η διαφορά τους έφτασε στο απόλυτο, μια και οι «μπλε» έπεφταν έως και την τρίτη κατηγορία κάποια στιγμή, την ώρα που η Γιουνάιτεντ κατακτούσε το τρεμπλ.

Το 1976, στον δρόμο για το τελευταίο της τίτλο, το Λιγκ Καπ, η Σίτι συνέτριψε 4-0 την αναγεννημένη Γιουνάιτεντ, η οποία είχε πλέον αλλάξει όλη την παλιά φρουρά με νέα παιδιά. Και μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1989 αυτό το σκορ ήταν σημείο αναφοράς! Τότε, όμως, με τον Αλεξ Φέργκιουσον υπό τρομερή πίεση συμπληρώνοντας τρία χρόνια αποτυχιών στον πάγκο, η Σίτι στο «Μέιν Ρόουντ» διέλυσε 5-1 τους «ρεντ ντέβιλς», την πιο μεγάλη νίκη σε έκταση ποτέ για τους «πολίτες», που θα ήταν η τελευταία τους μέχρι το 2002! Από την άλλη πλευρά το 5-0 του Νοεμβρίου του 1994 παραμένει η μεγαλύτερη σε σκορ νίκη της Γιουνάιτεντ, με τον Καντονά και τον Καντσέλσκις να είναι ασταμάτητοι!

Η κόντρα, πάντως, του πρώτου γύρου, εκείνο το στείρο 0-0, απογοήτευσε πολύ κόσμο. Ενας άλλος παίκτης που ξέρει από τέτοια ματς από την εποχή που φορούσε τη φανέλα της Σίτι, ο Γκάρι Οουεν (ο οποίος έπαιξε με επιτυχία μία χρονιά και στον Πανιώνιο το 1986-87), μας έλεγε χθες στον NovaΣΠΟΡ FM 94,6 πως το πρώτο γκολ θα κρίνει πολλά στο σημερινό ματς. Αλλά δεν παρέλειψε να διευκρινίσει πως η Σίτι πρέπει να κοιτάει σιγά σιγά τη σταθεροποίησή της στην πρώτη τετράδα και πως η πείρα της ομάδας του σερ Αλεξ τής δίνει τον πρώτο λόγο στη μάχη του τίτλου. Μία μάχη, πάντως, που θα ανοίξει για τα καλά αν η Σίτι καταφέρει να νικήσει. Ας ευχηθούμε το ματς να θυμίσει κάτι από το περσινό 4-3 ή τα δύο ματς για το Λιγκ Καπ, στα οποίο αντιλαμβανόσουν πως το ντέρμπι των Μανκούνιανς επέστρεψε για τα καλά!