Το Κύπελλο που αφήνει περιθώρια στα όνειρα (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Ο δρόμος για το Αϊντχόφεν ανοίγει απόψε για τους 26 από τους 32 που συνεχίζουν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ενα τρόπαιο που, σε αντίθεση με το Τσάμπιονς Λιγκ, δεν απαγορεύει σε κάποιον τα όνειρα. Πάρτε για παράδειγμα στην κορυφαία διοργάνωση τη Ρέιντζερς. Μπορεί στ' αλήθεια να πιστεύει πως έχει τύχη στη συνέχεια, ακόμα κι αν περάσει τη Βιγιαρεάλ; Ενώ στο ΟΥΕΦΑ, αφού πέρυσι πήρε το Κύπελλο η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, γιατί να μην ονειρεύεται η Μπόλτον; Η Σαχτάρ; Η Ρόζενμποργκ; Η Λιλ; Η Μπριζ;

Φυσικά και εδώ υπάρχουν φαβορί. Η Σάλκε για παράδειγμα, η Μαρσέιγ, η Ρόμα έχουν δικαίωμα να ελπίζουν σε κάτι παραπάνω. Το Αμβούργο, που έχει φτάσει εδώ από την καλοκαιρινή ταλαιπωρία του Ιντερτότο, το ίδιο! Οι Ιταλοί συνήλθαν και είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα του Καμπιονάτο. Η αντεπίθεση που κάνει η Ρόμα για να προλάβει το «τρένο» του Τσάμπιονς Λιγκ είναι τόσο εντυπωσιακή, που δεν αποκλείεται να περάσει και από το Μπριζ σαν σίφουνας. Οι Γερμανοί της Σάλκε μόλις πριν από τέσσερις μέρες διέλυσαν τη Λεβερκούζεν και η κατάσταση στην οποία βρίσκονται προκαλεί φόβο στην Εσπανιόλ. Οι Καταλανοί δεν διάγουν και την καλύτερη φάση τους στη σεζόν και μοιάζει πολύ δύσκολο να μπουν εμπόδιο στον χείμαρρο «γαλαζοαίματων», που μοιάζουν μεταμορφωμένοι από τη μέρα που έφυγε ο Ράγκνικ.

Ποιος απαγορεύει τα όνειρα, όμως, σε κάθε ομάδα από την ώρα που φτάσαμε στους «32» και στα νοκ άουτ ματς; Πάρτε την Μπόλτον ως κλασικότερο δείγμα. Στην πρώτη χρονιά της σε Ευρωπαϊκό Κύπελλο, έχει κάθε λόγο να φιλοδοξεί πως είναι σε θέση να πετύχει αυτό που μόνο η Μαλίν έκανε πραγματικότητα το 1988: να κατακτήσει Κύπελλο Ευρώπης στην παρθενική συμμετοχή της! Η ομάδα του Σαμ Αλαρντάις αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη κάθε αντίπαλου προπονητή. Ξέρει να παλεύει, να κλοτσάει, να κάνει καθυστερήσεις –κάτι πρωτόγνωρο, αν και αρκετά ενοχλητικό, στην Αγγλία–, να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την παραμικρή ευκαιρία. Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος είναι το ζωντανό παράδειγμα της καλής δουλειάς που κάνει ο «μπιγκ Σαμ» στο Λάνκασαϊρ την τελευταία εξαετία, από την ώρα που ξαναγύρισαν οι «τρότερς» στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο Ελληνας διεθνής έχει χρησιμοποιηθεί σε πέντε διαφορετικές θέσεις και, παρ' όλα αυτά, ανταποκρίθηκε άψογα.

Η Μπόλτον είναι η ομάδα με τους περισσότερους διαφορετικής εθνικότητας παίκτες στην Πρέμιερσιπ. Συνολικά 14 χώρες εκπροσωπούνται στο «Ρίμποκ»! Πρόκειται για μια αληθινή κοινωνία των εθνών! Το ότι τελικά η Μπόλτον παίζει πιο «βρετανικά» από κάθε άλλη ομάδα στον τομέα της ψυχολογίας και της μαχητικότητας είναι το απόλυτο συν για έναν τεχνικό τον οποίο οι μπουκμέικερς φέρουν ως φαβορί για τη θέση του κόουτς της εθνικής Αγγλίας.

Η Μαρσέιγ ήταν φιναλίστ σε αυτή τη διοργάνωση το 2004, όταν η Βαλένθια του Μπενίτεθ τη νίκησε 2-0 στο Γκέτεμποργκ. Το 0-0 με την Τουλούζ της στοίχισε βαθμολογικά και ψυχολογικά και θα προσπαθήσει απόψε, στο πιο σημαντικό ματς της βραδιάς, να πάρει ένα αποτέλεσμα που θα της δώσει τον ρόλο του φαβορί στη Μασσαλία.

Οποια ομάδα περάσει από αυτό το ζευγάρι, κάλλιστα μπορεί να ονειρεύεται τον Μάη την ανύψωση του Κυπέλλου στον ουρανό από τον αρχηγό της μέσα στο «Φίλιπς Στάντιον». Σαφέστατα το να κάνεις προβλέψεις σε μια διοργάνωση που τα τελευταία χρόνια πήγε στα χέρια της Γαλατασαράι, της Πόρτο, της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Φέγενορντ, ενώ στον τελικό της έφτασαν η Αλαβές, η Σέλτικ και η Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, είναι πέρα για πέρα παρακινδυνευμένο. Και αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να καταλάβουν πάλι οι ελληνικοί σύλλογοι πως τα επόμενα χρόνια η μοναδική ρεαλιστική πιθανότητα διάκρισής τους στην Ευρώπη είναι αυτή η... παραμελημένη «κούπα». Που δεν «χαλάει» τη Λίβερπουλ, τη Βαλένθια, την Πόρτο να την κυνηγούν όταν έρχεται στον δρόμο τους. Αλλά ξινίζουν τα μούτρα τους οι δικοί μας αν τους το αναφέρεις!