Το «αν είσαι άντρας, έλα έξω να τα πούμε», είναι μια πολύ αγαπημένη ατάκα. Άλλωστε ο άντρας ο σωστός ο πρόστυχος, ο μπαμπάτσικος, εκεί φαίνεται: στα μπουκέτα, στις κλωτσιές, στον τσαμπουκά. Έτσι δεν είναι; Όποιον προσπαθεί να λύσει τις διαφορές του πολιτισμένα, δεν τον λέμε «φλώρο» και «αδελφή»; Μόνο που είναι άλλο πράγμα να το πεις σ’ αυτόν που σου πείραξε τη γκόμενα στα μπουζούκια κι άλλο να το πεις σ’ αυτόν π.χ. που σου πήρε το κάθισμα στην εκκλησία. Άλλο πράγμα να το πεις σ’ αυτόν που σου έριξε το ποτό πάνω στο πουκάμισό σου κι αντί να σου ζητήσει συγνώμη σε βρίζει κι από πάνω κι άλλο να το πεις στο συνάδελφο που πήγε να βγάλει φωτοτυπίες πριν από μέσα. Ακόμα κι η επίδειξη «ανδρισμού» και «μαγκιάς», πρέπει να γίνεται εκεί που πρέπει κι όταν της πρέπει.
Ο Ραφίκ Τζεμπούρ είναι άντρας και σωστός και πρόστυχος και μπαμπάτσικος. Και νταής και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Ρωτήστε σχετικά τον Παράσχο, τον Σκόκο, τον Μπάγεβιτς, τις διαφημιστικές πινακίδες του ΟΑΚΑ και τους μισούς τέως και νυν συμπαίκτες του. Δεν καταλαβαίνει τίποτα το παλικάρι, δεν λογαριάζει «θεό», δεν είναι υπέρ των «διπλωματικών λύσεων» και του διαλόγου, πρώτα βαράει και μετά ρωτάει «τι έγινε;». Ο ιδανικός άνθρωπος για να έχεις για παρέα αν κυκλοφορείς σε κακόφημη γειτονιά ή σε «κωλόμπαρο», ενδεχομένως ο τέλειος συμπολεμιστής στη μάχη. Αλλά για να τον έχεις συμπαίκτη ή να είσαι προπονητής και να τον έχεις παίκτη, δεν κάνει το παλικάρι. Ακόμα κι αν βάζει όχι 5 γκολ, όχι 10 γκολ, αλλά 30 τη χρονιά. Που δεν τα βάζει κιόλας.
Για σκεφτείτε το εξής χαριτωμένο σενάριο: να είχε βάλει ο Τζεμπούρ φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του στο νέο συμβόλαιο που του προτάθηκε πριν μερικούς μήνες, εκείνο που είχε ανακοινώσει με χαρά η ΑΕΚ κατόπιν της προφορικής συμφωνίας με τον παίκτη. Να είχε συμφωνήσει στα 750 χιλιάρικα το χρόνο, να μην έκανε τον δύσκολο, ούτε να απαιτούσε όσα πήρε και ο Σκόκο ή να ψαχνόταν τριγύρω για να δει αν θα βρει κάτι καλύτερο, έχοντας σαν καβάντζα την πρόταση της ΑΕΚ. Και να έσκαγε το περιστατικό με τον Χιμένεθ. Τι κάνεις μετά ως ΑΕΚ; Προστατεύεις την «επένδυσή σου» και ψάχνεις να βρεις τρόπο να τον επιβάλεις στον Χιμένεθ όπως έκανες στον Μπάγεβιτς πριν από έναν χρόνο περίπου, τον άνθρωπο δηλαδή που απείλησε να δείρει και χρειάστηκε ο Δέλλας με τον Λυμπερόπουλο να μπουν στη μέση για να μην θρηνήσουμε θύματα; Ή δείχνεις έμπρακτα στο προπονητή σου ότι τον στηρίζεις κι ότι δεν χρειάζεται να ξαναδεί μπροστά του τον Τζεμπούρ ούτε ζωγραφιστό, ψάχνοντας τρόπο να τον πουλήσεις; Και πόσο να τον πουλήσεις; Και πού; Και πώς; Εδώ και χρόνια ολάκερα ψάχνεις τρόπο να τον πουλήσεις και προκοπή δεν κάνεις: και πριν το Μουντιάλ και μετά το Μουντιάλ και σαν έμψυχο αντάλλαγμα και όσο είχε άδεια επ’ αόριστον και μετά που γύρισε. Πώς θα το έκανες τώρα, απ’ τη στιγμή που τα «καλά νέα» ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο; Ποια ομάδα θα έδινε λεφτά για τον αποκτήσει - εκτός από την ομάδα φυλακισμένων με αρχηγό τον Βίνι Τζόουνς από την ταινία «Βρώμικο Ίνδαλμα»;
Η ΑΕΚ έμπλεξε με τον Τζεμπούρ. Όχι τώρα, αλλά από τότε που έδωσε περίπου 3,5 εκατομμύρια ευρώ για να τον πάρει από τον Πανιώνιο, μην χάσει το «κελεπούρι» και προλάβει κανένας Παναθηναϊκός ή κανένας άλλος. Και ξέμπλεξε ο Πανιώνιος, που είχε μπλέξει αυτός παλιότερα, όταν έκανε τράμπα με την Χαλκηδόνα (νυν Ατρόμητο) τον Μαγκντί με τον Τζεμπούρ. Καλά ξεμπερδέματα τώρα για την ΑΕΚ, αλλά και μικρό το κακό, εφόσον εκείνο το συμβόλαιο με τα 750 χιλιάρικα δεν βγήκε ποτέ απ’ το συρτάρι. Μόνο μην του πουν μέχρι το καλοκαίρι να προπονείται με τις μπουλντόζες: δεν θα μείνει ούτε ερπύστρια, ούτε «δαγκάνα» τσακιστή...
Κώστας Βαϊμάκης
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr