Για τα ωραία παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ και το πόσο καλές ομάδες είναι, θεωρώ πως είναι περιττό να μιλήσουμε. Η Μπαρτσελόνα ήταν μάλλον άτυχη στα πρώτα 60 λεπτά του αγώνα, αλλά πιο τυχερή στο τελευταίο ημίωρο, από τη στιγμή που στο τελευταίο ημίωρο οπισθοχώρησε και δεν δόθηκε και ένα πέναλτι σε βάρος της που θα μπορούσε κάλλιστα να δοθεί από τον διαιτητή.
Όσο για τη Γιουβέντους, σίγουρα κανένας δεν την περίμενε τόσο πεσμένη και εξασθενημένη. Η απουσία του Πάβελ Νέντβεντ φάνηκε πάρα πολύ στο χθεσινό ματς και είναι από τα κλασικά παραδείγματα -και αυτό- του πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ένας ποδοσφαιριστής για μία ομάδα.
Εγώ θέλω να σταθώ στην παρουσία του Γιώργου Καραγκούνη. Ο Έλληνας άσος μπήκε και άλλαξε το παιχνίδι. Βέβαια ο Κούμαν ίσως να γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους γιατί τον χρησιμοποιεί στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο πάντοτε, αλλά θα πρέπει να λάβετε κάτι υπόψη σας που έχει ιδιαίτερη σημασία.
Σε μία ομάδα με τόσους τεχνίτες παίκτες, αλλά και με πολλά “μηχανάκια”, ο «Κάρα» είναι ίσως ο μοναδικός που τα διαθέτει και τα δύο. Στο προχθεσινό ματς, όπως και στον αγώνα για τη φάση των «16» με τη Λίβερπουλ, ο Ολλανδός τεχνικός των Λουζιτανών έριξε τον Καραγκούνη στο τελευταίο μισάωρο και η Μπενφίκα, όπως είχε συμβεί και την προηγούμενη φορά, άλλαξε ταχύτητα, κλείνοντας τον αντίπαλο στο δικό του μισό. Με την «κόκκινη αρμάδα», από φάουλ που κέρδισε ο ίδιος, κατάφερε να φτάσει στη νίκη με την κεφαλιά του Λουιζάο. Κάτι ανάλογο παραλίγο να κάνει και χθες. Θυμηθείτε σε πόσες φάσεις μόνο ο Γιώργαρος με την εξυπνάδα του, το πείσμα του, αλλά και την ενεργητικότητά του, κέρδισε φάουλ γύρω από την περιοχή της Μπαρτσελόνα στα τελευταία λεπτά του αγώνα.
Ο Καραγκούνης αποτελεί μία από τις κλασικότερες περιπτώσεις παικτών που μπορούν ν’ αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα ανά πάσα στιγμή και να κατορθώσουν ό,τι δεν μπορούν όλοι οι άλλοι στην ίδια ομάδα. Να δώσει την ικανότητα στην ομάδα που αγωνίζεται ν’ αλλάξει ταχύτητα στο παιχνίδι της. Η Μπενφίκα βέβαια στην προκειμένη περίπτωση ήταν αναγκασμένη να παίξει προχθές χωρίς το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο της, τον Νούνο Γκόμες. Αν υπήρχε αυτός, τότε οι «Αετοί» θα μπορούσαν να είχαν πάρει και τη νίκη ή τουλάχιστον να ήταν πολύ πιο απειλητικοί. Αυτός πάντως που και πάλι έκλεψε τις εντυπώσεις με την παρουσία του ήταν ο Γιώργος Καραγκούνης, που όσο περνάνε τα χρόνια ωριμάζει σαν το καλό κρασί. Αυτή τη μεστότητα που δείχνει στα παιχνίδια του την έχει ανάγκη σε μεγάλο βαθμό η Εθνική ομάδα. Άλλωστε αυτός είναι και ο φυσικός διάδοχος του Θοδωρή Ζαγοράκη ως ο ηγέτης της.