FC: S.O.S.! Λάρισα καλεί λογική

Είναι η γενικότερη «απαλεψιά» της εποχής που έχει κάνει την ποδοσφαιρική Λάρισα να βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή ή στην ιστορία της ΑΕΛ αυτών των ημερών παρατηρούμε απλώς ένα κομμάτι του κόσμου να έχει φτάσει στο «σημείο βρασμού» του και να αντιδρά κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αν κάποιος ψάξει το θέμα κυκλικά, τριγυρίζοντάς το, θα δει μάλλον ότι ψήγματα αλήθειας υπάρχουν σε όλο το φάσμα.

Η αγωνιστική κατρακύλα της ομάδας, με θαυμαστή μάλιστα κλιμάκωση και συνέπεια στο πρώτο μισό της σεζόν, είναι η μία όψη του φεγγαριού. Η άλλη, και ίσως πιο δυσεπίλυτη, είναι η σχιζοφρενική τάση που αναπτύσσεται μεταξύ κόσμου, παικτών και διοίκησης. Τι καταλογίζει, όμως, καθένας τους στον άλλον;

Ο κόσμος στη διοίκηση

Ότι αγοράζει παίκτες με «μπακάλικες» διαδικασίες. Βρίσκει κάποιος 3-4 παίκτες από μάνατζερ και αγοράζεται κάποιος στο άρπα-κόλλα, με τον προπονητή πολλές φορές να μην έχει προλάβει να σχηματίσει ιδίαν άποψη για την αξία του υπό μεταγραφή ποδοσφαιριστή. Επίσης, ότι έχει γενικώς «παραχαϊδέψει» τους παίκτες: Ούτε φωνές, ούτε πρόστιμα όταν χρειάζεται (μόνο κάτι διχίλιαρα, βάσει εσωτερικού κανονισμού, τα οποία θεωρούνται «ποσά της πλάκας»), ούτε προπόνηση με τους νέους για παραδειγματισμό, ούτε τίποτα. Πολλή κυρίλα για να την αντέξεις... ειδικά όταν οι παίκτες που παίρνεις δεν έχουν φτιάξει αξιόμαχη ομάδα.

Η διοίκηση στον κόσμο

Αναγνωρίζει τα λάθη και τις ευθύνες που φέρει για τις επιλογές της, αλλά στέκεται αμήχανη μπροστά στη μεταστροφή του κόσμου από την αποθέωση στην απόλυτη απαξίωση. Ο ίδιος κόσμος (Monsters και άλλοι) που αποθέωνε τον πρόεδρο με το σύνθημα «Πηλαδάκη, να το ξέρεις, το πρωτάθλημα εσύ θα μας το φέρεις», είναι αυτός που τώρα καθυβρίζει τον ίδιο άνθρωπο και τον οικτίρει σε κάθε ευκαιρία με ατάκες του στιλ «Καλά, δεν τα λυπάται τα λεφτά του;». Πως να κουμαντάρεις και να χειριστείς ένα φουσκωμένο ποτάμι;

Η διοίκηση στους παίκτες

Ότι δεν μετουσιώνουν σε αποτελέσματα και βαθμούς τη δεδομένη ποδοσφαιρική τους αξία. Και ότι, παρά τις αλλαγές στο πόστο του προπονητή, δεν φαίνεται να προχωράει η δουλειά και να «ξεμπουκώνει» η μηχανή.

Ο κόσμος στους παίκτες

Το ίδιο, με μεγαλύτερη όμως ένταση και τραχύτητα. Οι ήρωες του χθες, είναι οι ξεφτίλες του σήμερα. Δεν είναι η πρώτη ομάδα στην οποία συμβαίνει αυτό, ούτε η τελευταία, είναι όμως ανησυχητικό ότι συμβαίνει σε μία πόλη ο κόσμος της οποίας ήταν παραδοσιακά σύμμαχος της ΑΕΛ και όχι «απέναντί» της, στα εύκολα και στα δύσκολα.

Η βαθμολογική κατάσταση αυτή τη στιγμή δείχνει ότι η πορεία είναι οριακά μη αναστρέψιμη, εντούτοις αυτό δεν θα συμβεί είτε μέχρι την μαθηματική επιβεβαίωση, είτε μέχρι να πεισθούν μέσα τους οι άμεσα εμπλεκόμενοι σε αυτήν. Οι πρόσφατες καφρίλες με την επίθεση στο πούλμαν και τα δύο σπασμένα αυτοκίνητα παικτών είναι περιπτώσεις ακατανόητης «αυτοδικίας» που δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα. Σπέρνει μιζέρια, διχόνοια κι εκφράζει ένα άρρωστο πάθος που οδηγεί από το ξενέρωμα, μέχρι το σπάσιμο του συναισθηματικού δεσμού που κρατάει αυτή την οντότητα στο σύνολό της μαζί.

Και είναι αυτός ακριβώς ο δεσμός που πρέπει να διαφυλαχθεί ως το πολυτιμότερο αγαθό. Γιατί μπορεί οι νίκες και οι καλές εμφανίσεις να δώσουν στην ομάδα την αγωνιστική «κλωτσιά» που χρειάζεται, αλλά σε μία κατάσταση που περισσεύει η οργή, ο θυμός και τα αρνητικά συναισθήματα, η συνειδητοποίηση της αξίας της ενότητας αρκεί από μόνη της για να μετατραπεί από placebo σε θαυματουργή ασπιρίνη.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr