«Γκαφατζού» μεταγραφικά, «λίγη» επικοινωνιακά

Την ώρα που η ομάδα πάει από το κακό στο χειρότερο, ο εμπαιγμός με την υπόθεση Τζεμπούρ φαίνεται πως καλά κρατεί.

Ποδοσφαιριστές λέμε πως θέλουμε σε κάθε μεταγραφική περίοδο, αλλά κάθε φορά παίρνουμε και χειρότερους, διάθεση να να μπουν λεφτά δεν υπάρχει και η ΑΕΚ… απλώς επιβιώνει.

Πραγματικά προσπαθεί κανείς να βρει κάτι θετικό, από κάπου να πιαστεί, αλλά αυτή τη στιγμή το μέλλον δεν μοιάζει απλά δυσοίωνο, αλλά ζοφερό.

Κι οποιαδήποτε νίκη ή πρόσκαιρη ανάκαμψη της ομάδας φαίνεται ότι δεν μπορεί να πείσει τον κόσμο, ώστε να σταθεί πλέον δίπλα της.

Πάμε στην υπόθεση Τζεμπούρ, όπου είχαμε μια νέα διάσταση με τα όσα είπε ο ατζέντης του παίκτη στην «Competition». Εκεί, αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τα λόγια του -έστω και έμμεσα- διαφαίνεται ότι για την πλευρά του παίκτη κάποια συμφωνία δεν υπάρχει.

Σε αυτή την περίπτωση, να δεχτώ πως η διοίκηση δεν λέει ψέματα και πως ο παίκτης μπορεί να συμφώνησε τότε. Δεν αποκλείω στη συνέχεια ο Γαλλοαλγερινός να έκανε δεύτερες σκέψεις, λόγω της καλής σεζόν που κάνει μέχρι στιγμής. Από τη μία μπορεί δηλαδή να κρατά στάση αναμονής και να περιμένει μήπως προκύψει ενδιαφέρον από τη Γαλλία, οπότε -αν μένει ελεύθερος- τα πράγματα είναι πιο εύκολα.

Από την άλλη, ίσως περιμένει να δει που πάνε τα πράγματα στην ΑΕΚ (με την ενίσχυση της, με το αν θα ανανεώσουν και τα άλλα «βαριά χαρτιά» και γενικότερα για την ομάδα) ή απλά αν -ανανεώνοντας- θα μείνει σε μια ομάδα που κινείται στη μετριότητα.

Ακόμα κι αν πούμε, λοιπόν, ότι ο Τζεμπούρ -ενώ έχει συμφωνήσει- είναι εκείνος που ευθύνεται για το ότι δεν έχει βάλει την υπογραφή του, η «Ένωση» δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να δημοσιοποιήσει συμφωνία από τις 7 Σεπτεμβρίου.

Γιατί απλούστατα αυτή τη στιγμή, πλησιάζουμε στο τρίμηνο από την ανακοίνωση της ΠΑΕ περί συμφωνίας, τέτοια δεν έχει επισημοποιηθεί με τζίφρες και μοιραία τούτη τη στιγμή η διοίκηση φαίνεται αναξιόπιστη απέναντι στον κόσμο, που ήδη είναι προβληματισμένος για τις κινήσεις της.

Πάμε τώρα στο κεφάλαιο μεταγραφές. Η μόνιμη δικαιολογία που ακούμε όλον αυτόν τον καιρό είναι πως λεφτά δεν υπάρχουν πολλά. Από την άλλη σέβομαι πως ο χρηματοδότης διέθεσε αυτά τα λίγα το καλοκαίρι. Πώς όμως αξιοποιήθηκαν αυτά τα λεφτά;

Μια ομάδα που δεν έχει και μετράει μέχρι και την τελευταία δεκάρα, οφείλει να είναι ψαγμένη με τις δαπάνες και τις επιλογές που θα κάνει μεταγραφικά. Υφίσταται όμως ουσιαστικά κάποιο τμήμα σκάουτινγκ στην ΑΕΚ; Πως είναι δυνατόν, όλες οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ να βρίσκουν κάτι καλό και η «Ένωση» να μην μπορεί να πετύχει ούτε σε μια επιλογή της στο παζάρι;

Παίκτες που έχουν κοστίσει φτηνά και παίζουν για πολύ περισσότερα έχουν έρθει σε όλες τις ομάδες, την ίδια στιγμή που στην ΑΕΚ δεν μπορούν να κάνουν μεταγραφή που να βγει. Η συσσώρευση παικτών που δεν κάνουν για την ομάδα, αποτελεί πλέον μονοτονία.

Ίδια γεύση και στις εγχώριες μεταγραφές, όπου θα περίμενε κανείς τουλάχιστον η ΑΕΚ να είναι πιο αποτελεσματική. Κι όμως ακόμα και στην εγχώρια αγορά η «Ένωση» διάλεξε από τον Πανθρακικό, τον δεξιό μπακ Αργυρίου, που θεωρητικά ήταν καλύτερος παίκτης από τον αριστερό μπακ Σακελλαρίου του ΠΑΟΚ κι όμως -ακόμα και σε αυτό- τα μέχρι τώρα δεδομένα είναι σε βάρος της.