FC: Χαβίτο, εσύ έφυγες νωρίς...

Λίγο πριν φύγει ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ από τον Άρη κι ενώ είχε ήδη διαρρεύσει ότι ο Χαβίτο είχε συζητήσει με τον Ολυμπιακό ή είχε ήδη κλείσει για το καλοκαίρι, τα ερωτήματα ήταν βασανιστικά: θα τον βάλει ο Κούπερ στο επόμενο παιχνίδι; Τον υπολογίζει γενικώς; Θα τον ξαναδούμε με τη φανέλα του Άρη ή τέλειωσε η χρονιά γι’ αυτόν; Ο ίδιος ο Κούπερ, μιλώντας στους δημοσιογράφους, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: «ο Χαβίτο είναι παίκτης της ομάδας και τον υπολογίζω, όπως και κάθε άλλον παίκτη της ομάδας». Με άλλα λόγια, το αν θα έπαιζε ή όχι, είχε να κάνει με τα πλάνα του προπονητή, την αγωνιστική κατάσταση του παίκτη, το αν είναι κουρασμένος, τραυματίας ή σε φόρμα και με τίποτε άλλο. Διότι ο Κούπερ μπορεί να γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα, αλλά δεν είναι Έλληνας.

Με άλλα λόγια, δεν έχει ποτιστεί με το οπαδικό δηλητήριο που τρέχει στις φλέβες μας, αυτό που μας κάνει να βρίζουμε έναν παίκτη που αποθεώναμε προχθές, επειδή έκανε το «έγκλημα» να θέλει να πάει κάπου αλλού. Ίσως διότι για τον οπαδό κάθε ομάδας, δεν υπάρχει «κάπου αλλού»: ελάχιστοι αλλάζουν ομάδα στη ζωή τους. Μόνο που οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες και όχι οπαδοί - όσο κι αν μερικοί λειτουργούν εκούσια ή ακούσια, σαν «επαγγελματίες οπαδοί» για όσο καιρό φοράνε τη φανέλα της συγκεκριμένης ομάδας. Και συνεχίζουν το ίδιο βιολί εκεί που πάνε μετά, σαν τον Ρόμπι Κιν για παράδειγμα, ο οποίος όπου πάει δηλώνει «από μικρό παιδί ήμουν οπαδός της ομάδας και προσευχόμουν στο Θεό να με αξιώσει να φορέσω μια μέρα τη φανέλα της».

Ο Κούπερ έφυγε και ο Χαβίτο επέλεξε ή «πείστηκε» να πάει για ένα εξάμηνο στην πατρίδα του και να παίξει στη Λα Κορούνια και μετά να πάει στον Ολυμπιακό, όπως έχει αποφασίσει εδώ και καιρό. Και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι: ο ίδιος, που θα βρεθεί για λίγους μήνες στην πατρίδα του και και θα έχει την ευκαιρία να πάρει μυρωδιά από Primera Division. Ο κόσμος του Άρη, που δεν θα βλέπει τον «προδότη» που αποφάσισε να πάει κάπου αλλού και θα τον έκραζε άμα έμενε και έπαιζε και έχανε κανένα γκολ ή «σερνόταν» ή «διάλεγε παιχνίδια». Η διοίκηση του Άρη, που γλίτωσε περίπου το μισό φετινό του συμβόλαιο. Και ο Ολυμπιακός, που θα τον πάρει τον παίκτη το καλοκαίρι, όχι απλά σαν «πρώην παίκτη του Άρη», αλλά σαν «πρώην παίκτη του Άρη και της Λα Κορούνια».

Η ελληνική λογική «απαγορεύει» σε έναν παίκτη να αποφασίσει να πάει κάπου αλλού, αλλά να συνεχίσει να παίζει κανονικά στην ομάδα του μέχρι το τέλος του συμβολαίου του. Ο παίκτης «αναγκάζεται» συνήθως να το κρύβει και να βρίσκει προφάσεις για να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του, ώστε να μην τον βάλει στο «ψυγείο» η διοίκηση, να μην βρεθεί εκτός πλάνων του προπονητή, να μην τον βρίζουν στο δρόμο οι οπαδοί της ίδιας του της ομάδας. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, ο παίκτης όχι απλά παίζει μέχρι την τελευταία μέρα, αλλά στο τελευταίο του παιχνίδι ο προπονητής συνήθως τον ξεκινάει και τον βγάζει λίγο πριν τη λήξη, για να δώσει την ευκαιρία στον κόσμο να τον αποχαιρετήσει με ένα ζεστό χειροκρότημα.

Εδώ όμως είναι Ελλάδα. Κάπως έτσι ο Τάκης Φύσσας ας πούμε βρέθηκε εκτός πλάνων του Παναθηναϊκού αρκετό καιρό πριν τελειώσει η σεζόν, επειδή μάθαμε ότι θα πήγαινε στην Πορτογαλία και τη Μπενφίκα. Εντελώς κόντρα εικόνα, όταν έπαιξε στη Χαρτς: παρόλο που είχε παρθεί η απόφαση να τερματίσει την καριέρα του στη Σκωτία, έπαιζε κανονικά. Και στο τελευταίο παιχνίδι βγήκε αλλαγή και αποθεώθηκε από τους φίλους της ομάδας, που τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του τις δυο σεζόν που έμεινε εκεί.

Διαφορά νοοτροπίας; Πιθανόν. Διαφορά στο πώς αντιλαμβανόμαστε το ποδόσφαιρο; Σίγουρα. Αλλά τι ξέρουν μωρέ κι αυτοί; Όταν ζούσαν πάνω στα δέντρα, εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες...

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr