Ό,τι αρχίζει ωραία…

Ελαφρώς… κατηφορική τείνει να γίνει η προϊστορία των αγώνων του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα.

Οι «πράσινοι» ξεκίνησαν με μία εντυπωσιακή νίκη και έναν -τουλάχιστον- άτυχο αποκλεισμό το 2002, με μία εμφάνιση μέσα στο «Καμπ Νου» που έχει λάβει μυθικές διαστάσεις.

Μετά από ένα τιμητικό 0-0 το 2005, άρχισαν τα δύσκολα.

Το «τριφύλλι» καλείται να κάνει την υπέρβαση, να δώσει στον κόσμο του χαρά, αλλά και να διατηρήσει το εντός έδρας αήττητο απέναντι στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Σύμφωνοι, Παναθηναϊκός και Μπαρτσελόνα είναι δύο εντελώς διαφορετικά μεγέθη στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη. Όπως και να το κάνουμε, οι «μπλαουγκράνα» ανήκουν σε εκείνη την ελίτ του αθλήματος, που χωράει ομάδες που μετρώνται στα δάχτυλα. Ακόμη κι έτσι, το «τριφύλλι» ξεκίνησε εντυπωσιακά τις κόντρες του με τους Καταλανούς, εκμηδενίζοντας στο χορτάρι την αβυσσαλέα απόσταση που το χωρίζει από εκείνους.

Μπορεί να είχαν περάσει δύο ημέρες από την πρωταπριλιά του 2002, όμως έμοιαζε με ψέμα. Ο Παναθηναϊκός με ένα εύστοχο χτύπημα του Άγγελου Μπασινά έπαιρνε τη νίκη 1-0 απέναντι στην Μπαρτσελόνα για τα προημιτελικά του Champions League, μέσα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.



Το όνειρο μιας ακόμη πρόκρισης στα ημιτελικά πέθανε έξι βράδια αργότερα στη Βαρκελώνη, αλλά εκείνη η εμφάνιση «γέννησε» περηφάνια και μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Οι «πράσινοι» πάγωσαν το «Καμπ Νου», όταν προηγήθηκαν στο 8’ με γκολάρα του Κωνσταντίνου. Τα τέρματα των Λουίς Ενρίκε (23’, 49’) και Σαβιόλα (61’) φέρνουν τους «μπλαουγκράνα» σε θέση ισχύος, όμως αυτό που ακολουθεί δεν έχει προηγούμενο. Για 30 λεπτά η Μπάρτσα υποφέρει, όπως έγραψε και η «Mundo Deportivo» και 90.000 Ισπανοί, ακούν ανακουφισμένοι το σφύριγμα της λήξης, που έδωσε τέλος στην ασφυκτική πίεση του Παναθηναϊκού.

Αντικείμενο συζήτησης ακόμη και σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, η απίστευτη ευκαιρία του Βλάοβιτς στην ύστατη φάση του αγώνα, αλλά και η σωτηρία επέμβαση του Πουγιόλ μερικά λεπτά νωρίτερα, που έβγαλε πάνω στη γραμμή, κοντινή προβολή του Κωνσταντίνου, διατηρώντας το 3-1.

Τρία χρόνια αργότερα, η κληρωτίδα ξαναφέρνει τις δύο ομάδες αντιμέτωπες, όμως έχουν αλλάξει πολλά. Στο κατάμεστο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός κλειδώνει τα ατού της Μπάρτσα και παίρνει τιμητικό 0-0 για τη φάση των ομίλων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, μια βραδιά που θα θυμάται έντονα ο Λουκάς Βύντρα, αφού έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του με προσωπικό αντίπαλο τον Ροναλντίνιο.

Όχι μόνο ο Λουκάς αλλά και οι υπόλοιποι «πράσινοι» δεν θα ξεχάσουν ούτε και τη «ρεβάνς» της Βαρκελώνης, αλλά για όλους τους λάθους λόγους. Το... όνειρο του Μαλεζάνι, που αποφάσισε να παίξει με άμυνα ζώνης και πρέσινγκ ψηλά, μετατρέπεται γρήγορα σε εφιάλτη. Με την πρώτη κατεβασιά ο Φαν Μπόμελ ανοίγει το σκορ και ακολουθούν τρία τέρματα του Ετό και ένα του Μέσι, που διαμορφώνουν το τελικό 5-0, που –όσο παράδοξο κι αν ακούγεται- μάλλον δεν περιγράφει τη διαφορά των δύο ομάδων στο γήπεδο. Είκοσι τρεις τελικές προσπάθειες είχαν οι γηπεδούχοι, οι δεκαεφτά από αυτές πήγαν στην εστία, αλλά οι περισσότερες σταμάτησαν πάνω στον Γκαλίνοβιτς.

Κάπως έτσι άρχισε να… κατηφορίζει η προϊστορία των αναμετρήσεων, αφού και στο τελευταίο ματς, αυτό του περασμένου Σεπτέμβρη, το κοντέρ σταμάτησε ξανά στα πέντε. Το γκολ που σημείωσε ο Γκοβού, με το οποίο ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε, δημιούργησε την ψευδαίσθηση πως οι «πράσινοι» θα μπορούσαν να φύγουν με κάτι καλό από τη Βαρκελώνη. Όταν απέναντι σου όμως είναι τύποι όπως ο Μέσι, ο Τσάβι, ο Ινιέστα, ο Βίγια και τα άλλα παιδιά, τα πράγματα δυσκολεύουν και στο τέλος το… ταμπλό έγραψε 5-1.

Σε σύνολο λοιπόν, πέντε αγώνων, ο Παναθηναϊκός έχει μία νίκη, ένα ματς έχει λήξει ισόπαλο και τρεις φορές η Μπαρτσελόνα έχει επικρατήσει. Τα τέρματα είναι 3-13 υπέρ των Καταλανών.

Οι ελπίδες του «τριφυλλιού» για πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League ή ακόμη και στο υποδεέστερο για τα ελληνικά… μούτρα μας (!) Europa, είναι περιορισμένες, όμως το βαθμολογικό είναι το τελευταίο από τα κίνητρα που θα σπρώξουν τους ποδοσφαιριστές του Φερέιρα.

Όσοι φορέσουν τη φανέλα με το τριφύλλι και πατήσουν το χορτάρι του ΟΑΚΑ μπορούν μέσα σε 90’ να κάνουν κάτι που θα τους δώσει μια θέση δίπλα στους υπόλοιπους «μικρούς ήρωες» της πράσινης εξέδρας, να ακούσουν το όνομά τους να γίνεται σύνθημα και τραγούδι στην κερκίδα -και αν όλα πάνε κατ’ ευχήν- να βοηθήσουν ώστε να σταματήσει το αρνητικό σερί με τους Καταλανούς.