…και όλα τα ίδια μένουν

Πρωταθλητές την περσινή χρονιά - αφεντικά στα πρωταθλήματα τους, αδιαφιλονίκητα φαβορί για την επόμενη πριν καν αυτή ανατείλει. Ένας μακρύς κατάλογος αποτελούμενος από τη Γιουβέντους, τη Μπαρτσελόνα, την Τσέλσι, τη Μπάγερν, την Λιον, την Αϊτχόφεν, την Φενέρμπαχτσε αλλά και τον Ολυμπιακό στην χώρα μας. Σε εποχές υψηλού ανταγωνισμού με πολλές ομάδες να διεκδικούν την κορυφή του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Όπου οι δυναστείες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, αφήνοντας την θέση τους σε νέες δυνάμεις που ξεπροβάλουν κάθε χρόνο. Είναι εντυπωσιακό ότι στα περισσότερα (σίγουρα σε όλα τα μεγάλα) πρωταθλήματα κυριαρχούν οι περσινοί θριαμβευτές Το ερώτημα είναι τι κάνουν οι άλλοι; Γιατί μοιάζουν συμβιβασμένοι με την μοίρα τους; Τα περιμένουν; Κάπου εδώ όμως μπαίνει μια άλλη παράμετρος. Τόσα χρόνια συνηθίσαμε όσοι κατακτούν τα πρωτεία τις Κυριακές να μην επαναλαμβάνουν τις επιτυχίες τους μεσοβδόμαδα . Τώρα που οι περισσότεροι από όσους αναφέραμε έχουν ξεφύγει για τα καλά, υπάρχει η άνεση να επικεντρωθούν στο Champions League . Το συμπέρασμα είναι ότι αυτό που επιβραβεύεται στους εγχώριους μαραθώνιους είναι η διάρκεια, η συνέχεια, η καθημερινή προσπάθεια. Όχι μια καλή βραδιά σε ένα δυο νοκ άουτ παιχνίδια που μπορεί να σε απογειώσει. Ίσως ήρθε η ώρα αυτά τα στιβαρά σύνολα, με τα γεμάτα ρόστερ, που δουλεύουν καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς να πάρουν την ρεβάνς τους από τους ανοιξιάτικους οπορτουνιστές που βρίσκουν τον μήνα ο οποίος θρέφει τους έντεκα.

ΙΤΑΛΙΑ: Για το τρίτο αστέρι

Την ώρα που οι μεγάλοι αντίπαλοι της απέχουν πολύ ακόμα από το συμπληρώσουν 20 πρωταθλήματα βάζοντας το δεύτερο αστέρι πάνω πο το σήμα τους. Η «Γιούβε» με 28 στο παλμαρέ της, έχει σχεδόν καθαρίσει το 29ο με αποτέλεσμα να θέλει άλλον τίτλο έτσι ώστε πάνω στην φανέλα της να συμβολίζεται αυτό που ξέρουν όλοι. Ότι εντός συνόρων δεν έχει αντίπαλο. Με την έλευση του Πατρίκ Βιεϊρά το καλοκαίρι η μεσαία της γραμμή έγινε πανίσχυρη. Με άξονα αυτή «χτίστηκε» μια ομάδα πραγματικά ακαταμάχητη. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα τέλη Αυγούστου έχει χάσει μόνο πέντε βαθμούς σε δυο ματς που κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει. Ηττήθηκε στο Σαν Σίρο από την Μίλαν ενώ αναδείχθηκε ισόπαλη με την Λάτσιο στο Ολύμπικο οπού παραδοσιακά δυσκολεύονταν. Το αποτέλεσμα που «έκοψε» τα πόδια των άλλων διεκδικητών ήταν η νίκη μέσα στο Ένιο Ταρντίνι επί της Φιορεντίνα. Εκεί είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για γκέλα των πρωταθλητών αλλά… τζίφος ! Με την Μίλαν να μην ξέρει που πατάει και που βρίσκεται το μόνο που μπορεί να απειλήσει την «μεγάλη κυρία» είναι η δίψα της Ίντερ για έναν τίτλο μετά από 17 χρόνια.

