FC: Οι «κακοί δημοσιογράφοι» που φταίνε για όλα...

Ποια ακριβώς είναι η δουλειά ενός Μ.Μ.Ε. (αν κάποιοι έχουν ξεχάσει τι σημαίνει, τους θυμίζω ότι είναι «Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης»), στον χώρο του αθλητισμού; Προφανώς να ενημερώνει τον κόσμο, αλλά και να σχολιάζει, να κάνει κρίσεις, να εντοπίζει τα κακώς κείμενα, να προτείνει λύσεις, να αφουγκράζεται τις αγωνίες και τις σκέψεις των φιλάθλων ή των οπαδών, να μαζεύει πληροφορίες για παίκτες που ακούγεται ότι απασχολούν τις ομάδες ή προτάθηκαν από μάνατζερ, να κάνει θέματα που ενδιαφέρουν τον κόσμο, να ψυχαγωγεί.

Τι ακριβώς θα ήθελαν οι ΠΑΕ από μια εφημερίδα ή ένα αθλητικό site; Προφανώς να στηρίζει μέχρι τελευταίας ρανίδος αίματος την εκάστοτε διοίκηση, να γράφει καθημερινά για το ποιοι παίκτες θα λείψουν λόγω καρτών ή τραυματισμών, ότι όλα γίνονται «σε πολύ καλό κλίμα» (προπονήσεις, ομιλίες, κοπή πίτας, εκδηλώσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα), να «ξεχάσει» να γράψει ή να υποβαθμίσει μια κλωτσοπατινάδα μεταξύ δυο παικτών ή μεταξύ ενός παίκτη και του προπονητή, να επαναλαμβάνει πόσο ικανός είναι ο προπονητής και οι συνεργάτες του και πόσο σωστά έγιναν όλα, από την προετοιμασία μέχρι σήμερα. Κι αν έχει στραβώσει η χρονιά, αυτό να καταδειχθεί ότι οφείλεται στην ατυχία, στα ντόπια και ξένα συμφέροντα, στον «απέναντι» που κινείται σε υπόγειες διαδρομές, στην Κορεατική Μαφία, στο κακό μάτι, σε οτιδήποτε εξωγενές τέλος πάντων και όχι σε λάθη ή παραλείψεις της ίδιας της ομάδας. Κι αν είναι «καλά παιδιά», θα λάβουν και το σχετικό «κοκκαλάκι»: θα τους δώσει η ΠΑΕ μια μεταγραφή, μια αποκλειστική συνέντευξη, μια inside πληροφορία.

Μόνο που αυτό δεν είναι δημοσιογραφία, αλλά μια σχέση «Master and Servant». Κι η εκάστοτε ΠΑΕ μπορεί να αισθάνεται «master» όσο επιθυμεί και να συμπεριφέρεται αναλόγως. Αλλά είναι ηθική υποχρέωση κάθε μέσου, κάθε δημοσιογράφου, κάθε ΜΜΕ, να μην αισθάνεται και να μην λειτουργεί ως «servant» και να μην δέχεται κάθε κοκκαλάκι που του πετάνε για επιβράβευση, κουνώντας χαρούμενα την ουρίτσα. Στον Παναθηναϊκό, ο Νικόλας Πατέρας παραιτήθηκε και από το Δ.Σ., χρεώνοντας την κίνησή του αυτή στα δημοσιεύματα της «Πράσινης» και του «Derby», τα οποία θεωρούσε ότι τον έθιγαν.

Το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο πρωτοσέλιδο της Sportday την Παρασκευή και οι σκέψεις του για το μέλλον του Παναθηναϊκού και τη χρησιμότητα που θα είχε η πρόσληψη του Κούπερ το καλοκαίρι, οδήγησε την ΠΑΕ να βγάλει κοτζάμ ανακοίνωση και να μας πει ορθά - κοφτά ότι δεν δέχεται υποδείξεις. Στον Ολυμπιακό πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, πολύ (και πολλοί) είχαν ενοχληθεί με την αποκάλυψη για τα χρέη του συλλόγου, τα ακριβή νούμερα του ανοίγματος, τα έσοδα που είχαν προ-εισπραχθεί και την εκτίμηση της εφημερίδας για το μέλλον της ομάδας. Για όλα φταίνε οι «κακές εφημερίδες», οι «κατευθυνόμενοι δημοσιογράφοι», όλοι αυτοί που θέλουν «το κακό της ιστορικής ομάδας μας». Κι αν δεν υπάρχει εχθρός, πάντα βολεύει να ανακαλύψεις έναν - τουλάχιστον βολεύει πολύ περισσότερο από το να δεις κατάματα την αλήθεια.

Συμφωνώ, ενοχλούν κάποια θέματα, κάνουν «τζιζ», θορυβούνται οι οπαδοί, βγαίνουν στη φόρα πράγματα που μερικοί θα ήθελαν να μείνουν κρυμμένα κάτω απ’ το χαλί. Αυτή είναι η δουλειά τους, αλλά αυτή δεν είναι η δουλειά ενός δημοσιογράφου. Όπως δεν είναι και δουλειά κανενός παράγοντα ή υπεύθυνου επικοινωνίας να εκδίδει «οδηγίες» ή να απαιτεί να γράφουν συγκεκριμένα πράγματα. Μπορεί - αν θέλει - να πετάει «κοκκαλάκια». Κι όποιος θέλει, τα αρπάζει στον αέρα, κουνώντας την ουρίτσα χαρούμενα. Αλλά όποιος δεν θέλει, μπορεί να αρκεστεί στην «κονσέρβα»: μπορεί να μην γεμίσει το στομάχι του, αλλά θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr