O Ολυμπιακός πέρασε αλώβητος από τη Λάρισα, παρά τις απουσίες και παρά το γεγονός πως δεν εκμεταλλεύθηκε το πέναλτι, αλλά και τις πολλές ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν.
Στο τέλος, με την επιμονή που διακρίνει κάθε ομάδα που έχει τη στόφα του νικητή, πήρε το «διπλό» και μέσα στη Λάρισα για να φτάσει στον τελικό της 6ης Μαΐου. Ο Ολυμπιακός όμως έπεσε πάνω στον θαυμάσιο Κοτσόλη, που πραγματοποίησε ένα σωρό καταπληκτικές αποκρούσεις (οκτώ, σύμφωνα με την κάρτα με τα στατιστικά που έδειξε η τηλεόραση στο τέλος). Ο Καστίγιο όμως πρόλαβε να κάνει πάλι το μικρό θαύμα του. Αν και πέρασε ως αλλαγή στο τέλος, πρόλαβε στα έξι λεπτά των καθυστερήσεων να βρεθεί μέσα στην κατάλληλη φάση και να στείλει την μπάλα στο πλεκτό.
Ο Θρύλος έκανε αυτό ακριβώς που έπρεπε για να περάσει ένα εύκολο απόγευμα στη Λάρισα, ακόμα και αν είχε σημαντικές απουσίες, που για κάθε άλλη ομάδα θα ήταν εμπόδιο για την ανάπτυξη του παιχνιδιού της. Κατάφερε σε όλο το πρώτο μέρος να κλείσει τη Λάρισα στη δική της εστία, με αποτέλεσμα να μην την αφήσει να πάρει ανάσα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρώτο μέρος η Λάρισα βγήκε μπροστά από τη σέντρα μόλις στο 44ο λεπτό.
Αυτό και μόνο μαρτυρά πως ο Ολυμπιακός δεν μπήκε απλώς για να υπερασπιστεί το σκορ του πρώτου ματς, αλλά για να το κερδίσει και αυτό, όπως αρμόζει άλλωστε στον νταμπλούχο.
Οταν ο Μπαμπαγκίντα άρχισε στο πρώτο μέρος να συγκλίνει στην περιοχή, την στιγμή που η μπάλα παιζόταν από αριστερά, ο Ολυμπιακός έγινε ακόμα πιο επικίνδυνος.
Ούτε η εχθρική ατμόσφαιρα ούτε οι φωνές ούτε βέβαια το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί μπόρεσαν να κάμψουν τον Ολυμπιακό στο Αλκαζάρ, όπου έριξε στο καναβάτσο την τοπική ομάδα με το γκολ του Καστίγιο, ο οποίος, αν και δέχτηκε άλλο ένα «καψώνι» από τον Σόλιντ (τον έβαλε στο 90'), πρόλαβε να λύσει τον «γόρδιο δεσμό» και να αποδείξει στον προπονητή του πως θα πρέπει να του δώσει ευκαιρίες, αρκεί βέβαια και ο νεαρός να μη δίνει δικαιώματα.
Ελπίζω ο τελικός να είναι γιορτή και ο κόσμος που θα επισκεφθεί την Κρήτη, τόσο από την πλευρά της ΑΕΚ όσο και από αυτή του Ολυμπιακού, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μη δημιουργήσει προβλήματα στο γήπεδο, ούτε βέβαια έξω απ' αυτό. Μακάρι αυτός ο τελικός να είναι μια πραγματική γιορτή και να μη στιγματιστεί από μαύρες στιγμές.