Οφείλει να ξανανιώσει μεγάλος ο ΠΑΟΚ (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η ρήση, παλιά και διαχρονική: όταν ο άνθρωπος έδειχνε προς το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοίταζε το δάχτυλο! Το ελληνικό ποδόσφαιρο αποτελεί την επιτομή του προαναφερθέντος ρητού. Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει; Στον ΠΑΟΚ είναι δέσμιοι της συμπεριφοράς αυτών που υποτίθεται πως τον αγαπούν, αλλά τον κατέστρεψαν εδώ και 14 χρόνια, από τη νύχτα της ντροπής με την Παρί Σεν Ζερμέν. Η διοίκηση του συλλόγου προκαλεί την κοινή λογική, «ανακαλύπτοντας» τους φταίχτες στα πρόσωπα του διαιτητή και της Αστυνομίας!

Η απόλυτη παράνοια! Αντί να ευχαριστούν και δημόσια τον Μπριάκο που δεν διέκοψε, όπως όφειλε να κάνει, την παρωδία που λεγόταν ματς, οπότε και η τιμωρία θα ήταν μεγαλύτερη, τώρα του φωνάζουν κι από πάνω! Οσο για την Αστυνομία, η οποία είναι μονίμως στο στόμα όλων των ανθρώπων που ασχολούνται με την μπάλα μόλις προκύπτει πρόβλημα, ας το καταλάβουν μια για πάντα: ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ! Τελεία και παύλα. Δεν είναι δουλειά της Αστυνομίας να φυλάει χώρους ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ εταιρειών! Πουθενά δεν είναι δουλειά της Αστυνομίας να προφυλάσσει τα γήπεδα.

Η Μπάγερν, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Ρεάλ, συνεργάζονται με εταιρείες σεκιούριτι γι' αυτόν τον λόγο. Δημιούργησες πρόβλημα στο γήπεδό τους; Σε «τσίμπησαν» οι... φουσκωτοί και πας πακέτο εκτός γηπέδου ή παραδίδεσαι για τα περαιτέρω στην Αστυνομία. Για ρωτήστε όποιους έχουν βρεθεί στις εξέδρες αγγλικού γηπέδου αν τολμούν να σκεφτούν καν να πετάξουν κάτι στο γήπεδο. Οχι -πολύ περισσότερο- να βάζεις φωτιά και να επιτίθεσαι σε αστυνομικούς!
Αυτό το παραμύθι κάποτε πρέπει να τελειώνει. Άκουσα για κάποιες συλλήψεις στη Θεσσαλονίκη σε σχέση με τα αίσχη της Τούμπας. Καλό θα ήταν να μαθαίναμε και τη συνέχεια. Πόσο καταδικάστηκαν και αν τους πήγαν μέσα! Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα κάποια μέρα να γίνεται ματς χωρίς να υποτιμάται η κοινή λογική! Στην Ελλάδα φτάσαμε στο σημείο η γηπεδική βία να είναι κάτι σαν τα κουνούπια το καλοκαίρι: Ενοχλητική μεν, αναγκαστικά παρούσα στην καθημερινότητά μας δε!

Φυσικά είχαμε και την αλητεία της επίθεσης στον Ουντέζε, με τα παλικαράκια που την έκαναν να απειλούν τον Ζαγοράκη και τον Σαλπιγγίδη ότι θα πάθουν χειρότερα! Ο οχετός έχει πια εξαπλωθεί τόσο πολύ, που κάποιοι ακούν αυτά τα πράγματα και τα θεωρούν και φυσιολογικά! Η πλήρης εξαθλίωση μιας κοινωνίας!

Έξω από τα αποδυτήρια, οι δημοσιογράφοι απαιτούσαν (!) από τον Μπριάκο να τους διαβάσει το φύλλο αγώνα. Λες και γράφει πουθενά κάποιος κανονισμός πως ο διαιτητής είναι υποχρεωμένος να ενημερώνει τον Τύπο για το τι αναφέρει σε αυτή την έκθεσή του!
Να τα προσλάβει η ΟΥΕΦΑ αυτά τα παλικάρια στο γραφείο Τύπου της για να κάνουν ένα μπρίφινγκ στον Χάουγκε, τον Ντε Μπλέκερε, τον Πολ και τον Ντε Σάνκτις. Να μάθουν κι αυτοί οι άσχετοι τι πρέπει να κάνουν για «να ενημερωθεί ο κόσμος», όπως αλάλαζε κάποιος συνάδελφος την ώρα που ο Μπριάκος έμπαινε στο αυτοκίνητο για να κατευθυνθεί προς το αεροδρόμιο! Στη συνέντευξη Τύπου, ο Ανατολάκης προσπαθούσε να απαντήσει ανάμεσα σε ειρωνείες και γελάκια. Οι εικόνες δημοσιογράφων που ενεργούν ως πιο ακραιφνείς οπαδοί και από εκείνους της εξέδρας υπάρχουν παντού, σε όλα τα ελληνικά γήπεδα. Και αυτή η προχθεσινή εικόνα στην Τούμπα το επιβεβαίωσε.

Θα μου πείτε πως τα επεισόδια ξεκίνησαν επειδή ο ΠΑΟΚ είχε παράπονα από τη διαιτησία του Μπριάκου. Δεν διαφωνώ. Μην ξεχνάμε όμως πως προηγήθηκε στο σκορ με καθαρό φάουλ του Σαλπιγγίδη στον Μπουλούτ. Επίσης, ακόμα κι αν έκανε όργια ο διαιτητής, ποιος νομιμοποιεί τους οπαδούς να καταστρέφουν το γήπεδο της ομάδας τους; Και επειδή ο Μπριάκος είναι η αφορμή και όχι η αιτία της κόντρας με τον Γούμενο, αυτοί που λένε πως αγαπούν τον ΠΑΟΚ κατάφεραν πάλι να πλήξουν το κύρος του συλλόγου. Ενός συλλόγου που προσπαθεί εδώ και δύο δεκαετίες να ξαναβρεί το στάτους του ως άμεσος διεκδικητής του πρωταθλήματος. Και που θεωρεί από το 1992 και μετά την ευρωπαϊκή έξοδο, κάτι αυτονόητο στην εποχή του Κούδα, ως επιτυχία!

Ο ΠΑΟΚ είναι απαραίτητο να ξανανιώσει αληθινά μεγάλος. Δεν λέω να ξαναγίνει, διότι ποτέ δεν έπαψε να είναι. Και για να νιώσεις μεγάλος, οφείλεις να μην υπολογίζεις το λεγόμενο πολιτικό κόστος, καταδικάζοντας πρώτος τα αίσχη και αποκηρύσσοντας αυτούς που τα προκαλούν. Να μην τολμάς τη μετωπική σύγκρουση, αλλά να τα φορτώνεις στον διαιτητή, είναι ατολμία. Και όσο δεν θα συγκρούεσαι αληθινά και θα είσαι δέσμιος της εξέδρας, η μέρα που θα σε υπολογίζουν ως ισότιμο διεκδικητή θα αργήσει!