ΑΓΓΛΙΑ: Μπορεί να της πήρε πενήντα χρόνια αλλά τώρα…

Δρόμοι παράλληλοι αυτή της Τσέλσι με την «συνάδελφο» τις πρωταθλήτρια στην Ιταλία. Μόλις πέντε βαθμούς έχουν χάσει. Ήττα σε ένα μεγάλο ντέρμπι εκτός έδρας από την Μάντσεστερ, ισοπαλία με μία ιστορική ομάδα (που δεν είναι στα καλύτερα της τελευταία) την Έβερτον στο Γκούντισον Παρκ. Πέραν αυτού μόνο οι ευσεβείς πόθοι των αντιπάλων τους, σε έναν γύρω που η παρέα του Μουρίνιο έπρεπε να περάσει εκτός από το «θέατρο των ονείρων», από το Ανφίλντ (νίκη με 1-4), από το Χάιμπουρι (επικράτηση με 0-2) όπως και στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Άλλο ένα κοινό των δυο «κολοσσών» είναι ότι η μεγάλη τους μεταγραφή ήταν ένα κεντρικό χαφ (Βιεϊρά οι μεν, Εσιέν οι δε) που έκανε το ήδη δυνατό κέντρο τους, «ναρκοπέδιο» για τους αντιπάλους. Με τις συμπτώσεις να είναι πλέον «διαβολικές» αξίζει να σημειωθεί ότι στο…κατόπι των πρωτοπόρων της Premiership βρίσκετε επίσης μια ομάδα που έχει να πανηγυρίσει τίτλο πολλά χρόνια (από το 1990) η Λίβερπουλ, που πάντως φαντάζει πιο υπολογίσιμη.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Άστρο λαμπρό την οδηγεί

Με τον Ροναλντίνιο ηγέτη, λογικό είναι η πιο θεαματική ομάδα της Ευρώπης να κάνει ότι θέλει στο πιο θεαματικό πρωτάθλημα. Μετά από ένα πολύ δύσκολο ξεκίνημα που οι Καταλανοί δεν πάταγαν καλά, χάνοντας πολλές νίκες μέσα από τα χέρια τους αποφάσισαν να βάλουν μια τελεία. Στην έβδομη αγωνιστική μετά το 3-3 στο Ριαθόρ είπαν "ως εδώ" και από τότε άρχισαν μια ξέφρενη πορεία προς την κορυφή. Δέκα συνεχόμενες νίκες με χάι λάιτ (όχι απαραίτητα πιο δύσκολη) αυτή στο Μπερναμπέου επί της Ρεάλ όταν ο «Ρόνι» υποχρέωσε τους Καστιγιάνους να τον χειροκροτήσουν. Αν μετά από όλα αυτά, με δεδομένο ότι η Βαλένθια είναι οχτώ βαθμούς πίσω, την στιγμή που η Βιγιαρεάλ υπολείπεται δέκα, υπάρχει αντίπαλος να αμφισβητήσει τα πρωτεία τους, αυτη είναι η…Οσασούνα. Μάλλον δεν πρέπει να έχουν τρομοκρατηθεί οι «μπλαουγκράνα».

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Το αφεντικό της…χώρας

Σίγουρα τίποτα δεν έχει τελειώσει στην Μπουτεσλίγκα αφού την πρωτοπόρο Μπάγερν ακολουθεί ένα πολύ δυνατό δίδυμο (Βέρντερ, Αμβούργο). Μπορεί η εικόνα του συν έξι από την ομάδα του μεγάλου γερμανικού λιμανιού και συν οχτώ από τους «πράσινους» κάπου αλλού να έδινε την εντύπωση ότι γίνετε «μάχη». Στην Γερμανία όμως αυτή είναι απόσταση ασφαλείας για τους Βαυαρούς. Μέχρι στιγμής σε σχέση με τους μόλις πέντε βαθμούς που έχουν χάσει Τσέλσι και Γιουβέντους οι παίκτες του Φέλιξ Μάγκατ έχουν αφήσει δυο περισσότερους . Έχοντας γευτεί την πικρή γεύση της ήττας μόνο στο AOL Arena από την ομάδα του Τόμας Ντόλ με 2-0. Δυο εκτός έδρας ισοπαλίες (Στουτγκάρδη, Σαλκε) δεν επηρέασαν ιδιαίτερα την πορεία των νταμπλούχων που έχοντας μετακομίσει στο νέο Allianz μόνο νίκες έκαναν στην έδρα τους.

