Καλός ο Ολυμπιακός, καλό το ποδόσφαιρο, αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα σημαντικότερα πράγματα για τα οποία πρέπει να παίρνουμε σαφή θέση.
Δεν μπορούμε να τα αφήνουμε να περνούν απαρατήρητα. Αν τα αφήσουμε να περάσουν, θα είμαστε το ίδιο -ίσως και περισσότερο- υπεύθυνοι με τους πρωταγωνιστές της πολιτικής μας ζωής.
Η κίνηση της κυβέρνησης να επιστρατεύσει τους λιμενεργάτες προκειμένου να γίνουν ακτοπλοϊκά δρομολόγια καταργεί το πιο ιερό δικαίωμα των εργαζομένων, αυτό της απεργίας.
Η κίνηση αυτή, που θα προβληθεί ως μέτρο εξυπηρέτησης και διευκόλυνσης των πολιτών, είναι τουλάχιστον αυταρχική. Σε καμία πάντως περίπτωση δεν ταιριάζει με το δεύτερο συνθετικό της ονομασίας του κυβερνώντος κόμματος.
Εκτός κι αν το «Νέα Δημοκρατία» σημαίνει κάποιο καινούργιο είδος δημοκρατίας. Ενα είδος που σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με αυτή τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, για την οποία κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους για να την αναστήσουν.
Κάθε εργάτης-πολίτης έχει το δικαίωμα να απεργεί για τα δικαιώματά του, αν πιστεύει ότι αυτά θίγονται. Κάθε κυβέρνηση οφείλει να σέβεται τους πολίτες, από την πλειοψηφία των οποίων εκλέχθηκε. Οι βουλευτές και τα μέλη της κυβέρνησης είναι εκπρόσωποι των ψηφοφόρων. Το θυμίζω, διότι κάποιοι φαίνεται να το ξεχνούν.
Θέλετε να το τραβήξουμε; Εύκολο. Μιλάμε για μια κυβέρνηση που ψηφίστηκε από το 42% των ψηφοφόρων και θεωρεί πως έχει την απόλυτη πλειοψηφία για να αλλάζει εκλογικούς νόμους, όπως αυτόν για τις δημοτικές εκλογές. Μπορεί η μία με την άλλη κίνηση εξωτερικά να μην έχουν ομοιότητες, είναι όμως ένα ακόμα σημάδι αυταρχικής διακυβέρνησης.
Δεν θέλω να με αναγκάζουν να ζω σε ένα δημοκρατικά οργανωμένο κράτος, στο οποίο κάθε κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τα παραθυράκια που η ίδια φροντίζει να δημιουργεί για να βολεύεται και να βολεύει ημέτερους.
Δεν μου αρέσει να ζω σε ένα δημοκρατικά οργανωμένο κράτος, στο οποίο η κυβέρνηση δεν σέβεται τα ιερά δικαιώματα των πολιτών του. Δεν μου αρέσει όταν μπλέκονται οι έννοιες «Δημοκρατία» και «αυταρχισμός». Γι' αυτό φωνάζω. Θεωρώ τους αμέτοχους το ίδιο συνένοχους...