Πάλι έμεινε αβοήθητος (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Η εικόνα που παρουσίασε ο Ολυμπιακός, κυρίως στο δεύτερο μέρος, δεν ήταν απόρροια τόσο της δικής του κακής απόδοσης όσο των ατυχών για ένα ακόμα παιχνίδι εμπνεύσεων που είχε ο Τροντ Σόλιντ. Μπορεί ο Κωνσταντίνου να τραυματίστηκε και ο Νορβηγός να μην είχε την πολυτέλεια να περάσει στο ματς τον επίσης τραυματία Ντάνι, όμως η επινόησή του να περάσει και πάλι τον Τουρέ ως σέντερ μπακ, να κάψει στο ζέσταμα τον Κωστούλα, ο οποίος υπό τέτοιες συνθήκες θα ήταν ο μοναδικός από την άμυνα του Ολυμπιακού που θα μπορούσε να επιτηρήσει με αξιοπρέπεια τον Επαλέ, και η απίθανη έμπνευσή του να περάσει στο παιχνίδι τον Μάριτς έβαλαν ταφόπλακα στους «ερυθρόλευκους».

Διότι με την εικόνα που τελείωσε το πρώτο μέρος, η ισοφάριση έδειχνε να είναι θέμα χρόνου, ο Σόλιντ δεν έκανε τις κατάλληλες κινήσεις και, παρά το γεγονός της απώλειας του Κωνσταντίνου, έβαλε τον Μάριτς και γύρισε πίσω τον Τουρέ. Οι Κωστούλας και Γεωργάτος κάηκαν στο ζέσταμα και έμεινε ουσιαστικά ο Ολυμπιακός μόνος και αβοήθητος να προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί απέναντι σε μια πολύ καλά οργανωμένη ομάδα που στην έδρα της έχει αποδείξει ότι είναι πολύ μεγάλο εμπόδιο για οποιονδήποτε. Το 2-0 δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για την αξία της νίκης του Ηρακλή, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» για ένα ακόμα παιχνίδι δεν είχαν καμία βοήθεια από τον πάγκο τους. Κι αν αυτά συμβαίνουν στα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος, ανάλογες καταστάσεις και αντιδράσεις είδαμε από τον Νορβηγό και σε ορισμένα από τα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Γεωργάτος έμεινε καθηλωμένος σε ένα ματς που θα μπορούσε να προσφέρει, την ώρα που στη θέση του έπαιζε ο Μπουλούτ, ο οποίος ούτε δημιουργικά αλλά ούτε και αμυντικά έκανε κάτι, όπως και ο Καφές που περιφερόταν άσκοπα στον αγωνιστικό χώρο.

Οσο για τον Ηρακλή, ένα μεγάλο μπράβο και πολλά συγχαρητήρια θα πρέπει να δοθούν στον Σάββα Κωφίδη, που έχει κάνει αυτή την ομάδα, ειδικά στην έδρα της, να θυμίζει κάτι από τον «Γηραιό» των προηγούμενων δεκαετιών τουλάχιστον στη φιλοσοφία του. Αυτή η ομάδα μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα, αν μπορέσει να λειτουργήσει το ίδιο καλά και μακριά από την έδρα της.

Ο Ηρακλής με την παρουσία του δίνει έναν άλλον τόνο στο φετινό πρωτάθλημα. Ειδική μνεία αξίζει και ο Γιώργος Γεωργιάδης, που μπορεί να ταλαιπωρήθηκε από έναν τραυματισμό πέρυσι, αλλά με σκληρή δουλειά και με πείσμα αποδεικνύει με τη φετινή του παρουσία ότι ακόμα παραμένει μια πολύ ποιοτική παρουσία και μονάδα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, έστω και τώρα.

ΥΓ.: Τι έγινε, ρε συ Χαρούλη, η ΕΡΤ έγινε καλή τώρα που της κλέψαμε το αρχείο;