ΓΑΛΛΙΑ: Για το πέμπτο στην σειρά

Πολλοί βιάστηκαν να πουν ότι ο Ζεράρ Ουγιέ είναι ο καταλληλότερος για να τερματίσει την κυριαρχία της Λιόν. Αυτός απέδειξε το αντίθετο, με την εμπειρία και τις αναμφισβήτητες γνώσεις του μπόρεσε να διαχειριστεί το υλικό που είχε στη διάθεση του με τον καλύτερο τρόπο. Οι δώδεκα βαθμοί που χωρίζουν τους «λιονέ» από την δεύτερη Λάνς το αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο. Μια μόνο ήττα από την Λίλ μέσα στο Ζερλάν αλλά πολλές ισοπαλίες που με δεδομένη την μεγάλη διαφορά από τους άλλους μας κάνουν να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Ότι οι τετράκις πρωταθλητές σε πολλές από αυτές «συναίνεσαν» χωρίς να πασχίσουν ιδιαίτερα για να πάρουν τους τρεις πόντους. Αυτό μπορεί να έγινε γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία του κόουτς ή επειδή δεν υπήρχε η ανάγκη να διεκδικήσουν τις νίκες ελλείψει σοβαρού ανταγωνισμού.

ΤΟΥΡΚΙΑ: Ο κήπος του Φαναριού και των τίτλων

Το όνομα της έχει να κάνει με τον κήπο του Φαναριού που τώρα τελευταία εκτός από λουλούδια έχει γεμίσει με σπουδαίους παίκτες (Άλεξ, Τουντζάι, Ανελκά, Νόμπρε κ.α) που με την σειρά τους έφεραν τίτλους. Για άλλον έναν έχουν σαφές προβάδισμα φέτος. Αφού πέρασαν με νίκες από τις έδρες των μεγάλων αντιπάλων της (Ινονού, Αλί Σαμί Γεν) κόβοντας τους παράλληλα τα… φτερά. Η διαφορά από την Γαλατά είναι τέσσερις βαθμοί, τίποτα το… φοβερό, αλλά το πλεονέκτημα της «Φενέρ» είναι στο πνεύμα όχι μόνο μέσα στο γήπεδο. Αυτό φάνηκε στα ντέρμπι όταν οι ποδοσφαιριστές του Ντάουμ έδειξαν εκτός από την αγωνιστική τους υπεροχή, ότι έχουν το πάνω χέρι στον ψυχολογικό τομέα.

ΕΛΛΑΔΑ: 7+1+…

Την ικανότητα να εκμεταλλεύεται τις μεγάλες προσωπικότητες που έχει στην ενδεκάδα του, «καθαρίζοντας» με αυτές τα ματς, δείχνει άλλη μία φορά ο Ολυμπιακός. Φέτος βέβαια έχει έναν προπονητή που προσπαθεί πολύ να επιβάλει ένα δικό του σύστημα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η καλή πορεία μέχρι στιγμής οφείλεται στην παλία καλή συνταγή και όχι στο 4-3-3 του Νορβηγού. Οι νίκες μέσα στο ΟΑΚΑ επί των δύο μεγάλων αντιπάλων τους έδωσε στους Πειραιώτες δυναμική να κυριαρχήσουν από νωρίς. Αλλά το μπλακ άουτ μεταξύ 6ης-7ης αγωνιστικής με τις ήττες από ΠΑΟΚ, ΟΦΗ τους έφερε μόλις έναν βαθμό μπροστά από την πολύ ανταγωνιστική ΑΕΚ. Το δικό μας πρωτάθλημα είναι μάλλον το πιο αμφίρροπο από τα προαναφερθέντα.

Επιμέλεια: Σπύρος Δουλαβέρας