Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό για μία ομάδα να διαθέτει τερματοφύλακα μεγάλης κλάσης. Κατά την άποψή μου η θέση αυτή είναι η πλέον σημαντική και η πιο δύσκολη. Ο Ολυμπιακός είχε «βρει την υγειά του», τα τελευταία έξι χρόνια με τον Αντώνη Νικοπολίδη.
Ο Έλληνας γκολκίπερ άφησε εποχή και κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει της «επικές» εμφανίσεις που έκανε, όπως για παράδειγμα αυτή με την Άρσεναλ την περασμένη σεζόν.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Νικοπολίδη ήταν η σιγουριά που έδινε στην άμυνά του. Καθοδηγούσε τους αμυντικούς και εκείνοι αισθάνονταν πως ακόμα κι αν κάνουν την «γκέλα», θα καθαρίσει ο Αντώνης. Ο Νικοπολίδης ήταν ηγέτης, αλλά έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και λογικά άφησε φέτος την θέση του κάτω από τα γκολπόστ.
Ο Πάρντο δεν είναι «κακός» τερματοφύλακας, αλλά δεν είναι και Νικοπολίδης. Θα μου πείτε «εύκολα βρίσκεις Νικοπολίδη;». Όχι. Φυσικά και δεν βρίσκεις εύκολα έναν τερματοφύλακα τόσο υψηλού επιπέδου, γιατί τέτοιοι γκολκίπερ κοστίζουν ΠΟΛΥ ακριβά.
Θεωρώ όμως πως ο Ολυμπιακός θα πρέπει να έχει τα «μάτια του ανοιχτά», για κάποια ενδεχόμενη καλή περίπτωση πορτιέρο. Κατά την άποψή μου δεν πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό που έχει, γιατί την επόμενη σεζόν όταν θα επιστρέψει και πάλι στο Τσάμπιονς Λιγκ, θα φανεί πόσο σημαντικό είναι για την ομάδα να έχει έναν πορτιέρο που μπορεί να κάνει την διαφορά.
Στους ευρωπαϊκούς αγώνες, όταν η ομάδα θα δέχεται πίεση, τότε θα γίνουν συγκρίσεις και... κρίσεις. Τότε θα βρεθούν πιθανότατα και αρκετοί «Μετά Χριστόν Προφήτες».
Για επικοινωνία με τον συντάκτη μέσω twitter: @ekountouri