Στην Ελλάδα θα είχαμε νεκρούς, εκεί απλώς φωνές

Του Μιχάλη Τσόχου

Μόλις προχθές ένας φίλος της Αρσενάλ είχε βγει στην εκπομπή που έχουμε με τον Μπάμπη και μου έλεγε για το τι γίνεται φέτος με τη διαιτησία στην Αγγλία και πώς γίνεται κάθε εβδομάδα να υπάρχει τουλάχιστον ένα σοβαρό λάθος σε βάρος της Αρσεναλ.

Η αφορμή ήταν το εμφανέστατα οφσάιντ γκολ που πέτυχε η Εβερτον στο τελευταίο ματς της Αρσεναλ και παραδόξως μέτρησε. Του είπα λοιπόν ότι μη μεταφέρεις την Ελλάδα στην Αγγλία, εκεί δεν δίνουν και τόσο μεγάλη σημασία στην διαιτησία.

Η αλήθεια είναι βεβαίως ότι το κακό είχε παραγίνει φέτος. Σε εκείνο το ματς με την Εβερτον για πρώτη φορά είδα τους οπαδούς της Αρσεναλ στο σύνολο τους (60.000) να γιουχάρουν τόσο έντονα τον διαιτητή. Για πρώτη φορά είδα τέτοια αντίδραση από παίκτες αγγλικής ομάδας στις αποφάσεις των διαιτητών. Φαινόταν ότι οι πιτσιρικάδες του Βενγκέρ έχουν αρχίσει και σκέφτονται ότι είναι πολλά τα άδικα σφυρίγματα φέτος. Θυμούνται το πέναλτι που δόθηκε στην Τότεναμ για να γυρίσει το ματς στο Emirates, θυμούνται το ίδιο ακριβώς πέναλτι που δεν τους δόθηκε δέκα μέρες μετά.

Θυμούνται τον τρόπο με τον οποίο ισοφαρίστηκαν στο Σάντερλαντ, μα πάνω από όλα θυμούνται τον τρόπο με τον οποίο επιτρέπουν οι διαιτητές να μαρκάρουν οι αντίπαλοι. Αυτό είναι και το μεγάλο παράπονο του Βενγκέρ που σε κάθε σεζόν βλέπει συνήθως δύο παίκτες του να κινδυνεύουν να μην ξαναπαίξουν μπάλα από τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν.

Αυτό ήταν που συνέβη και στο Νιούκαστλ. Οι παίκτες της Νιούκαστλ εμφανώς εκτός εαυτού μετά το 4-0 της Αρσεναλ στα πρώτα 25 λεπτά και με μπροστάρη τον Μπάρτον, που στο βιογραφικό του έχει σε περιόπτη θέση ότι έχει κόψει τη μπάλα σε τρεις τέσσερις ποδοσφαιριστές ξεκινά ένα ανελέητο σφυροκόπημα. Ο διαιτητής και με δεδομένο ότι το ματς είναι 0-4 το αφήνει ώσπου το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει. Εκεί έρχεται η αλλαγή του ματς. Ο Μπάρτον λίγο μετά την έναρξη του ημιχρόνου προσπαθεί εμφανώς να σταματήσει τη μπάλα στον Ντιαμπί και να του σπάσει το πόδι.

Ο διαιτητής λέει παίζεται, ο Μπάρτον λέει στον πεσμένο στο έδαφος Ντιαμπί μερικά γαλλικά και ο Γάλλος χάνει τον έλεγχο. Τον βουτάει από το σβέρκο και θέλει να τον σκοτώσει. Ο διαιτητής αποβάλει σωστά τον Γάλλο ξεχνά τον Μπάρτον (ούτε φάουλ δεν έδωσε) η Αρσεναλ μένει με 10 και οι παίκτες της βλέπουν για μία ακόμη φορά το φάντασμα του κυρίου με τα μαύρα. Υπάρχει βέβαια και μία λεπτομέρεια. Ο κύριος με τα μαύρα ήταν όντως φάντασμα και πολύ τρομακτικό. Με δύο αστεία πέναλτι που δεν σφυρίζονται ούτε στην Ελλάδα στην οποία και η δυσοσμία θεωρείται παράβαση μετατρέπει το 1-4 σε 3-4. Περιτό να σας μιλήσω για την ψυχολογία και τα νεύρα των παικτών της Αρσεναλ μετά από αυτό.

Το 4-4 ήταν μοιραίο, τόσο μοιραίο και ειρωνικό όσο και το γκολ του Φαν Πέρσι που ακυρώθηκε στις καθυστερήσεις για λογαριασμό της Αρσεναλ ως οφσάιντ. Το πρωτάθλημα στην Αγγλία τελείωσε και η Γιουνάιτεντ του Σερ Αλεξ είναι ξανά πρωταθλήτρια. Η χρονιά για την Αρσεναλ και τους παίκτες της έχει συνέχεια και σε Λιγκ Καπ και στο Κύπελλο και στο Τσάμπιονς Λιγκ, αμφιβάλλω όμως αν οι πιτσιρικάδες θα βρουν τη δύναμη να διεκδικήσουν κάτι από όλα αυτά μετά τον τρόπο με τον οποίο αισθάνονται ότι τους πήραν το πρωτάθλημα. Ο Βενγκέρ οφείλει να τραβήξει πολύ δυνατά το αυτί του Ντιαμπί πριν πει ότι είναι να πει για τη διαιτησία. Και εμείς οι Ελληνες ποδοσφαιρόφιλοι οφείλουμε να δούμε αυτό τον αγώνα και να σκεφτούμε, αν αυτό το ματς γίνει στην Ελλάδα και αν με αυτόν τον τρόπο είχε κριθεί ένα πρωτάθλημα, τι θα είχε συμβεί.

Ειδικά μάλιστα αν το πρωτάθλημα πήγαινε στην ομάδα που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τα περισσότερα και ακούει διάφορα συχνά πυκνά όλα αυτά τα χρόνια για τις σχέσεις της με την διαιτησία. Πολύ απλά θα είχαμε νεκρούς. Εκεί όμως είναι Αγγλία και το προϊόν έχουν μάθει να το προστατεύουν. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να τιμωρηθεί ο Βενγκέρ αν πει δύο τρεις κουβέντες παραπάνω.