Ποδοσφαιρική σταυροφορία για να σωθεί το παιχνίδι (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Μπορεί το όνομά του να μη λέει τίποτα αυτή τη στιγμή, αλλά ποιος ξέρει αν σε λίγα χρόνια θα τον αναφέρουμε, όπως τώρα τον Μποσμάν; Η προσπάθεια που θα επιχειρήσει ο Βρετανός υπουργός των Σπορ, Ρίτσαρντ Καμπόρν, για να αλλάξει κάποια πράγματα στο ποδόσφαιρο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αξίζει να πετύχει, γιατί απλούστατα είναι η μοναδική ευκαιρία για να παραμείνει ανταγωνιστικό το παιχνίδι.

Ο Καμπόρν, με την ιδιότητα του επικεφαλής υπουργού Αθλητισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης τους επόμενους μήνες, προσπαθεί να αλλάξει κάποιες παγιωμένες τακτικές. Η βάση του είναι η Συνθήκη της Νίκαιας, σύμφωνα με την οποία εντός του κοινοτικού πλαισίου ο αθλητισμός έχει ιδιαιτερότητες και πρέπει να διατηρεί κάποια προνόμια. Αυτό ουσιαστικά δεν έχει τηρηθεί και με την απελευθέρωση όλων των περιορισμών στις μεταγραφές, στο πλαίσιο της ελεύθερης διακίνησης των εργαζομένων, το ποδόσφαιρο, ειδικά, άλλαξε μορφή από το 1995 και τη μέρα της δικαίωσης του Μποσμάν.

Η κύρια προσπάθεια του Καμπόρν θα έχει στόχο την επιβολή σάλαρι καπ στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στα ομαδικά αθλήματα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι παντελώς αστείο οι ομάδες να προσπαθούν να παίρνουν όλο και πιο πολλά χρήματα από σπόνσορες και τηλεοπτικά συμβόλαια για να τα δίνουν στους σταρ! Ιδιαίτερα στην Αγγλία, η οποία παραμένει η οικονομική Μέκκα του ποδοσφαίρου και η μόνη χώρα που δεν επηρεάστηκε από την τηλεοπτική κρίση του 2002, αρκετές ομάδες έχουν φτάσει να δίνουν το 70% των εσόδων τους στις αμοιβές των παικτών!
Το ποσό των 100.000 λιρών εβδομαδιαίως θα είναι η οροφή στις αμοιβές (δηλαδή περίπου 140.000 ευρώ), ποσό φυσικά που δεν επηρεάζει την ελληνική αγορά. Το ποσό των 600.000 ευρώ τον μήνα, που είναι τα συμβόλαια πολλών παικτών στην Αγγλία, σε εμάς είναι για ετήσια συμβόλαια, οπότε άμεσα η δική μας χώρα δεν επηρεάζεται. Στο κατώτατο σημείο του μισθού όμως σίγουρα θα αλλάξει τα δεδομένα και σε εμάς, αφού είναι γνωστή η πρακτική πληρωμών (ή για να ακριβολογούμε μη πληρωμών) σε πολλές ελληνικές ΠΑΕ.

Αυτό που θα παλέψει ακόμα ο Καμπόρν είναι να μειωθούν διεθνώς οι τιμές των εισιτηρίων, κάτι που πιθανότατα θα επιτρέψει σε πολύ κόσμο να επιστρέψει στα γήπεδα.

Και φυσικά η πρότασή του, να επιστρέψουν δηλαδή όλα τα πρωταθλήματα σε κοινή διαχείριση των τηλεοπτικών συμβολαίων, αποτελεί την αληθινή ΜΟΝΑΔΙΚΗ διέξοδο στο να μη μεγαλώσει κι άλλο η ψαλίδα μικρών και μεγάλων. Η πρόσφατη συμφωνία της Γιουβέντους με την εταιρεία του Μπερλουσκόνι MEDIASET αντί 218 εκατ. ευρώ δημιούργησε μεγάλο ζήτημα στη γειτονική χώρα, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να αποτελέσει τον Δούρειο Ιππο για να προσπαθήσουν και οι υπόλοιποι μεγάλοι της ηπείρου για κάτι παρόμοιο. Ο Γκλέιζερ, για παράδειγμα, στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την αμερικανική λογική του είναι βέβαιο πως θα επιθυμούσε να έσπαγε το μπλόκο της Πρέμιερ Λιγκ και να έδινε μόνος του τα δικαιώματα όπου θα ήθελε, βάζοντας τρελά χρήματα στο ταμείο.

Η προσπάθεια του Καμπόρν έχει την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση της ΟΥΕΦΑ και τη δεδομένη στήριξη από τη ΦΙΦΑ. Και αν πετύχει έστω σε κάποια από τα σημεία αυτής της ποδοσφαιρικής σταυροφορίας, έχουμε κάποια τύχη το ποδόσφαιρο που θα βλέπουμε σε 10 χρόνια από τώρα να μας θυμίζει κάτι από αυτό το σπορ που αγαπήσαμε.