ΖΩΝΤΑΝΟ για πάντα το σκάνδαλο (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το πιο σωστό, που θα έπρεπε να είχε συμβεί από εκείνο το καλοκαίρι του 1994, θα ήταν να αφαιρεθεί από τη Μαρσέιγ ο τίτλος της πρωταθλήτριας Ευρώπης χωρίς να δοθεί σε κανέναν

Το αμαρτωλO 1993 και πάλι στην επιφάνεια. Η δήλωση του Ζαν Ζακ Εϊντελί ότι όλη η ενδεκάδα (πλην του Φέλερ) της Μαρσέιγ στον τελικό του Μονάχου με τη Μίλαν ήταν ντοπαρισμένη ξαναφέρνει στο προσκήνιο την πιο αμαρτωλή σελίδα στο ποδόσφαιρο. Η μοναδική γαλλική ομάδα που κατάφερε να ξεπεράσει κάθε σκόπελο και να πάρει το Κύπελλο, που ένας Γάλλος οραματίστηκε στη δεκαετία του '50, έχει στιγματιστεί με τα γεγονότα που συνόδεψαν τη νίκη της.Η αποδεδειγμΕνη δωροδοκία παικτών της Βαλενσιέν λίγες μέρες πριν από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, προκειμένου να μην κουραστούν οι ποδοσφαιριστές της Ολιμπίκ, στοίχισε πάρα πολύ ακριβά στους Μαρσεγέζους.

Ο υποβιβασμΟΣ στη Β' Εθνική, η τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ, η οποία απαγόρευσε στην ομάδα του Μπερνάρ Ταπί να υπερασπιστεί τον τίτλο της, αλλά και η αντικατάστασή της από τη Μίλαν στον τελικό του Σούπερ Καπ και του Διηπειρωτικού ήταν αρκετά ατιμωτικά για οποιονδήποτε. Ο τίτλος όμως έμεινε. Στις λίστες των νικητών, στις αναφορές, στα βιβλία των ρεκόρ. Η Μαρσέιγ του 1993 είναι και επισήμως η πρώτη νικήτρια του αναβαθμισμένου Τσάμπιονς Λιγκ. Μέχρι πότε όμως;
Η ΜIλαν ήδη ζήτησε από την ΟΥΕΦΑ να της απονείμει το Κύπελλο που (δικαίως) πιστεύει ότι της έκλεψαν! Το ίδιο, όμως, δικαιούται να αισθάνεται η (εξαιρετική εκείνη τη χρονιά) Γκλάσγκοου Ρέιντζερς, που αποκλείστηκε στην ημιτελική φάση των ομίλων από τους Γάλλους με δύο ισοπαλίες (1-1 και 2-2). Και οποιοσδήποτε άλλος έπαιξε εκείνη τη χρονιά με τη Μαρσέιγ, της οποίας ο ιδιοκτήτης, Μπερνάρ Ταπί, έβλεπε την ομάδα και τις επιτυχίες της ως εφαλτήριο για πολιτική σταδιοδρομία. Η οποία φυσικά ναυάγησε μαζί με τις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα!

Τι θα γIνει τελικA; Το πιο πιθανό, τίποτα! Αν και το πιο σωστό, που θα έπρεπε να είχε συμβεί από εκείνο το καλοκαίρι του 1994, θα ήταν να αφαιρεθεί από τη Μαρσέιγ ο τίτλος της πρωταθλήτριας Ευρώπης, χωρίς να δοθεί σε κανέναν. Ας μένει κενό το κουτάκι δίπλα στη χρονολογία 1993. Γιατί πιθανότατα έτσι θα μένει για πάντα ζωντανό και το σκάνδαλο. Και θα θυμίζει σε όλους πως τίποτα δεν είναι αγγελικά πλασμένο στον αθλητισμό.ΦυσικA, ο Εϊντελί θα κληθεί να αποδείξει τις κατηγορίες του. Και ήδη αρκετοί συμπαίκτες του εκείνη την εποχή, όπως ο Ντεσάν, ο Ντεσαγί, ο Ανγκλομά, απειλούν με μηνύσεις. Το πιο πιθανό είναι να μην μπορέσει ποτέ η Δικαιοσύνη να αποφανθεί αν πράγματι αυτό συνέβη. Ποιος, όμως, μπορεί να αμφισβητήσει τα λεγόμενα ανεξάρτητα με το τι στοιχεία υπάρχουν;

ΑυτΑ που συνΕβησαν, επί Ταπί, στη Μαρσέιγ των αρχών της δεκαετίας του '90, αρκούν για να βεβαιώσουν οποιονδήποτε υποψιασμένο πως στη Μασσαλία ήταν αποφασισμένοι να πουλήσουν και την ψυχή τους στον διάβολο γι' αυτό το Κύπελλο. Για να περάσουν την πόρτα του κλειστού κλαμπ! Για να νιώσουν ισότιμοι στον κύκλο της ελίτ! Οσο γι' αυτοYΣ που θίγονται, ας κινηθούν δικαστικά. Εννοείται πως δεν έφταιγαν όλοι. ΟπωΣ όμως ο Φέλερ (σύμφωνα με τις μαρτυρίες) αντέδρασε, ας το έκαναν και οι υπόλοιποι. Και αυτό που καταγγέλλει –έστω και πολύ καθυστερημένα- ο Εϊντελί καλό θα ήταν να παραδειγματίσει. Το ποδόσφαιρο, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έφυγε από τον κύκλο των απλών σπορ και έγινε τεράστια μπίζνα! Και στον βωμΟ της υπάρχουν πολλοί που δεν θα έδιναν δεκάρα τσακιστή για την υγεία των παικτών. Ακόμα και οι ίδιοι σε κάποιες περιπτώσεις!