Μέτρα πριν ο κατήφορος γίνει χιονοστιβάδα

Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό δεν είναι πως χάνει παιχνίδια όπως αυτό με τον Ολυμπιακό Βόλου. Αυτό έχει συμβεί στο παρελθόν και θα ξανασυμβεί στο μέλλον. Και πέρυσι έχασε 2-0 από την Καβάλα στο ΟΑΚΑ και δέκα εβδομάδες μετά πανηγύριζε το νταμπλ. Το χειρότερο λοιπόν είναι πως, είτε βλέπεις τα παιχνίδια του είτε όχι, έχεις την αίσθηση ότι όσο μένει το 0-0, πιο πιθανό είναι να δεχτεί το γκολ παρά να το βάλει! Στην Τρίπολη δεν το δέχτηκε και έμεινε στο 0-0, κάτι που ερμηνεύτηκε από όλους μας ως «δύο πεταμένοι πόντοι». Φαίνεται στην πράξη πως ήταν ένας κερδισμένος βαθμός! Όσο διαρκούσε το 0-0 στο ματς με τους Βολιώτες, υπήρχε η αίσθηση ότι πιο πιθανό είναι να πετύχει γκολ η φιλοξενούμενη ομάδα παρά οι «πράσινοι». Μόλις σημειώθηκε το 0-1, απλώς ήξερες και τον νικητή! Μέσα σε λίγους μήνες η ομάδα που κατέκτησε το νταμπλ έγινε τόσο προβλέψιμη, που νιώθεις πως ακόμη δεν έχει δει κανείς τα χειρότερα.

Και το να ψάχνει ο κόσμος εξιλαστήρια θύματα είναι το εύκολο και το απόλυτα λογικό, ωστόσο μέσα στην Παιανία φαίνεται ξεκάθαρα πως είναι σε σύγχυση. Ο Φερέιρα εξακολουθεί και παρακολουθεί αμέτοχος, αφού δεν γίνεται η παραμικρή προσπάθεια να προστατευθεί. Η δήλωσή του μετά το ματς μαρτυρεί άνθρωπο σε απομόνωση από την πραγματικότητα. Και αν δεν πάρουν μέτρα, πάρα πολύ σύντομα η κατηφόρα θα πάρει μορφή χιονοστιβάδας!

Αγωνιστικά μόνο προς τα κάτω πάει η ομάδα με την εικόνα της αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει η παραμικρή βελτίωση στο παραμικρό από τη μέρα που έφυγε ο Νίκος Νιόπλιας, κάτι που συνηγορεί στην άποψη πως η κατρακύλα δεν είχε μόνο το δικό του ονοματεπώνυμο στην ετικέτα! Επειδή όμως ο κόμπος έφτασε ήδη στο χτένι και επειδή καλό είναι να βγουν και να αναλάβουν την ευθύνη τους απέναντι στην ομάδα και τον κόσμο οι πραγματικοί υπαίτιοι, οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, καλό είναι (το έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα) από την ΠΑΕ να προστατεύσουν τον προπονητή. Το να μην του εξηγεί, δηλαδή, κανείς πως μπορεί να απομένουν 15 ματς -όπως είπε στη συνέντευξη Τύπου- αλλά στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν μπορεί να ανατραπεί εύκολα διαφορά πέντε ή επτά πόντων.

Ούτε στην Πορτογαλία γίνεται σε πρωτάθλημα που διεκδικούν τρεις ομάδες, οπότε ακόμη περισσότερο στην Ελλάδα, αλλά αυτό οφείλει να το ξέρει και ο ίδιος. Αν όμως δεν τον θεωρούν και αυτόν αναλώσιμο, καλό είναι να τον προστατέψουν. Αν όχι, ας τον απαλλάξουν από το βασανιστήριο να βλέπει κάποια κουρασμένα παλικάρια να περιφέρονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ας βάλουν τον Γιάτσεκ Γκμοχ και πάλι στον πάγκο να βγει η χρονιά και ας βρουν ένα νέο και φιλόδοξο τεχνικό που από το καλοκαίρι θα χτίσει από την αρχή την ομάδα. Ολα τα άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες. Σε περιπτώσεις σαν αυτή, που πλέον μία ομάδα θέλει συνέχεια... τσιμεντοενέσεις για να αντέξει, καλύτερο είναι το γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή.

Για τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει μέσα στη χρονιά η ευκαιρία που δόθηκε στον Ολυμπιακό, με το στραπάτσο του Αυγούστου στο Ισραήλ να φέρει τον Βαλβέρδε και να ξηλώσει γρήγορα τις κακοτεχνίες του Λίνεν. Όμως αν τα αποτελέσματα συνεχίσουν έτσι, μαζί με την εικόνα σε Τρίπολη, Κοπεγχάγη και προχθές στο ΟΑΚΑ, μάλλον θα είναι καλύτερο να στείλει στην ευχή τη σεζόν που τρέχει και να βάλει μπροστά τον προγραμματισμό τού 2011-2012. Έτσι μπορεί να γλιτώσει από τα πραγματικά χειρότερα και να πείσει και κάποια σημαντικά στελέχη, όπως ο Σισέ, πως υπάρχει ζωή στον πλανήτη Παιανία και μετά την αγωνιστική βαρυχειμωνιά που περνάει η ομάδα.

Tο άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου δημοσιεύτηκε στο φυλλο της Sportday στις 20/12/2010