Διάβαζα εδώ στο site του Sport-fm τις δυο κουβέντες που είπε ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης για τη Μακάμπι και τους φετινούς της στόχους και τις δυο κουβέντες που είπε ο προπονητής του γι’ αυτόν. Και θυμάμαι τα όσα είχαμε πει εδώ στην Ελλάδα γι’ αυτόν τα προηγούμενα χρόνια, το πώς του έκλεισε την πόρτα ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι και το «θα δούμε» του Παναθηναϊκού, ο οποίος τελικά πήρε τον Μάριτς. Αναρωτιέμαι πόσο δικαιωμένοι αισθάνονται οι δυο «αιώνιοι» από τις επιλογές τους και τα καλοκαιρινά του ψώνια αλλά και πόσο διαφορετικοί θα ήταν αν είχαν τον «Σόφο» στο ρόστερ τους.
Ο Ολυμπιακός του είπε «ευχαριστούμε και καλή τύχη» και απέκτησε τον Νεστέροβιτς και τον Νίλσεν, ποντάροντας στην «αμερικανική ανατροφή» και ευρωπαϊκή προϋπηρεσία του πρώτου και στις καλές χρονιές του δεύτερου με τη Βαλένθια. Πόνταρε στο γερό κορμί του Μαυροκεφαλίδη και στην επιστροφή του Βασιλόπουλου, για να υπάρχει μια ακόμα λύση στο «4». Διατήρησε την τελευταία στιγμή τον Έρτσενγκ κι έχοντας στις τάξεις του τον πολύ καλό Μπουρούση, έκρινε ότι ο Σχορτσιανίτης μάλλον περίσσευε. Μόνο που μέχρι τώρα ο Νίλσεν μια μπαίνει και μια βγαίνει από τις λίστες για την Α1, ο Νεστέροβιτς βοηθάει αλλά ας μην ξεχνάμε τα 34 του χρόνια, ο Μαυροκεφαλίδης και ο Έρτσενγκ έχουν βοηθητικό ρόλο και ο Βασιλόπουλος πήρε δυστυχώς με το σπαθί του το Όσκαρ Γκαντεμιάς για δυο συνεχόμενες χρονιάς.
Ο Παναθηναϊκός το σκέφτηκε το καλοκαίρι, το έψαξε, το ζύγισε, αλλά τελικά δεν προχώρησε. Ήθελε σίγουρα έναν «πενταδάτο» ψηλό για να καλύψει το κενό του Πέκοβιτς και επέλεξε αντί για τον «Σόφο» να πάρει ένα πεντάρι με διαφορετικά χαρακτηριστικά, λιγότερο όγκο και πιο γρήγορα πόδια. Δίπλα του, για να βοηθάει όσο μπορούσε και να δίνει ανάσες στον 34χρονο Μπατίστ και τον 32χρονο Τσαρτσαρή, ήρθε ένας άλλος πρώην ερυθρόλευκος, ο Ίαν Βουγιούκας. Και τέλος, αποκτήθηκε ο Καϊμακόγλου για τη θέση «4» (και σπανιότερα για «τριάρι»), έχοντας κρατήσει φυσικά και τον Αντώνη Φώτση. Η ιστορία του Μάριτς, είναι γνωστή: ο Αυστραλοκροάτης τραυματίστηκε και κανείς δεν ξέρει αν θα ξαναπαίξει φέτος και σε πόσο υψηλό επίπεδο. Ο Μπατίστ έμεινε αρκετό καιρό εκτός λόγω τραυματισμού, ο Καϊμακόγλου πάνω που έπιασε φουλ φόρμα έχασε 4 συνεχόμενα παιχνίδια, ο Βουγιούκας έχει την τεχνική αλλά όχι τη δύναμη για να αντιμετωπίσει θηριώδεις ψηλούς.
Εντός όλων των στόχων είναι και οι δυο, έχουν τα φόντα να φτάσουν μέχρι το final - four, θα αναμετρηθούν στον τελικό κυπέλλου και στην Α1 ο Ολυμπιακός έχει πάρει τη νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ. Αλλά δίνει καμιά απ’ τις δυο ομάδες της αίσθηση της «πανίσχυρης»; Δεν νομίζω. Ο Ολυμπιακός υπέφερε από τον Κολοσσό στη Ρόδο κι από την ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός λαχτάρισε στη Λαμία από τον Πανελλήνιο, ενώ στην Ευρωλίγκα έχουν βρεθεί μερικές ομάδες να τους κερδίσουν καθαρά και ξάστερα όχι απλά εκτός Ελλάδας, αλλά και μέσα στο ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ. Θα ήταν «ανίκητη» αυτή που θα είχε αποκτήσει ή κρατήσει τον «Σόφο» το καλοκαίρι; Ανίκητη όχι, πολύ πιο δυνατή, πιστεύω πως ναι, όπως δείχνει φέτος η Μακάμπι, η οποία μετράει 28 νίκες σε 31 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις. Κυρίως, παίζει άμυνα που τσακίζει κόκαλα, δείχνει χαρακτήρα, έχει τσαμπουκά, διαθέτει μια πραγματικά καυτή έδρα και δείχνει ικανή να διεκδικήσει τη φετινή Ευρωλίγκα με αξιώσεις κι όχι να είναι ο «κομπάρσος» του final - four. Κι όλα αυτά, υπό τις οδηγίες του Μπλατ, που ναι μεν είναι ένας πολύ καλός προπονητής, αλλά δεν είναι ούτε Ομπράντοβιτς, ούτε Ίβκοβιτς. Πώς θα έπαιζε άραγε ο Σοφοκλής, αν είχε προπονητή έναν από τους δυο αυτούς «γκουρού»;
Αν το καλοκαίρι προβλημάτισε τον Ολυμπιακό ο χαρακτήρας του Σοφοκλή και τον Παναθηναϊκό τα κιλά του, ο ίδιος ο παίκτης δίνει τις απαντήσεις του: οι δηλώσεις του είναι σεμνές, ταπεινές και μετρημένες κι όσο για τα κιλά του, το μόνο που παραπέμπει σ’ αυτά, είναι τα «πολλά κιλά μπάσκετ» που ξέρει - και παίζει σε κάθε αγώνα.
Κώστας Βαϊμάκης
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr