Οι περισσότεροι περίμεναν ότι στο κλειστό του ΟΑΚΑ θα συμβούν μια από τα ίδια: Ο Ολυμπιακός θα το προσπαθούσε μέχρι ενός ορισμένου σημείου και στη συνέχεια μπλοκαρισμένος από την μελετημένη άμυνα του Ομπράντοβιτς, θα παρέδιδε το πνεύμα του.
Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά κυρίως γιατί ο Δημήτρης Διαμαντίδης εξουθενωμένος από τον πυρετό δεν μπόρεσε να μπει στο ρυθμό του ματς. Ο Τέπιτς κι ο Καλάθης μπορεί να έχουν λαμπρό μέλλον αλλά επί του παρόντος βρέθηκαν ανέτοιμοι αγωνιστικά και ψυχολογικά να σηκώσουν το βάρος της αναπλήρωσής του.
Όλα τα άλλα στοιχεία που καθόρισαν την εξέλιξη του παιχνιδιού δεν ήταν εκτός προγράμματος. Ούτε η ικανότητα του Νεστέροβιτς να βάζει την μπάλα στο καλάθι όταν οι κοντοί τον "βγάζουν" με αντίπαλο που μειονεκτεί σε ύψος.
Ούτε η επιλογή του "Ντούντα" να βάλει τον Βασιλόπουλο ώστε να τελειώσει τον εξουθενωμένο Διαμαντίδη.
Ούτε η προνοητικότητα του Σπανούλη να μην εκβιάζει προσπάθειες αφού διαπίστωσε ότι δεν είναι η μέρα του.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ατύχησε γιατί τα κουρασμένα πόδια του Μάικλ Μπατίστ δεν τον επέτρεψαν να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο παιχνίδι. Ατύχησε επίσης γιατί ο Ντρου Νίκολας δεν μπόρεσε να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό στην τέταρτη περίοδο.
Για την περίπτωση του Μάριτς ας μην το συζητήσουμε. Η παρουσία του θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα του παιχνιδιού.
Για όλους αυτούς τους λόγους ας μην βιαστούν ορισμένοι να βγάλουν συμπεράσματα για το αν το πρωτάθλημα πάει από τα χέρια του Διαμαντίδη σ' αυτά του Παπαλουκά.
Η νίκη του Ολυμπιακού στο κλειστό του ΟΑΚΑ ανανέωσε το ενδιαφέρον ενός πρωταθλήματος που είναι φτιαγμένο για δύο.
Τίποτα περισσότερο!